คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 295
ยิ่งพูด จิสตินก็ยิ่งได้ใจ เขาหยิบมือถือออกมาพร้อมเยาะเย้ย “แดร์ริล แกมาได้ถูกเวลาพอดี ฉันจะแสดงให้เห็นว่าฉันทำอะไรได้บ้าง รอก่อนเถอะ โคมไฟพวกนี้จะแสดงชื่อเต็มของคุณลิลี่ในอีกไม่นาน”
เขาชอบใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขาพูด “พวกมันจะไม่ได้แค่แสดงชื่อเต็มของคุณลิลี่ แต่มันจะแสดงชื่อของฉันด้วย”
เหล่าฝูงชนผู้เอะอะอุทานด้วยความแปลกใจ
‘นี่มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ? เขาจะแสดงชื่อตัวเองบนโคมทั้งหมดได้ยังไง? ชายคนนี้ทรงอำนาจจริง ๆ !’
แม้แต่เฟบี้ยังช่วยไม่ได้ที่จะพึมพำออกมา “ลิลี่ คุณควินน์โรแมนติกมากเลย เขาดีกว่าแดร์ริลตั้งเยอะ”
เฟบี้ไม่เข้าใจว่าทำไมลิลี่ถึงได้แคร์ไอ้ขยะชิ้นนี้มากนัก จัสติน ควินน์ดีกว่าตั้งเยอะ! เขาทั้งรวย แล้วก็โรแมนติก
โดยไม่สนใจเธอ ลิลี่กุมมือของแดร์ริลแล้วกล่าวเสียงแผ่ว “แดร์ริล ไปกันเถอะ”
ในเมื่อจัสตินจะทำให้ทั้งถนนสว่างด้วยชื่อของเธอ เขาก็จะทำให้ชื่อของทั้งคู่ปรากฏด้วย
ลิลี่ต้องการไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเพื่อหนีเหตุการณ์ที่จะทำให้แดร์ริลอับอายไปมากกว่านี้
แดร์ริลยังคงไม่ไหวติง เขายิ้มแล้วกล่าว “ที่รัก ไม่เป็นไรหรอก มาดูกันว่าเขาจะทำอะไรได้อีก”
ลิลี่ตื่นตระหนก ผลจากการที่แดร์ริลยืนกรานจะอยู่จะย้อนกลับมาทำร้ายเขาแน่
ฝูงชนเพิ่มมากขึ้น กลุ่มคนชื่นชอบในเรื่องดราม่าอยู่แล้ว ชายหนุ่มร่ำรวยที่กำลังแข่งแย่งชิงหญิงสาวกับลูกเขยบ้านคนอื่น มันช่างเป็นฉากที่ดราม่าจริง ๆ มันน่าสนใจมากกว่าการเดินเล่นไปตามถนนเสียอีก
จัสตินโทรออกไปเพื่อสั่งให้โคมไฟแสดงชื่อของพวกเขาทั้งสอง แต่กลับไม่มีใครรับสาย
แดร์ริลถามด้วยรอยยิ้ม “เกิดอะไรขึ้นเหรอ? นี่มันก็สักพักแล้วนะ ทำไมพวกมันยังเขียนเหมือนเดิมเลยล่ะ?”
“ชู่ว ไม่เห็นรึงไว่าฉันกำลังโทรศัพท์?” จัสตินบอกให้เขาเงียบด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
แดร์ริลพยักหน้า “โอเค ฉันจะลองโทรด้วยเหมือนกัน”
เขาหยิบมือถือออกมาแล้วโทรหาพอล และเขาก็รับสายในไม่กี่วินาที
“ปิดโคมไฟทั้งหมดในถนน” แดร์ริลกล่าวกับมือถือ
พรึบ!
โคมไฟเทศกาลทั้งหมดดับลงในทันที ถนนแอตแลนติกตกสู่ความมืดในเวลาเพียงพริยตา!
อะไรกัน?
นี่เขาปิดไฟทั้งถนนแอตแลนติกด้วยการโทรครั้งเดียว? เฟบี้พูดไม่ออก!
เกิดอะไรขึ้น? แดร์ริลโทรไปหาใคร?
“จัสติน ควินน์ ไหนล่ะเรื่องโรแมนติกของนาย? มันโดนปิดไปด้วยเหมือนกันเหรอ?” แดร์ริลยิ้ม
“แก…” เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผากของจัสติน
เ-ี่ย เกิดอะไรขึ้นกัน? เขาโทรหาดราก้อน เทค หลายครั้งมาก แต่กลับไม่มีใครรับสายเลย!
“ดูนั่น เฮลิคอปเตอร์!” ใครบางคนตะโกน
ทุกคนมองขึ้นไปบนฟ้า และปากพวกเขาก็อ้าค้างด้วยความตะลึง!
เฮลิคอปเตอร์สามลำบินมุ่งหน้ามาที่ถนนจากระยะไกลพร้อมวัตถุขนาดยักษ์ที่อยู่ด้านล่างพวกมัน เมื่อเฮลิคอปเตอร์มาถึง วัตถุชิ้นนั้นก็ปรากฏสู่สายตาทุกคน
มันคือเปียโน!
เฮือก!
ทุกคนตะลึง และไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ! ใครบางคนใช้เฮลิคอปเตอร์สามลำในการขนเปียโน?! ใครทำเรื่องนี้? มันต้องมีค่าใข้จ่ายแพงหูฉี่แน่!
คนมากมายหันเหสายตาของพวกเขาไปท่ามกลางแดร์ริลและจัสติน
หนึ่งในพวกเขาก็เป็นคนจัดการเรื่องชื่อบนโคมไฟ และอีกคนก็เป็นคนปิดไฟทั้งถนน!
แผนการระดับมโหฬารนี้ต้องถูกจัดการโดยหนึ่งในพวกเขา!
จัสตินมองเปียโนด้วยสายตาว่างเปล่าและตกอยู่ในความงุนงง
‘เรื่องนี้… ถูกลูกเขยบ้านคนอื่นนี่ทำขึ้นเหรอ?’
บางคนหันไปมองแดร์ริลด้วยความประหลาดใจ
แดร์ริลจับมือของลิลี่แล้วจูบมันอย่างแผ่วเบาก่อนที่เขาจะเดินตรงไปที่เปียโน
ใช่แล้ว เขาเป็นคนโทรสั่งให้พอลจัดการเรื่องวงดนตรีเพื่อที่เขาจะบรรเลงเพลงรักให้เธอ หัวใจของเธอเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง
แล้วเจ้าหน้าที่ก็วางเก้าอี้ลงตรงหน้าเปียโน
