คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 34

บทที่ 34

ในเวลาเดียวกัน มันก็เป็นความโล่งใจด้วยเช่นกัน ผ่านมาสามปี ในที่สุดเขาก็มีความตั้งใจที่จะพัฒนาตัวเอง
แดร์ริลยิ้มออกมาอย่างสุขุม เขากล่าว “แค่ธุรกิจบางอย่างน่ะครับ พวกการส่งเสริมการขาย แต่บางครั้งก็มีโอกาสช่วยบริษัทในการจัดหาด้วย เช่นตอนนี้ ผมไปที่นั่นเพื่อดูรถใหม่ให้เจ้านาย”
เมื่อรู้ว่าลิลี่จะต้องถามไปถึงเรื่องการซื้อรถใหม่แน่ เขาจึงอธิบายดักเธอไว้ก่อน
ลิลี่พยักหน้าอย่างเคลือบแคลง เธอถามอย่างสงสัย “บริษัทแบบไหนกัน?”
แดร์ริลตอบอย่างผ่อนคลาย “มันเป็นบริษัทเล็ก ๆ น่ะครับ”
ในความเป็นจริง แดร์ริลเองก็เกือบจะหลุดปากบอกความจริงไปว่าเขาเป็นประธานบริษัทแพลทินัม แต่ทว่า หลังจากพิจารณาอย่างระมัดระวังแล้ว ดูเหมือนตอนนี้จะยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะที่สุด เขาจึงตัดสินใจที่จะปิดเรื่องนี้จากเธอต่อไป
เมื่อเข้าใจว่าแดร์ริลไม่ต้องการจะบอกอะไรมากกว่านี้ ลิลี่จึงตัดสินใจไม่ถามอะไรมากไปกว่านั้น ความรู้สึกของเธอค่อนข้างสับสน เธอเม้มปากแล้วถามออกมา “แดร์ริล นายยังปฏิเสธที่จะกลับบ้านอยู่เหรอ?”
ลิลี่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาอาศัยอยู่ด้วยกัน เธอรู้สึกรังเกียจเขา แต่หลังจากแยกจากกัน เธอกลับคิดถึงเขา
แดร์ริลถอนหายใจเฮือกใหญ่ และกล่าว “หลังจากนี้อีกไม่กี่วัน หลังจากที่ผมเสร็จธุระ ผมจะไปหาคุณ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี” ลิลี่พยักหน้า คิดอะไรบางอย่างในขณะที่มองแดร์ริลตาไม่กะพริบ ก่อนจะถาม “วันก่อน ทำไมนายถึงอยากจะเปลี่ยนตัวประกันกับฉันล่ะ?”
แดร์ริลยิ้มออกมาแล้วกล่าว “เพราะว่าคุณเป็นภรรยาของผม”
เมื่อได้ยินแดร์ริลกล่าว ลิลี่ถึงกับสั่นสะท้าน ลึกลงไปในหัวใจของเธอ เธอรู้สึกอบอุ่น ใจสั่นเล็กน้อยและเริ่มเขินอาย
บรรยากาศตอนนี้เริ่มแปลกประหลาด
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของลิลี่ก็ดังขึ้น
เมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรมาคือจากห้องทำงาน ลิลี่จึงรับสายทันที เธอหันกลับไปหาแดร์ริลและกล่าว “ฉันต้องไปแล้ว นาย…ดูแลตัวเองให้ดีนะ”
หลังจากกล่าวจบ ลิลี่ก็ขึ้นรถไปพร้อมแววตาที่เศร้าสร้อยเล็ก ๆ
ศูนย์ Audi 4S ในตอนนั้นเอง
ชาร์ลพยายามฝืนอาการปวดหัวของเขา หลังจากลดราคาให้เฟบี้ เขาสั่งให้พนักงานมาพาเฟบี้ไปรับรถออก
จากนั้น ชาร์ลรวบรวมพนักงานต้อนรับ และให้พวกเขายืนสองแถวอย่างเรียบร้อยอยู่ที่ด้านนอกโชว์รูม รอการมาถึงของประธานบริษัทแพลทินัม
ยังไงก็ตาม สิบนาทีผ่านไป ก็ยังไม่มีใครปรากฏตัว
“ทำไมเขายังไม่มาอีก?”
ชาร์ลบ่นออกมาในขณะที่เริ่มหมดความอดทน เขากลับเข้าไปในห้องทำงาน เพื่อโทรติดต่อเลขาของประธานบริษัทแพลทินัม เพิร์ล ฮาห์น
ชาร์ลกล่าวด้วยความสุภาพเมื่อสายต่อติด “ฮัลโหล เลขาฮาห์น? เป็นอย่างไรบ้างครับ? ผมเป็นตัวแทนจาก Audi ชาร์ล ลุค ตอนเช้าคุณได้แจ้งผมว่าประธานของคุณจะมาในวันนี้”
ในอีกด้านหนึ่ง ปฏิกิริยาตอบสนองของฮาห์นนั้นยังคงสุขุม เธอกล่าว “ใช่ค่ะ และท่านกลับไปแล้วเช่นกัน”
ชาร์ลสะดุด เขากล่าว “โอ้ เขามาแล้วเหรอครับ? ผมไม่เห็นเขาเลย”
เขารีบถามทันที “ผมขอถามได้ไหมว่าท่านประธานของคุณแต่งตัวแบบไหน? รถแบบไหนที่เขาขับมา?”
เพิร์ลใช้เวลานึกครู่หนึ่งก่อนจะกล่าว “ไม่ใส่สูท ดิฉันคิดว่าท่านขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าตอนที่ท่านออกไป”
มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า?

เมื่อได้ยินแบบนั้น ชาร์ลถึงกับเซถอยหลัง ในเวลาเดียวกัน เสียงของเพิร์ลก็ลอยเข้ามาอีก “ท่านประธานของเราค่อนข้างติดดินมากน่ะค่ะ” ชาร์ลถึงกับรู้สึกวิงเวียนเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาตอบกลับด้วยความรอบคอบ “พอแล้วครับ ผมเข้าใจแล้ว” ชาร์ลรีบวิ่งออกจากห้องทํางานหลังจากเก็บมือถือ ขี่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า ไม่ใส่สูท คนไร้ประโยชน์เมือก็คือแคร์ริล ดาร์บีและนามสกุลของประธานคนใหม่บริษัทแพลทินัมก็คือดาร์บี้ ิบหายแล้ว! คงไม่ใช่เขาหรอกใช่ไหม? ชาร์ลตะโกนใส่พนักงานต้อนรับด้วยความตื่นตระหนก “เร็วเข้า รีบไปตามชายคนที่อยู่ที่นี่ก่อนหน้านี้มา ไม่ว่าจะต้องทํายังไงก็ตาม” พนักงานต้อนรับสาวที่เพิ่งจะไล่แดร์ริลไปถึงกับสับสน เธอคิดว่าเธอได้ยินผิด และถามออก คุณหมายถึงนายของเล่นคนนั้นเหรอคะ?” ชาร์ลจ้องไปดุด่าเธอทันที “เธอหมายความว่ายังไง ของเล่น? อย่าพูดอะไรพลอย ๆ ไปพาเขากลับมาเร็วเข้า” เขาเสริมอีก “เธอถูกไล่ออกแน่ ถ้าพาเขากลับมาไม่ได้” ยูเลียน่าไม่กล้าถามอะไรอีก เธอรีบวิ่งตามคนอื่นออกไปนอกโชว์รูม เธอสับสนมาก ชายคนนั้นดูเหมือนคนจน จะเรียกเขากลับมาทําไม?