คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 312
แดร์ริลหัวเราะ เขาดึงลิลี่เข้ามาในอ้อมแขน
ลิลี่ไม่เคยหวานกับเขาขนาดนี้มาก่อน นี่มันต้านทานไม่ได้เลย
ลิลี่ดิ้นเล็กน้อยและหน้าแดง “ที่รัก หยุดเลยนะ แม่อยู่ข้างนอก”
ถ้าเธอมาเห็นมันจะน่าอึดอัดขนาดไหนนะ แดร์ริลปล่อยเธอไปแล้วลุกขึ้นมาจากเตียง และแต่งตัว
ลิลี่คว้ามือของเขาแล้วกล่าว “ที่รัก วันนี้พวกเราว่าง ออกไปข้างนอกกันเถอะ”
“เยี่ยมเลย!” แดร์ริลตอบทันที
เขารู้สึกถึงความวางใจของภรรยาที่มีต่อเขาที่มากขึ้น
ลิลี่ร่าเริงมาก เธอรีบไปแต่งตัว ในขณะที่เธอกำลังเลือกรองเท้า เธอก็หยิบคำสรรเสริญจากคริสตัลขึ้นมา แต่กลับเก็บมันกลับเมื่อมองมันดูครูหนึ่ง
แดร์ริลงุนงง เขาหัวเราะ “รองเท้าคู่นั้นเหมาะกับคุณมาก ทำไมคุณเก็บมันลงไปล่ะ?”
ท่าทางของลิลี่ดูซับซ้อน เธอกล่าว “ที่รัก ฉันจะไม่ใส่มันหรอก ทำไมนายไม่ซื้อรองเท้าส้นสูงให้ฉันคราวหลังล่ะ ฉันอยากใส่อะไรที่นายซื้อให้ฉัน”
จนถึงตอนนี้ ลิลี่ก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ส่งคำสรรเสริญจากคริสตัลให้เธอ
ในเมื่อความสัมพันธ์ของเธอกับแดร์ริลขยับใกล้ชิดกันมากขึ้นแล้ว เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ ที่จะต้องใส่รองเท้าที่คนอื่นให้เธอมาออกไปข้างนอกกับเขา
หากไม่ใช่เพราะว่ามันมีมูลค่าสูงมาก เธอคงปามันทิ้งไปแล้ว
แดร์ริลชะงัก เขาหยุดหัวเราะไม่ได้เลย “เด็กโง่ คำสรรเสริญจากคริสตัลนั่นเป็นของขวัญจากผมเอง”
ฮ่าฮ่า เธอน่ารักชะมัดเลย เธอคิดว่าคนอื่นส่งรองเท้านี้ให้เธอ รองเท้านี้ราคาเป็นสิบ ๆ ล้านเหรียญ ใครเขาจะให้ของขวัญแบบนี้โดยไม่แจ้งก่อนกันล่ะ?
ลิลี่สะท้านและพูดไม่ออก
อะไรนะ?
คำสรรเสริญจากคริสตัล… เป็นของขวัญจากแดร์ริล?
เธอรู้สึกโชคดีและอบอุ่นมาก เธอโผเข้าหาอ้อมกอดของแดร์ริล
เธอรู้สึกผิดและกล่าวขอโทษ “ที่รัก ฉันขอโทษ ฉันเข้าใจนายผิดมาตลอด”
มันเป็นความจริง เมื่อเธอได้รับคำสรรเสริญจากคริสตัลมา เธอคิดว่ามันมาจากแอชตัน ใครจะไปรู้ว่าคู่ที่แอชตันส่งมานั้นเป็นเพียงของเลียนแบบ?
“ที่รัก มีอะไรบางอย่างที่นายซ่อนฉันไว้รึเปล่า?” ลิลี่ดันแดร์ริลออกไป “นายซื้อมันไหวได้ยังไง? คำสรรเสริญจากคริสตัลคู่หนึ่งราคา 30 ล้านเหรียญ ก่อนหน้านี้ที่งานประมูลของโรเจอร์ คำสรรเสริญจากคริสตัลถูกขายในราคา 1 พันล้านเหรียญ นายไปเอาเงินมากจากไหน?”
“อีกอย่าง วันก่อนที่โรงพยาบาล ทำไมเคลันถึงได้ดูกลัวนายนัก ถึงแม้ว่าเขาจะมาทวงหนี้ก็ตาม?” ลิลี่หยุดถามไม่ได้เลย
แดร์ริลยิ้ม เขาควรอธิบายเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับตัวเองให้เธอก่อนหน้านี้ตั้งนานแล้ว แดร์ริลมองใบหน้าที่สงสัยของเธอแล้วตอบ “ความจริงแล้ว ผมคือดาร์บี้…”
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
ก่อนที่แดร์ริลจะได้บอกว่าเขาเป็นนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้ มือถือของเขาก็ดังขึ้นมากะทันหัน
แดร์ริลมองที่มือถือของเขา มันเป็นสกายเลอร์
สกายเลอร์เคยเป็นฮอลล์มาสเตอร์ของนิกายจ้าวสวรรค์ แต่หลังจากแดร์ริลมองยาแก้พิษของโอสถจ้าวสวรรค์ให้เขา เขาก็มอบตำแหน่งฮอลล์มาสเตอร์ให้แดร์ริล
ต่อมาที่แดร์ริลไปที่เกาะสราญรมย์ นายหญิงแห่งนิกายได้ให้เกียรติมอบตำแหน่งผู้อาวุโสให้แดร์ริล ดังนั้นแดร์ริลจึงมอบตำแหน่งฮอลล์มาสเตอร์กลับไปให้สกายเลอร์เมื่อเขากลับไปที่เมืองตงไห่
แดร์ริลรับสาย เสียงของสกายเลอร์ดูเร่งรีบ “ลูกพี่แดร์ริล คุณอยู่ที่ไหนครับ?”
“ฉันอยู่ที่บ้าน เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?” แดร์ริลตอบ
“ลูกพี่แดร์ริล กำลังจะถึงวันเกิดของท่านประมุขแห่งนิกายจ้าวสวรรค์ ตอนนี้ลูกพี่เป็นผู้อาวุโสแล้ว ลูกพี่ต้องไปที่เกาะสราญรมย์เพื่อแสดงความยินดีกับท่านประมุขนะครับ โปรดอย่าลืม” สกายเลอร์กล่าว
แดร์ริลหัวเราะแห้ง ๆ ช่วงเวลาที่เขามีกับนายหญิงแห่งนิกายแล่นเข้ามาในหัวของเขา
“ลูกพี่แดร์ริล? ลูกพี่แดร์ริลครับ?” สกายเลอร์เรียกแดร์ริล เพราะเขาไม่ได้ยินเสียงตอบรับกลับมา
“ได้ยินแล้ว ๆ ฉันฟังอยู่” แดร์ริลตอบ “วันเกิดมันอีกสามวันข้างหน้า ไม่จำเป็นต้องรีบหรอก”
จากนั้นแดร์ริลก็วางสาย สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เขาต้องทำตอนนี้คือออกไปกับภรรยาของเขา
