คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 425

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 425
ฟลอเรียนเดินใกล้เข้าไปหาสาวน้อย เขาประหลาดใจที่จะเห็นควีนนี่กระโดดจากหน้าผา

เขาได้ยินควีนนี่ตอนที่เธอบอกว่าเธอนั้นไม่ได้บริสุทธิ์อีกแล้ว เธอถูกข่มขืน เขางวยงง

คนที่ข่มขืนเธอจะต้องเป็นใครสักคนในตระกูลดาร์บี้ ใครบางที่คนลงมือเร็วกว่าเขาและเอาเปรียบเธอ

ฟลอเรียนก้าวเดินต่อมุ่งหน้าไปหาสาวน้อยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!” ควีนนี่ตะโกนเสียงดัง เธอกลัวฟลอเรียนที่เดินใกล้เข้ามาหาเธอ

ควีนนี่หลับตาลง เธออยากจะกระโดดออกจากหน้าผา

ถึงอย่างไรเธอก็ยังเร็วไม่พอ ฟลอเรียนกระโจนไปบนตัวเธอและกดเธอทาบกับก้อนหิน เขากำลังจะจูบเธอ

มีรูปร่างบอบบางเร่งรีบเข้ามาหาพวกเขา

ฟลอเรียนนั้นประหลาดใจ เมื่อเขาเห็นผู้หญิง เธอนั้นงดงามราวกับเทพธิดา

เธอสวมเสื้อคลุมยาวตามประเพณีสีม่วง เธอดูสง่างามและเธอยังสวมหน้ากาก ฉะนั้นเขาจึงเห็นหน้าเธอไม่ชัด ถึงอย่างไรมันก็เห็นได้ชัดเจนว่าเธอมีดวงตาที่น่าดึงดูด

ความสวยของเธอดึงดูดฟลอเรียน ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเห็นสาวสวยมามากมาย เธอดูพิเศษและแตกต่าง

ซวย!

ฟลอเรียนรวบรวมสติ เขาข่มไปที่สุภาพสตรีและยิ้มขณะเขาถาม “สุภาพสตรีคนสวยของผม มีอะไรให้ผมรับใช้?”

เพี้ยะ! หญิงสาวยกแขนของเธอและตบเขาหน้าหัน

การตบอาจจะดูบางเบา แต่มีเพียงแค่ฟลอเรียนเท่านั้นที่รู้ว่ามันน่ากลัวมากขนาดไหน

เขารู้สึกพลังเปลี่ยนไปอยู่ในตัวเขา และจากนั้นเขาลอยออกไปราวกับว่าว

“อ้าก!”

ฟลอเรียนตะโกนตกใจ ตบครั้งเดียวส่งเขาลอยตกหน้าผา ขณะเขาร่วงหล่นจากหน้าผา เขาได้ยินเสียงคลื่นกระทับอยู่ข้างล่างเขา

ควีนนี่นั้นตะลึง แต่เธอรู้สึกซาบซึ้งที่สุภาพสตรีคนนี้ได้ช่วยชีวิตเธอ แม้ว่าฟลอเรียนจะยังไม่ได้จัดการทำอะไรเธอ แต่เธอก็ยังคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป

เธอนั้นไม่บริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว ทำไมเธอถึงต้องมีชีวิตอยู่ต่อ? จากนั้นควีนนี่ก็กระโดดออกจากหน้าผา

เพียงแค่เท้าของเธอพ้นจากพื้น สุภาพสตรีในชุดสีม่วงยกมือของเธอขึ้นอย่างนุ่มนวล เธอสามารถที่จะจับตัวควีนนี่ได้ และดึงเธอกลับขึ้นมาอย่างปลอดภัย

“คุณ—“ควีนนี่นั้นกำลังขวัญเสีย “คุณช่วยฉันไว้ทำไม? ฉันไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว ฉันไม่อยากอยู่!”

สุภาพสตรีในชุดสีม่วงมองไปที่เธอ “เธอยังเด็กมากอยู่เลย ทำไมเธอถึงอยากฆ่าตัวตาย?” น้ำเสียงของเธอใจเย็นและน่าเชื่อถือ

ควีนนี่ถอนหายใจ ดวงตาของเธอแดงก่ำ จากนั้นเธอก็เริ่มสะอื้น “ฉันโดนข่มขืน ฉันไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว” เธอเริ่มร้องไห้ มันช่างเป็นภาพที่น่าสงสาร

สุภาพสตรีในชุดสีม่วงมองไปที่เธอและกล่าวอย่างใจเย็น “ในเมื่อเธอกล้าที่จะตาย แล้วทำไมเธอถึงไม่กล้าที่จะมีชีวิต เรียนรู้เพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้น และสักวันนึงเธอก็จะได้แก้แค้น”

“ฉัน—” ควีนนี่ไม่มีอะไรจะพูด

“ฉันไม่เคยรับลูกศิษย์มาก่อนเลย ในวันนี้ ฉันจะขอยกเว้นและรับเธอเป็นลูกศิษย์ของฉัน” สุภาพสตรีในชุดสีม่วงกล่าว น้ำเสียงของเธอดูสดใส

ควีนนี่สั่นระริก ภาพของฟลอเรียนที่เขาลอยออกจากหน้าผาไปเมื่อสุภาพสตรีคนนี้ตบเขาผ่านเขามาในหัวของเธอ

“พี่สาว ฉันขอรู้ชื่อพี่ได้ไหม?” ควีนนี่ถามอย่างสงสัย

“มันไม่สำคัญหรอก” สุภาพสตรีในชุดสีม่วงกล่าวปกติเรียบเฉย “จากนี้ต่อไป เธอจะต้องเรียกฉันว่า อาจารย์”

จากนั้นเธอก็หยุดและพยักหน้า “ฉันคือนักเปียโนผู้ทรงเกียรติ เซลีน เมน”

‘นักเปียโนผู้ทรงเกียรติ เซลีน เมน?’ ควีนนี่คิดย้ำอยู่ในหัว

จากนั้นเซลีนตะวัดเคลื่อนไหวมือเธอเบา ๆ และควีนนี่ก็ลอยตัวขึ้นไปในอากาศ

เซลีนจับตัวเธอไว้ขณะพวกเขาบินออกและหายไปในท้องฟ้ามืดมน