คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 409
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 409
เกรแฮมยิ้มออกมาเบา ๆ และสั่ง “นำตัวไซออน เฟเธอร์สโตนมาที่นี่”
เสียงกระทบของโซ่ตรวนได้ยินมาจากเวที
ผู้คนต่างเงียบสงบและทุกคนต่างมองไปที่จุดยืนพิพากษา
พวกเขาอยากรู้ว่าหนึ่งในจตุพิทักษ์ราชันย์จากนิกายตำหนักอมตะจะลงเอยเช่นไร!
“เดินเร็วกว่านี้!” สาวกของสำนักบู๊ตึ้งสองคนกำกับ ไซออน เฟเธอร์สโตน และเดินมาที่จุดยืนพิพากษา
ไซออน สูญเสียความสง่างามในฐานะราชสีห์ทองคำไปโดยสิ้นเชิง แขนขาของเขาถูกล็อคด้วยโซ่เหล็กหนักและผมของเขาเสียทรงยุ่งเหยิง ร่างกายของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดและหน้าของเขาซีดขาวเป็นกระดาษ เขาดูไม่มีอะไรเหมือนกับจอมยุทธชั้นเลิศที่แข็งแกร่งด้วยลมหายใจที่บางเบาของเขา
อย่างไรก็ตาม ความเกรี้ยวกราดก็ยังคงปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา
หลายคนผิดหวังกับสภาพของเขา ผู้คนต่างส่งเสียงโห่ร้องไล่ บางคนถึงกับเป่าปากในลักษณะเหยียดหยาม
‘นี่หรือ ราชสีห์ทองคำ’
‘ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษเลยในตัวเขา’
ไซออนไม่สนใจสายตาจากฝูงชนและจับจ้องสายตาตัวเองไปที่ เกรแฮมและจอมยุทธชั้นสูงจากทั้งหกสำนักหลัก เขาเย้ยหยัน “กล้าดียังไงที่คนน่ารังเกียจอย่างพวกแกเรียกตัวเองว่าสำนักที่ชอบธรรมอย่างไร้ยางอาย? พวกแกวางกับดักโจมตีฉันเมื่อไม่ได้ตั้งตัว และบุกเข้ามาเป็นสิบ ๆ คน! พวกแกไม่ละอายใจกับตัวเองกันบ้างเลยหรือ?”
ไซออน อมทุกข์อยู่กับความโกรธแค้นที่อดกลั้นอยู่ในตอนนี้ อย่างไรก็ตามเขาได้สูญเสียสถานะและถูกทำให้ขุ่นเคือง
จอมยุทธชั้นสูงจากทั้งหกสำนักหลักต่างรู้สึกไม่สบายใจเพราะคำกล่าวของไซออน แน่นอนที่พวกเขาไม่ได้ภาคภูมิใจกับวิธีที่ใช้จับกุมไซออน
ไซออน หัวเราะอย่างประชดประชัด เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าพวกเขาไม่สามารถจะคิดหาข้อแก้ตัวได้ ไม่มีอาการหวาดกลัวใด ๆ บนใบหน้าของเขาเมื่อเขาตะโกน “พวกแกถึงกับหมดคำจะพูดเลยเหรอ? สำนักที่บอกว่าตัวเองนั้นชอบธรรม จับฉันมาเพียงเพราะต้องการคัมภีร์เล่มหนึ่ง! ฉันคงจะทำลายคัมภีร์เล่มนั้นเสียดีกว่าที่จะปล่อยให้พวกแกได้ครอบครองมัน! ทรมานฉันเท่าไหร่ก็ได้ หรือจะฆ่าฉันทิ้ง! ฉันก็ไม่มีวันเสียใจกับชีวิตนี้!”
คำพูดของเขานั้นกระทบกระเทือนเป็นอย่างมาก!
แดร์ริลนั้นประทับใจกับคำพูดของเขาและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคารพ เขาไม่ได้คาดคิดว่าคุณปู่ของเอเวอลินนั้นจะกล้าหาญและแข็งแกร่งขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าผู้ที่มาจากหกสำนักหลักมีความเข้าใจที่ลึกซึ้งต่ำกว่าเมื่อเทียบกับเขา!
เอเวลินตัวสั่นเทาและน้ำตาไหล เธอนั้นนำ้ตาคลอเบ้าและหัวใจแตกสลายกับชะตากรรมคุณปู่ของเธอ
เกรแฮมเดินไปที่จุดยืนพิพากษาและยื่นมือไปปิดปากกดจุดไซออนให้เงียบลงอย่างรวดเร็ว
เขาจำเป็นจะต้องหยุดเขาเพื่อรักษาไว้ซึ่งชื่อเสียงของหกสำนักหลัก
“นำตัวเขาออกไปจากเวที” เกรแฮมสั่งอย่างเย็นชาก่อนจะเดินไปกลางเวทีอีกครั้ง เขากระแอมในลำคอก่อนจะกล่าวต่อ “ผมมั่นใจว่าทุกท่านคงเห็นแล้วว่าราชสีห์ทองคำดื้อรั้นแค่ไหน ใครก็ตามที่ชนะการประลองจะได้สิทธิ์ในการประหารเขาโดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป ขอให้เริ่มการประลองในทันที!”
เขากล่าวต่อ “ฉันต้องขอปฏิเสธความรับผิดชอบในที่นี่ การประลองครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อกระชับมิตร มันจะไม่มีกฏเกณฑ์ใด ๆ ในการต่อสู้บนเวทีและเราจะปล่อยให้ทุกชีวิตอยู่ในมือของพระเจ้าเป็นผู้ตัดสิน! ช่างน่าเสียดายที่ความตายของผู้เข้าร่วมการประลองนั้นจะเป็เพียงแค่เหตุการณ์ทางธรรมชาติอย่างหนึ่ง สำหรับใครก็ตามที่ยังรักตัวกลัวตายก็ไม่ควรจะเข้าร่วมในการประลอง! เด็ก ๆ ที่ตั้งใจอยากจะแสดงพลังของคุณได้โปรดก้าวขึ้นมาบนเวที!”
ฝูงชนต่างตกอยู่ในความเงียบสงัด สาวกอายุน้อยหลายคนกระตือรือร้นที่อยากจะลองแต่ไม่มีใครสักคนที่อยากจะมาลองเป็นคนแรก
“ผมขอลุยคนแรก”
หนุ่มน้อยร่างกายกำยำพูดแทรกความเงียบขึ้นมาและเดินขึ้นไปบนเวทีผมของเขายุ่งเหยิงและดูเคร่งขรึม มันชัดเจนว่าเขาคือสาวกของนิกายวนิพก
ชายร่างผอมบางเดินออกมาจากฝูงชนจากสำนักคุนหลุน เขากระโดดขึ้นไปบนอากาศและลงมายืนอยู่ตรงหน้าของ ซอว์เยอร์ เขายิ้มอย่างสุภาพและกล่าวแนะนำตัวเอง “ผมคือแอรอน แทนเนอร์ จากสำนัก คุนหลุน!”
ทุกคนต่างจดจ่อสายตาไปที่พวกเขาสองคน
พวกเขาสามารถสัมผัสได้ว่า แอรอนจากสำนักคุนหลุนนั้นอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสี่ ในอีกฝากหนึ่งจากนิกายวนิพก ซอว์เยอร์ ได้บดบังรังสีของเขาเอาไว้ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน
พวกเขาเดาว่าเขาคงไม่แข็งแกร่งมากไปกว่าระดับปรมาจารย์ด้วยอายุที่ยังน้อยของเขา
อย่างไรก็ตาม ซอว์เยอร์ยิ้มอย่างมีนัยยะสำคัญเมื่อเขามองไปที่แอรอนหัวจรดเท้า “เลิกเหลวไหล ฉันจะปล่อยให้นายโจมตีฉันก่อนและฉันจะไม่โต้ตอบนายกลับด้วย”
อะไร?
