คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 32

บทที่ 32

หญิงสาวกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ “เขาบอกว่าเขาต้องการจะซื้อรถค่ะ”
เธอคิดว่าชายคนนี้เป็นพนักงานโรงงานข้าง ๆ เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นของเล่นของลิลี่แทน
“ฮ่าฮ่า ซื้อรถ?”
ชาร์ลหัวเราะและกล่าว “จะซื้อรถจากเรา? รถของพวกเราไม่ใช่ถูก ๆ นะ นายจ่ายไหวเหรอ?”
ในขณะที่กำลังคุยกันอยู่นั้น หญิงสาวอีกคนก็เดินเข้ามาในโชว์รูม ลิลี่ถึงกับแปลกใจที่เห็นหญิงสาวคนนั้น นั่นคือเพื่อนสนิทของเธอ เฟบี้นั่นเอง
“ลิลี่เหรอ?” เฟบี้รีบวิ่งเข้ามาหาอย่างอารมณ์ดี เธอไม่คาดคิดว่าจะมาเจอลิลี่ที่นี่
ลิลี่หัวเราะและกล่าว “เฟบี้ บังเอิญมากเลยนะเนี่ย เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ?”
เฟบี้เสยผมของเธอและกล่าวเสียงหวาน “ช่วงหลังสามีของฉันค่อนข้างทำงานได้ดี เขาเลยซื้อรถใหม่ให้ฉัน ฉันมาที่นี่เพื่อมารับมันนี่แหละ”
สามีของเฟบี้นั้นทำธุรกิจโรงแรมและการท่องเที่ยว มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะซื้อรถใหม่ให้เธอ
ในขณะที่กำลังพูดคุยกัน เฟบี้ก็เหลือบไปเห็นแดร์ริลพอดี เธอแปลกใจ “นี่ไม่ใช่ไอ้กระจอกไร้ค่าที่บ้านเธอเหรอ? เธอพาเขามาเอารถ…”
ก่อนที่เธอจะกล่าวจบ เธอก็เห็นความซับซ้อนที่แสดงออกมาทางสีหน้าของลิลี่ และเห็นชาร์ลผู้หล่อเหลาข้าง ๆ ลิลี่ เฟบี้เดาออกทันที ก่อนที่เธอจะหยุดพูด
เฟบี้ถามออกมา “นี่คือ…”
โดยไม่ต้องรอให้ลิลี่เปิดปาก ชาร์ลยื่นมือออกไปด้วยรอยยิ้ม “สวัสดี ผมคือ ชาร์ล ลุค ผู้จัดการระดับภูมิภาคของบริษัทยานยนต์ Audi คุณน้าซาแมนธาได้แนะนำผมให้รู้จักหนูน้อยลิลี่”
เมื่อได้ยินดังนั้น เฟบี้ก็เข้าใจในที่สุดว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้น เธอจับมือของชาร์ลและตอบกลับ “ว้าว ผู้จัดการระดับภูมิภาค ถ้าอย่างนั้น รถที่ฉันเพิ่งซื้อไป คุณช่วยลดราคาให้หน่อยได้ไหมคะ? ยังไงฉันก็เป็นเพื่อนสนิทของลิลี่เลยนะ”
“แน่นอนครับ” ชาร์ลหัวเราะในเวลาเดียวกับที่เขาจ้องไปที่แดร์ริล
นายเห็นไหม?
ทั้งครอบครัวของลิลี่และเพื่อนสนิทของเธอต่างก็อยู่ข้างฉัน อย่างนายจะมีอะไรมาสู้ฉันได้?
“ขอบคุณมาก พี่เขย!” เฟบี้ยิ้มกว้างออกมาและกล่าวตลก “โอ้ จริงด้วย งานแต่งคุณกับลิลี่นี่เมื่อไหร่เหรอ? อย่าลืมเชิญฉันเป็นแขกในงานด้วยนะคะ”
เฟบี้ตื่นเต้นมาก เธอไม่เคยจินตนาการว่าจะได้ส่วนลดเพิ่มอีกหลังจากซื้อรถไปแล้ว
สีหน้าของแดร์ริลพลันมืดมนลง
ก็เ-ี้ยแล้ว ลิลี่กับฉันยังไม่ได้หย่ากันสักหน่อย ทำไมเธอถึงได้รีบถามหางานแต่งอื่นนัก?
คำว่าพี่เขยฟังดูเลี่ยน
ลิลี่รู้สึกอับอาย เธอดึงเฟบี้มาข้าง ๆ และดุเธอ “เรายังไม่ทันได้คบกันด้วยซ้ำ เธอพูดอะไรของเธอน่ะ?”
เฟบี้คิดว่าลิลี่กำลังเขินอาย เธอจึงตอบไป “แหม มันก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นแหละ จะช้าหรือเร็วแค่นั้นเอง”

ในขณะที่กําลังพูด เฟยิ้มองไปที่แคร์ริลที่กําลังหงุดหงิดอยู่ เธอกล่าว “หน้าของใครบางคนแถวนี้นี่มั่นหนาจริงนะว่าไหม? ยังกล้าเกาะติดอยู่กับตระกูลลิ่นดันและไม่ยอมไปสักที? ลิลี่มาที่นี่เพื่อเดท แต่นายก็ยังกล้าตามมา” แดร์ริลแสยะยิ้มเขาไม่สนใจจะตอบสนองใด ๆ ชาร์ลใช้โอกาสนี้ทับถมเขาซ้าเข้าไปอีก เขากล่าวกับเฟบ “คุณเดาผิดแล้ว เราแค่บังเอิญพบกัน อีกอย่าง เขาบอกว่าเขามาที่นี่เพื่อซื้อรถต่างหาก” “ซื้อรถ? ฮ่าฮ่า นี่มันบ้าบอสิ้นดี!” เฟบีเริ่มหัวเราะอย่างหนักหน่วงและดังลัน เธอกล่าว “แดร์ริล นายมีเงินพอซื้อรถเหรอ? โอ้ ฉันลืมไปเลย ลิลีเคยให้เงินนายวันละ 200 เหรียญนีนา หลังจากผ่านมาสามปี นายคงพอมีเงินเก็บบ้าง แต่ยังไงก็ตาม ถ้านายอยากจะซื้อ Audi นายคงมีเงินซื้อได้แค่ล้อรถสีล้อเท่านั้นแหละ ฮ่าฮ่า” ทั้งสถานที่ โดยเฉพาะเหล่าพนักงานขายและพนักงานต้อนรับไม่สามารถหยุดหัวเราะได้และเริ่มนินทาพร้อมชี้มาทีแดร์ริล เขาไม่แม้แต่มอบเงินทองให้ภรรยา แต่กระทั้งขอเงินเบี้ยเลี้ยงประจําวันกับเธอ? นี่มันผู้ชายแบบไหนกัน? เขามันหน้าด้านสิ้นดี ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขบขันของชาร์ลน้นหนักขึ้นเรื่อย ๆ แต่แคร์ริลกลับกล่าวอย่างสบายอารมณ์ “นายเป็นใคร ถึงมาบอกว่าฉันไม่มีปัญญาซื้อรถ?”