คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 361

ฟลอเรียนกำหมัดแน่น
‘ผมขอโทษนะ คุณปู่ ผมไม่อยากจะบริจาคไขสันหลังจริง ๆ และผมก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว หากผมต้องบริจาคไขสันหลังตอนนี้ แล้วผมจะนำตระกูลของเราในอนาคตได้ยังไง?’ ฟลอเรียนคิด
“คุณปู่ครับ คุณปู่?” เขาพึมพำเบา ๆ
นายท่านชราแห่งดาร์บี้ไม่ตอบสนอง เขาต้องหลับไปแล้วแน่
เมื่อไม่มีการตอบสนองใด ฟลอเรียนก็ทั้งตื่นเต้นและกระวนกระวาย หลังจากล็อกประตูจากด้านในแล้ว เขาก็เดินไปข้างเตียง
ยูมิสูดหายใจลึก ๆ ก่อนจะเดินไปที่ประตูเพื่อดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครเดินผ่านมา ฟลอเรียนหยิบหมอนขึ้นมาแล้วกดลงที่ใบหน้าของนายท่านชราแห่งดาร์บี้
“ฮึก…” นายท่านชราแห่งดาร์บี้ตื่นขึ้นมากะทันหัน
ยังไงก็ตาม ตอนนี้เขาเป็นเพียงคนธรรมดาที่ไม่มีพลังจะต่อต้าน ฟลอเรียนกดหมอนกับหน้าของเขาแรงกว่าเดิม เขาปล่อยให้นายท่านชราแห่งดาร์บี้ดิ้นรนตาไม่กะพริบ ไม่นานนัก นายท่านชราแห่งดาร์บี้ก็หยุดดิ้น ขาของเขายืดลง
ฟลอเรียนเหงื่อชุ่มในตอนที่เขานำหมอนออก เมื่อมองเห็นคุณปู่ที่ตาปิดสนิท เขาก็หวาดกลัว
“ยูมิ เรา… เรา… เราจะทำยังไงกันต่อ?” ฟลอเรียนทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ หอบหายใจอย่างหนัก
ยูมิเดินเข้ามาเพื่อดูให้แน่ใจว่านายท่านชราแห่งดาร์บี้ตายแล้ว เธอสูดหายใจลึก ๆ แล้ววางหมอนลงที่เดิม หลังจากนั้น เธอก็หยิบมือถือขึ้นมาแล้วโทรหาเดรก
ไม่นานนัก เดรกก็รับสาย
ราวกับเธอเป็นนักแสดงมืออาชีพ ยูมิน้ำตาอาบแก้มอย่างไม่อาจควบคุม
“คุณพ่อคะ หนูมีข่าวร้าย! คุณปู่… คุณปู่ตายเพราะแดร์ริลฆ่าเขาก่อนหน้านี้ เขาตายเพราะมัน!” เธอสะอื้น
ในเวลาเดียวกัน ณ คฤหาสน์แซนเดอร์ส หมอส่วนตัวพยายามอย่างที่สุดเพื่อจะรักษาชีวิตของแด๊กซ์ไว้ ด้านนอกห้อง แดร์ริลกำลังเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวาย ดวงตาของเขาแดงฉานในขณะที่หัวใจของเขาเจ็บปวดทรมาน ที่ยืนข้างเขาคือแนนซี่, นายท่านชราแห่งแซนเดอร์ส, เดซี่, และแดฟนี พวกเขาทุกคนล้วนรออย่างกระวนกระวายมาตลอดหลายชั่วโมง เมื่อแดร์ริลพาแด๊กซ์มาที่บ้าน แด๊กซ์ก็ชุ่มไปด้วยเลือด ทุกคนทั้งหวาดกลัวและกังวล
คฤหาสน์แซนเดอร์สนั้นเงียบกริบ และบรรยากาศก็อึมครึมและมืดมนเพราะทุกคนล้วนเป็นห่วงชีวิตของแด๊กซ์มาก โดยเฉพาะแดร์ริล
เขากำหมัดและภาวนาอย่างสุดใจ ถึงแม้ว่าโอกาสในการรอดชีวิตของแด๊กซ์จะน้อย แต่เขารู้สึกได้ว่าแนนซี่และนายท่านชราแห่งแซนเดอร์สนั้นไม่ได้โทษเขา โดยเฉพาะนายท่านชราแห่งแซนเดอร์ส ผู้เป็นคนรักครอบครัวและเป็นคนรักษาคำพูด เขามีอิทธิพลต่อแด๊กซ์มาตั้งแต่เด็ก แม้แต่แนนซี่ก็เป็นไปด้วยหลังจากแต่งงานกับแด๊กซ์มาหลายปี
แต่ยิ่งพวกเขาเข้าใจ แดร์ริลก็ยิ่งรู้สึกผิด หากไม่ใช่เพราะเขา แด๊กซ์คงไม่ถูกแทงอย่างไร้เหตุผล! หากแด๊กซ์ตายจริง ๆ แดร์ริลคงไม่มีทางให้อภัยตัวเอง
หลังจากความกระวนกระวายอันยาวนาน ในที่สุดประตูก็เปิดออก หมอเดินออกมาและมีหน้าอ่อนเพลีย ทุกคนรายล้อมเขาทันที
“คุณหมอ แด๊กซ์เป็นยังไงบ้างครับ?” แดร์ริลร้องถาม
นายท่านชราแห่งแซนเดอร์สเองก็เสริมอย่างรวดเร็ว “หลานชายของฉันเป็นยังไงบ้าง?”
แด๊กซ์เป็นหลานชายคนเดียวของเขา
‘หลานฉันรอดมาได้ครั้งที่แล้ว ดังนั้นรอบนี้เขาก็จะรอดเหมือนกัน เขาต้องรอดแน่…’ นายท่านชราแห่งแซนเดอร์สคิด