คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 299
ในเวลาเดียวกัน ที่คฤหาสน์ริมทะเลของตระกูลดาร์บี้ก็มีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ
โต๊ะนับสิบถูกจัดอยู่ในโถงและลูกหลานของตระกูลดาร์บี้ก็อยู่ที่นี่ในงานมื้อค่ำรวมญาติ
แม่ชีแห่งโชคชะตานั้นนั่งอยู่บนที่ของแขกผู้ทรงเกียรติพร้อมกับศิษย์หญิงของง้อไบ๊เป็นโหลรอบกายเธอ
มันเป็นภาพที่หายากในงานร่วมญาติของดาร์บี้
นายท่านชราแห่งดาร์บี้นั้นบนที่นั่งหลัก เขากล่าวอย่างมีอารมณ์ร่วม “ทุกคนมาครบแล้วใช่ไหม? เอาล่ะ วันนี้เป็นวันเทศกาลไหว้พระจันทร์แรกหลังจากที่ฉันจบการเก็บตัวบ่มเพาะ ฉันดีใจที่ได้เห็นตระกูลดาร์บี้เติบโตและเจริญรุ่งเรือง”
เขามองไปที่แม่ชีแห่งโชคชะตาแล้วยิ้ม “นอกจากนั้น เรายังมีแม่ชีแห่งโชคชะตาจากสำนักง้อไบ๊ที่มาร่วมงานรวมญาติในเทศกาลไหว้พระจันทร์ของตระกูลดาร์บี้กับเราที่นี่ ช่างเป็นเกียรติของพวกเราที่มีพวกคุณที่นี่!”
เหล่าลูกหลานของดาร์บี้ต่างพยักหน้าด้วยความเห็นด้วย
แม่ชีแห่งโชคชะตาพยักหน้าเบา ๆ แล้วกล่าวอย่างสุภาพ “นายท่านชราแห่งดาร์บี้ อย่าได้พูดแบบนั้นเลย เรารู้สึกซาบซึ้งที่สำหรับความเมตตาที่คุณได้กรุณาให้พวกเราอยู่ในบ้านนี้ คุณถึงขนาดเชิญให้เราร่วมมื้อค่ำเนื่องในโอกาสงานไหว้พระจันทร์ เราต่างหากที่เป็นเกียรติ”
เธอไม่ได้มีความหมายใดแฝงอยู่กับคำพูดพวกนั้นเลย แต่คนอื่นกลับจมอยู่กับบางสิ่ง
ร่องรอยของความอึดอัดกระจายไปในหมู่พวกดาร์บี้
แม้แต่นายท่านชราแห่งดาร์บี้ก็ยังรู้สึกไม่ดี ยังไงเสีย เขาก็เป็นคนที่นำตระกูลเข้าร่วมนิกายตำหนักอมตะ
เธอได้กล่าวว่านิกายตำหนักอมตะนั้นเป็นพรรคที่มีต้นกำเนิดที่ชั่วร้าย นี่เธอกำลังล้อเลียนตระกูลดาร์บี้อยู่เหมือนกันรึเปล่า?
นายท่านชราแห่งดาร์บี้ทนไม่ได้ เขาจึงกระแอมออกมาอย่างอึดอัดแล้วยิ้มแห้ง ๆ “ถูกต้อง อะแฮ่ม… แม่ชีแห่งโชคชะตา คุณกล่าวได้ถูกต้องเลย”
เขากระวนกระวาย
เขาไม่สารมารถคุยต่อได้อีก ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะพูดอะไรที่เป็นการเปิดเผยความลับของพวกเขาได้
แม่ชีแห่งโชคชะตากล่าวอีกครั้ง “ยังไงก็เถอะ คุณดาร์บี้ ตระกูลดาร์บี้นั้นมีเส้นสายกว้างขวาง ในเมื่อคุณเป็นหนึ่งในตระกูลที่มั่งคั่งที่สุดในเมืองตงไห่ ฉันมีอะไรจะถาม คุณรู้จักแดร์ริล ดาร์บี้ ไหม?”
แดร์ริล ดาร์บี้?
ท่าทางของทุกคนเปลี่ยนไปเป็นสับสนเมื่อพวกเขาได้ยินชื่อนั้น
‘ทำไมแม่ชีแห่งโชคชะตาถึงรู้จักไอ้ไรเประโยชน์แดร์ริลนั่น?’
ฟลอเรียนยืนขึ้นด้วยรอยยิ้ม “แม่ชีแห่งโชคชะตา นี่ท่านสนิทกับแดร์ริลเหรอครับ?”
เธอส่ายหัวแล้วกล่าว “ไม่เชิง เราไม่เคยพบกัน แต่เป็นศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักง้อไบ๊ที่ชื่อเมแกน แคสเทลโล แจ้งมาหลายวันก่อนว่าแดร์ริล ดาร์บี้ จากเมืองตงไห่ นั้นมีเม็ดยาเทวะ ดังนั้นฉันจึงถามหาเขา”
อะไรนะ?
‘แดร์ริลมีเม็ดยาเทวะ?’
ฮ่าฮ่า…
เสียงหัวเราะระเบิดขึ้นภายในโถงของคฤหาสน์เมื่อได้ยินคำพูดของแม่ชีแห่งโชคชะตา อารมณ์ตลกและความดูแคลนปรากฏอยู่บนใบหน้าของตระกูลดาร์บี้ทุกคน
เหล่าลูกหลานแค่นเสียงแล้วกล่าว “แม่ชีแห่งโชคชะตา ท่านอาจไม่ทราบเรื่องนี้ แต่แดร์ริลนั้นมาจากตระกูลของเราจริง เขาเป็นนายน้อยรอง”
ใบหน้าของแม่ชีแห่งโชคชะตาสว่างขึ้นด้วยความดีใจ “งั้นเหรอ?”
เหล่าลูกหลานหัวเราะแล้วกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงดูหมิ่น “ยังไงก็ตาม เขาละเมิดกฎของตระกูลแล้วถูกไล่ออกจากตระกูลไป ตอนนี้เขาเป็นเพียงลูกเขยบ้านคนอื่น และเราก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา แล้วเศษขยะแบบเขาจะไปมีเม็ดยาเทวะได้ยังไง?”
“ใช่ เขามันไอ้ขี้แพ้ เขาจะไปครอบครองเม็ดยาที่หายากได้ยังไง?”
“แม่ชีแห่งโชคชะตา ท่านต้องจำผิดคนแล้วแน่ ๆ”
“ใช่…”
เมื่อฟังบทสนทนาของตระกูลดาร์บี้ แม่ชีแห่งโชคชะตาก็เลิกคิ้วด้วยความสับสนที่เพิ่มมากขึ้นบนใบหน้าละออของเธอ
มียางอย่างผิดปกติ
แดร์ริล ดาร์บี้ ดูไร้ค่าเมื่อฟังจากคำพูดของพวกตระกูลดาร์บี้
ยังไงก็ตาม เมแกนบอกว่าแดร์ริลนั้นเป็นคนที่น่าทึ่งราวกับว่าเขารู้ทุกอย่าง
นี่มันจะเกิดขึ้นได้ยังไง?
ฟลอเรียนเสริม “ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา แดร์ริลเป็นแกะดำของตระกูลดาร์บี้ เขามันเป็นอสูรร้าย! เขาทำให้ภรรยาของน้องชายมัวหมองในคืนวันแต่งงานของพวกเขา! ชั่วร้ายไหมล่ะ?”
เขาพยายามจะทำให้แม่ชีแห่งโชคชะตาประทับใจ และหลุดปากออกไป
นายท่านชราแห่งดาร์บี้กระแอมแล้วจ้องที่ฟลอเรียน ส่งสัญญาณให้เขาหยุด เพราะเรื่องเสียหายของพวกเขาจะเปิดเผยสู่สาธารณะ! เขาไปบอกคนนอกได้ยังไงว่าสมาชิกของตระกูลทำให้เมียน้องชายมัวหมอง?
แล้วแบบนี้ตระกูลดาร์บี้จะรักษาชื่อเสียงไว้ได้อย่างไร?
“อะไรนะ?”
