คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 321
คิงส์ตันหัวเราะชอบใจเมื่อได้ยินแมตต์ประเมินภาพวาด
เขาเลือกคนไม่ผิด! แมตต์วิเคราะห์ได้เฉียบขาดจนกระจ่างชัด คลายความสงสัยของคิงส์ตันในตัวเขา นั่นคือมาตรฐานสากลของนักประเมินราคาโบราณวัตถุผู้เชี่ยวชาญระดับโลก
อีกอย่างแมตต์นั้นดูหล่อเหลาเอาการ ช่างเหมาะสมกับลูกสาวของเขา!
อีวอนก็พยักหน้าเห็นด้วยกับการวิเคราะห์
พรสวรรค์การประเมินวัตถุโบราณของแมตต์นั้นน่าประทับใจ
ผู้ขายวัตถุโบราณออสตินถึงกับยกนิ้วโป้งชื่นชม “ดูเหมือนคุณจะเป็นมืออาชีพ! คุณวิเคราะห์ภาพวาดได้ง่ายดายแต่กระจ่างชัดแจ้ง
แมตต์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจแต่ไม่ได้ตอบอะไร ในฐานะผู้ประเมินวัตถุโบราณชื่อดัง เขาคุ้นชินกับการตกเป็นจุดสนใจและรับคำชื่นชม
คิงส์ตันหัวเราะด้วยความสุขใจและกล่าว “เอาล่ะ ออสติน ฉันจะซื้อมัน!”
หนึ่งพันล้าน! แม้ว่าเขาจะต้องสิ้นเนื้อประดาตัว เขาก็ยังรู้สึกว่ามันคุ้มค่า ถ้าหากเขาขายภาพวาดออกไปได้ในภายหลัง เขาก็หาเงิน 3 พันล้านได้โดยเร็ว
อีวอนปลื้มปริ่ม เธอไม่สามารถละสายตาจากภาพวาดได้เลย
นักสะสมของโบราณรอบ ๆ ต่างถอนหายใจ เมื่อคิงส์ตันซื้อภาพวาดไปพวกเขาก็คงไม่มีโอกาสได้ซื้อมันอีกตลอดกาล พวกเขาเสียโอกาสที่จะหาเงินได้มหาศาล
“ขอแสดงความยินดีด้วย มิสเตอร์ยัง”
“ใช่ มิสเตอร์ยัง คุณจะได้ลาภก้อนโต”
ผู้ขายวัตถุโบราณบางคนแสดงความยินดีกับคิงส์ตัน
คิงส์ตันยิ้มแย้ม เขากระตือรือร้นจะทำการชำระเงิน ทันใดนั้นมีเสียงสุขุมกล่าวดังขึ้นมา “ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ภาพวาดของ วัตต์ ทอมป์สัน กลายเป็นของธรรมดาที่นำมาขายบนแผงลอยในตลาด?”
เสียงนั่นคือ แดร์ริล
ว้าว!
สายตาจับจ้องไปที่เขาทันที
หมอนั่นเป็นใคร? เขาผิดปกติหรือเปล่า? เขาพูดจาอะไรช่างไร้สาระ?
แมตต์ท่าทางอารมณ์เสีย เขาเพิ่งจะบอกไปว่าภาพวาดนั้นเป็นของแท้ แดร์ริลต้องการจะสื่อถึงอะไร?
“อีวอน ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่?” คิงส์ตันถามอย่างรำคาญ เขาถามหาแมตต์แต่ทำไมแดร์ริลถึงมาอยู่ที่นี่ด้วย?
เมื่อคิงส์ตันเห็นแดร์ริล เขาระลึกได้ถึงตอนที่แดร์ริลมัดตัวสามสาวไว้ด้วยกัน หนึ่งในนั้นคือลูกสาวของเขา
คิงส์ตันเดือดดาลเมื่อจำความได้!
อีวอนไม่ได้กล่าวอะไร เธอหยิบภาพวาดมอบให้กับแดร์ริบ เธอกล่าวอย่างนุ่มนวล “แดร์ริล ได้โปรดช่วยดูภาพวาดให้ที”
อีวอนไม่ได้คิดอะไร เธอเพียงรู้สึกว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติ ถ้าแดร์ริลถึงกับตัดสินใจที่จะกล่าวมันออกมา
แมตต์ไม่พอใจเมื่อเห็นสิ่งที่อีวอนทำ
‘เขาก็แค่ลูกเขยบ้านคนอื่น เขาคิดว่าทักษะการประเมินโบราณวัตถุของเขานั้น เฉียบขาดกว่าฉันรึไง?’ แมตต์คิด
แดร์ริลชายตามองภาพวาด และกล่าวอย่างใจเย็น “เป็นภาพวาดที่ไม่เลว แต่ก็ยังห่างไกลจากฝีแปรงของ วัตต์ ทอมป์สัน”
อะไรนะ?
เขากำลังบอกว่าภาพวาดนั่นเป็นของปลอม?
ทุก ๆ คน ก็เริ่มถกเถียงกันทันใด และบรรยากาศเริ่มจะวุ่นวาย
ผู้ขายวัตถุโบราณนั้นโมโห “ไอ้หนุ่ม นายหมายความว่ายังไง? นายกล่าวหาว่าภาพวาดฉันเป็นของปลอม? ทุก ๆ คนในวงการของโบราณนั้นรู้จักฉัน และพวกเขาก็รู้ดีว่าฉันมีมาตรฐานของตัวเอง ถึงแม้ว่าฉันจะทำเงินไม่ได้ฉันก็ไม่เคยขายของปลอม
ทุก ๆ คน พยักหน้าเห็นด้วยกับ ออสติน เขากล่าวความจริง ออสตินไม่เคยขายของปลอมมาก่อน!
คิงส์ตันทนต่อไปไม่ไหวและเขาได้ตะคอก “แดร์ริล ฉันรู้ว่ามันมีของเลียนแบบอยู่บ้างในตลาด นายยังเด็ก และนายอาจกำลังทำผิดพลาด นายรู้ไหมว่าแมนต์คือใคร? เขาคือผู้ประเมินโบราณวันถุชื่อเสียงโด่งดัง เป็นถึงลูกศิษย์ของ ไซมอน โจ”
