คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 28

บทที่ 28

ตำรวจสองนายขวางแดร์ริลไว้ ไม่ให้เขาเข้าไปในบ้าน แดร์ริลหันหลังกลับไปแล้วตะโกน “สารวัตรแคสเทลโล ผมคือสามีของลิลี่ และมีหน้าที่ต้องเปลี่ยนตัวกับเธอ ได้โปรดให้ผมเข้าไป!”
นี่มัน…
ในที่สุด เมแกนก็ไม่สามารถขัดขวางอะไรแดร์ริลได้ ในเมื่อเขาเป็นผู้อาสาเอง
“คุณสารวัตร คุณได้ยินเขาไหม?” คุณย่ารีบยืนขึ้นและกล่าว “แดร์ริลอาสาด้วยตัวเขาเอง เร็วเข้า เปลี่ยนตัวเขากับตัวประกัน!”
เมแกนหมดหนทาง ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เธอจึงพยักหน้าให้แดร์ริล
“ปล่อยพวกเธอไปซะ” แดร์ริลกล่าวเสียงเย็น
ในห้อง แอชตันกำหมัดแน่น เมื่อเห็นแดร์ริลเดินเข้ามา เขาแก้มัดให้ซาแมนธาและลิลี่ก่อนจะปล่อยพวกเธอไป และในทันใดนั้นเขาก็จับตัวแดร์ริลไว้!
“ทั้งสองคน ออกไปซะ” แดร์ริลสั่งในขณะที่มองไปที่ลิลี่
น้ำตาเอ่อล้นในดวงตาของลิลี่ ชายคนนี้ต้องการเป็นตัวประกันแทนเธอ!
“รีบไปเร็วเข้า!” ซาแมนธารีบเรียกสติเธอ เธอดึงลิลี่ออกไปและไม่หันกลับมาอีกเลย
ด้านนอกบ้าน ตำรวจและเหล่าตระกูลลินดันได้เข้ามาห้องล้อมซาแมนธาและลิลี่ไว้ทันทีที่พวกเธออกมา เวนท์เวิร์ธพรุ่งพรูไปด้วยน้ำตา
“หนูน้อยลิลี่ แซม ทั้งคู่เป็นอะไรรึเปล่า?” มือของเขาสั่นไปมาในขณะที่โอบภรรยาและลูกสาวไว้ในอ้อมแขน
เขามักจะจัดการเรื่องธุรกิจอยู่ตลอดเวลา และไม่เคยพบเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน เมื่อครู่ เขารู้สึกกลัวจริง ๆ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาสบายใจแล้วที่ภรรยาและลูกสาวของเขาปลอดภัยดี
“พ่อคะ หนูไม่เป็นไร แต่แดร์ริล เขา…” ลิลี่กล่าวและหันกลับไปมองในบ้าน ตอนนี้แอชตันกำลังจับตัวแดร์ริลไว้และใช้มีดจี้คอของเขาอยู่
ยังไงก็ตาม ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความกลัวอยู่บนใบหน้าของเขา ตรงกันข้าม เขามองไปที่ลิลี่ด้วยรอยยิ้ม!
“ลูกสาว ลูกจะไปกังวลเรื่องหมอนั่นทำไม?!” ซาแมนธาถามด้วยความโกรธ “ชีวิตของเขาไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรา! เขาก็แค่ลูกเขยที่แต่งเข้ามา สามปีที่แต่งงานกันมา ลูกไม่เคยแม้แต่จับมือกันด้วยซ้ำ ลูกกังวลเรื่องความปลอดภัยของเขาทำไม?”
“ถูกต้อง ทำไมหลานต้องทำให้เรากังวลไปด้วย!” คุณย่าลินดันกล่าวและเดินออกไป “ไปเถอะรีบกลับบ้านกัน”
“ใช่ ไปกันเถอะ” เวนท์เวิร์ธกล่าวตาม เขาคว้าแขนของลิลี่ไว้แล้วเริ่มเดินออกไป
“ไม่ หนูจะไม่ไปไหน แดร์ริลยังอยู่ข้างในนั้น!” ลิลี่กล่าวกับพวกเขา ยังไงก็ตาม ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจที่เธอพูด เธอไม่รู้เลยว่ามีใครมากแค่ไหนที่ลากเธอไปอย่างรวดเร็ว และพาเธอออกจากหมู่บ้านไป
“สารวัตรแคสเทลโล ฉันขอถามได้ไหมว่ามีอะไรเกี่ยวกับเราอีกไหม? หากไม่มี เราก็จะกลับกันแล้ว” คุณย่าลินดันกล่าวถาม เธอและคนติดตามอีกสองคนเดินมาหาเมแกน
เมแกนจ้องเธอและกล่าว “แดร์ริลยังอยู่ข้างในนั้น เขาไม่ใช่ครอบครัวของคุณหรอกเหรอ?”
“ไม่” คุณย่าตอบอย่างเด็ดขาด
เธอหันหลังกลับแล้วจากไป
แดร์ริล ผู้ซึ่งตอนนี้กำลังอยู่ในบ้าน มองเหล่าลินดันจากไปด้วยท่าทีที่ไม่เปลี่ยนแปลง

“จีจี้ แคร์ริล แกมีค่าแค่นี้เองเหรอ?” แอชต้นหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น “มันไม่สําคัญหรอกว่าฉันว่ามีค่าแค่ไหน ฉันรู้แค่ว่าฉันแต่งงานกับลิลีอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แล้วแกล่ะ ทําไมแกถึงน่าอนาถขนาดนี้?” แดร์ริลแค่นหัวเราะ “แอชตัน ฉันมีอะไรจะถามแกสักหน่อย ตระกูลดาร์บีได้เพิกถอนเงินทุนสนับสนุนที่ให้แก แล้วเตะแกออกจากบริษัทรึเปล่า?” “แกรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?!” แอชตันตวาด มีคนไม่มากที่รู้เรื่องนี้ แม้แต่ลิลีและซาแมนธายังไม่รู้จนกระทั่งเขาบอกพวกเธอ แล้วถ้าอย่างนั้น ไอ้เศษขยะแคร์ริลนี้รู้เรื่องนี้ได้ยังไง? “ตระกูลดาร์บีได้บอกแกเหมือนกันใช่ไหม ว่าแกไปยุ่งกับใครบางคนที่แกไม่สมควรไปแตะต้อง?” แคร์ริลกล่าวต่อ ถึงรู้ได้ยังไงวะ?!” แอชตันกรีดร้อง เขาแทบจะเสียสติอยู่แล้ว ด้านนอกประตู เจ้าหน้าที่ตํารวจได้วิ่งเข้ามาหาเมแกน “มาดามแคสเตลโล เจ้าหนุ่มแคร์ริลนั้นดูเหมือนจะพูดคุยกับคนร้ายและยิ่งทําให้เขาเดือดดาลกว่าเดิมครับ” เจ้าหน้าที่ตํารวจรายงาน “ชายคนนี้!” เมแกนกระทืบเท้าด้วยความกระวนกระวาย “เขากําลังหาเรื่องใส่ตัวเไปยัวคนร้ายแบบนั้น เขาไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วรึไง?” “มาดามแคสเตลโล!” เจ้าหน้าที่ตํารวจรายงานอีกครั้ง แต่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ! เขาตกตะลึงจนแทบพูดอะไรไม่ออก! หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ค่อย ๆ รายงาน “มาดามแคสเตลโล ดูสิครับ..คนร้ายนั้น…ดูเหมือนคนร้ายคนนั้นจะคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล…”