คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 287



คัมภีร์พลังงานพิสุทธิ์

แค่ชื่อก็ดูทรงพลังแล้ว! แดร์ริลโห่ร้องอย่างมีความสุข เขาพลิกหน้ากระดาษอย่างใจร้อน และอ่านตัวหนังสือไม่กี่ประโยคบนหน้าแรก

‘คัมภีร์พลังงานพิสุทธิ์นั้นเป็นของสำนักเส้าหลิน คิดค้นโดยพระโพธิธรรม มันคือผลงานชิ้นเอกของพลังภายใน’

‘พลังภายใน? นี่มันไม่ได้เป็นวิชาที่ทรงพลังเหรอ?’

อย่างไรก็ตาม เขายังคงเปิดหน้าคัมภีร์ต่อไป และในที่สุด้ขาก็จมอยู่กับเนื้อหาของคัมภีรื

สรุปคือมันไม่ใช่หนังสือพลังภายในทั่วไป มันอธิบายรายละเอียดว่าหากสามารถบรรลุวิชานี้ได้ พลังภายในของผู้ใช้จะบริสุทธิ์เท่าที่พลังงานจะบริสุทธิ์ได้ นั่นหมายความว่าหากใครสามารถบรรลุคัมภีร์พลังพิสุทธิ์บริสุทธิ์ได้อย่างหมดจด พวกเขาจะทรงพลังมากกว่าผู้บ่มเพาะในระดับเดียวกัน

ด้วยเหตุนี้ แดร์ริลจึงมีความสุข เขานั่งขัดสมาธิ ปลดปล่อยสนามพลังออกมา แล้วเริ่มบ่มเพาะ

เทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงมาถึงในอีกสองวันต่อมา ทั่วทั้งเมืองอยู่ในบรรยากาศของการเฉลิมฉลอง ขนมไหว้พระจันทร์ถูกวางขายอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง

คนมากมายออกมาเดินเล่นที่สวน ยังไงก็ตาม ลิลี่ยังคงอยู่ที่บ้าน เธอหม่นหมอง

แพลตฟอร์มสตรีมมิ่ง หลงหยา—รายได้แหล่งเดียวของเธอ—ได้ปิดตัวลงแล้ว เธอไม่มีรายได้จากการที่ไม่ได้ไลฟ์สตรีมมาสองสามวัน และที่แย่ไปมากกว่านั้น ไม่นานมานี้ซาแมนธาเริ่มมัวเมาในการเล่นไพ่นกกระจอกและสูญเสียเงินจำนวนมาก เธอเริ่มจากการวางเดิมพันเล็ก ๆ น้อย ๆ ประมาณไม่กี่ร้อยเหรียญ แต่ไม่นาน มันก็แย่ลง เธอสูญเสียหลายล้านเหรียญในวันเดียว

เงินจำนวนมากที่สุดที่ลิลี่จะสามารถหาได้ในวันเดียวคือประมาณสิบล้าน และเงินที่เธอได้มานั้นก็มาจากแดร์ริล

เพราะเธอเพิ่งซื้อคฤหาสน์หลังนี้ไปไม่นาน ลิลี่จึงไม่ได้มีเงินมากมายติดตัว เธอจึงไม่สามารถจ่ายหนี้ของซาแมนธาที่ติดการพนันได้

ซาแมนธาเดินลงมาข้างล่างในชุดเดรสในเวลาเก้าโมง หิ้ วLouis Vuitton รุ่นล่าสุดในมือ—ชัดเจนว่าเธอกำลังจะไปเล่นไพ่นกกระจอกอีกครั้งในคืนนี้

“แม่ ได้โปรด หยุดเล่นไพ่นกกระจอกทีเถอะค่ะ” ลิลี่ขอร้อง “ถ้าแม่จะเล่นต่อ ก็วางเงินเดิมพันให้น้อยลงครั้งหน้า เราไม่ได้รวยนะแม่”

ซาแมนธาพยักหน้า “ก็ได้ แม่สัญญาว่าแม่จะหยุด” จากนั้นเธอก็เมินลิลี่แล้วหยิบมือถือของมาแชทกับเพื่อนที่เล่นไพ่นกกระจอกกับเธอ

ลิลี่ทั้งหมดหนทางทั้งโมโห “แม่ อย่าเมินหนูนะ!” เธอตวาด “แม่สัญญาหนูหลายรอบแล้ว แต่แม่ก็ยังนัดเพื่อนไปเล่นไพ่นกกระจอกอีก!”

ซาแมนธายิ้ม ในขณะที่เธอกำลังจะตอบนั้น ออดประตูก็ดังขึ้น

‘แดร์ริลกลับมาแล้วเหรอ?’ ลิลี่คิด เธอยืนขึ้นแล้วรีบไปเปิดประตู

สองวันก่อน เขามีบางอย่างที่ต้องไปทำกับมิสแคทเธอรีน แล้วเขาก็ไม่ได้กลับมาตั้งแต่นั้น รวมถึงไม่ได้รับโทรศัพท์หรือข้อความจากเธอเลย

ลิลี่เปิดประตูอย่างดีใจ แต่ใบหน้าของเธอก็มืดลงเมื่อเธอเห็นว่าใครมา

“คุณย่า?” มันเป็นคุณย่าลินดันพร้อมไม้เท้าข้างกายและวิลเลียมข้างหลังเธอ

ลิลี่รู้สึกขึดแย้งในใจเมื่อเธอเห็นพวกเขาสองคน

ตั้งแต่ที่ลิลี่ถูกเตะออกจากตระกูลลินดัน เธอก็ไม่ได้กลับไปอีก เธอไม่คิดว่าคุณย่าลินดันจะมาที่บ้านเธอปุบปับแบบนี้

คุณย่าลินดันมองไปรอบ ๆ แล้วกล่าว “ลิลี่ ย่าได้ยินว่าหลานร่ำรวยขึ้นไม่นานมานี้ คฤหาสน์นี้ดีจริง ๆ! นี่หลานยังโกรธย่าอยู่เหรอ? จะไม่เชิญย่าเข้าไปหน่อยรึ?”
คุณย่าลินดันไม่ได้อยากมา แต่เธอไม่มีทางเลือก เหล่าลินดันเป็นทุกข์มาก เพราะลินดัน เอ็นเตอร์ไพรส์ กำลังพบกับปัญหาทางการเงินไม่นานมานี้ วิลเลียมได้ยินมาว่าลิลี่กลายเป็นคนดังในอินเทอร์เน็ต และได้รับเงินเป็นจำนวนมาก มันคงยอดเยี่ยมหากได้ลิลี่มาเป็นผู้สนับสนุนในด้านการเงินสำหรับลินดัน เอ็นเตอร์ไพรส์

“คุณย่า เชิญเข้ามาก่อนค่ะ” เธอพยักหน้า

คุณย่าลินดันสังเกตการตกแต่งภายในแล้วพยักหน้า เธอชื่นชมลิลี่ในขณะที่เธอกำลังนั่งลงบนโซฟา “ลิลี่ การรีโนเวทของคฤหาสน์นี้ยอดเยี่ยมมาก! ดูเหมือนหลานจะจัดการบ้านได้ดีเยี่ยมทีเดียว ย่าได้ยินมาว่านี่เป็นคฤหาสน์ที่ดีที่สุดในเมืองตงไห่!”

วิลเลียมพยักหน้าด้วยความเห็นด้วยแล้วกล่าว “ลิลี่ ดูเหมือนอาชีพสตรีมเมอร์ของเธอจะทำให้เธอได้เงินเยอะสินะ ผู้สนับสนุนคนไหนให้เงินเยอะที่สุดล่ะ? เขาได้ชวนเธอไปดินเนอร์รึเปล่า?”

ลิลี่เมินเขา เธอมองคุณย่าลินดันแล้วถามอย่างสุภาพ “คุณย่าคะ จู่ ๆ คุณย่าก็มาปุบปับแบบนี้ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าคะ?”

พวกเขาคงไม่มีทางมาหากไม่มีเหตุผลจำเป็น

คุณย่าลินดันยิ้มอย่างขมขื่นให้ลิลี่ เธอถอนหายใจพร้อมกับอธิบายสถานการณ์ของลินดัน เอ็นเตอร์ไพรส์

เมื่อเธอกล่าวจบ เธอก็มองลิลี่ด้วยสายตามีความหวังแล้วกล่าว “ลิลี่ ย่ารู้ว่าย่าทำผิดกับหลานในอดีต ย่าขอโทษ แต่ตระกูลลินดันกำลังต้องการความช่วยเหลือตอนนี้ หลานจะนั่งอยู่เฉย ๆ แล้วไม่ทำอะไรไม่ได้’

ซาแมนธา—ผู้ซึ่งได้ยินการสนทนาทั้งหมด—เธอทนไม่ได้อีกต่อไป “นั่งอยู่เฉย ๆ แล้วไม่ทำอะไร?” เธอแค่นเสียง “ก่อนหน้านี้ พวกเราโดนเตะส่งออกมาจากตระกูลลินดัน เราแทบเอาชีวิตไม่รอด แล้วมีใครที่ไหนมาสนใจเราไหมคะ?”