คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 433
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 433
แดร์ริลคว้ามือถือของเขาและ โทรออกหาแคทเธอรีน
“มิสแคทเธอรีน ผมฟื้นแล้ว เมแกนถูกมอบสิทธิในการประหารราชสีห์ทองคำไปหรือยัง?” แดร์ริลรีบถาม
แคทเธอรีนตกใจ อยู่อีกฝั่งของคู่สายขณะเธอได้ยินเสียงของแดร์ริล เธอนั้นประหลาดใจรวยรื่น และถาม “นายฟื้นแล้วเหรอ?”
แคทเธอรีนเอามือลูบอกเบา ๆ อย่างโล่งใจ “นั่นคือข่าวที่วิเศษมาก ฉันดีใจมากที่นายไม่เป็นอะไร”
แคทเธอรีนตริตรองขณะเธอกล่าว ‘มีเพียงยาฟื้นสถาพเก้าโอสถเท่านั้นที่จะสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของแดร์ริลได้ หรือเป็นไปได้ไหมว่าครอบครัวของเขาได้ค้นพบกับยาพิศวงนั้น?’
เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจอย่างมาก
แคทเธอรีนยังคงมึนงงขณะเธอได้ยินแดร์ริลกล่าวช้า ๆ “มิสแคทเธอรีน ได้โปรดฝากบอกผู้อำนวยการใหญ่ว่า ถึงเวลาที่เขาต้องทำตามสัญญาแล้ว ในเมื่อผมได้เป็นแชมป์เปี้ยน”
แคทเธอรีนพยักหน้าและกล่าว “ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปแจ้งให้กับผู้อำนวยการใหญ่ทราบ เขายังอยู่ที่โรงเรียนพร้อมกับบรรดาบุคคลระดับสูงของแต่ละสำนัก ฉันจะไปแจ้งให้พวกเขาทราบเดี๋ยวนี้”
ตู้ด
แคทเธอรีนวางสายในทันทีเมื่อเธอกล่าวจบประโยค
…
เป็นเวลาบ่าย 2
คฤหาสน์ ลินดัน นั้นมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก!
รถยนต์หรูหราหลายคันจอดเรียงรายอยู่ด้านหน้าของคฤหาสน์ ระหว่างผู้คนมารวมตัวกันเป็นร้อยอยู่ด้านใน
ส่วนใหญ่บรรดาผู้ที่มารวมตัวกันต่างเป็นลูกศิษย์สาวกระดับสูงของแต่ละสำนัก บางคนเป็นผู้บ่มเพาะ และแม้กระทั่งเป็นสมาชิกของตระกูลที่มีชื่อเสียง พวกเขาทั้งหมดมาที่นี่เพื่อเยี่ยมเยือน หลังจากได้ยินข่าวว่าแดร์ริล ฟื้นขึ้นมาแล้ว
เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้เคียง รวมตัวมุงดูกันอยู่ด้านนอกของคฤหาสน์ เมื่อเห็นรถหรูจำนวนมากจอดอยู่ด้านหน้า
“ดูรถราคาเป็นล้านพวกนี้สิ…”
“ฉันเห็นบรรดาคนที่ลงมาจากรถพวกนี้ คือบุคคลระดับสูงของทั้งหกสำนักหลัก ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าเหล่าผู้ทรงอำนาจทั้งหลายจะมาเยือนที่นี่…”
“จริงด้วย พวกเขามาเยี่ยมใคร? ฉันไม่อยากจะเชื่อว่ามีบุคคลสำคัญขนาดนั้น อยู่ในชุมชนเล็ก ๆ ของเรา…”
ระหว่างนั้น ภายในห้องนอนของคฤหาสน์
แดร์ริลนั่งอย่างสบาย ๆ อยู่บนเตียง กับลิลี่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ขณะเธอกำลังใส่ใจดูแลเขา ขนมของว่างมากมายรวมถึงแอปเปิ้ลปลอกเปลือกต่างวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะข้าง ๆ เขา
หลายคนอิจฉากับช่วงเวลาแบบนี้
มีผู้คนมากมายอยู่ภายในห้องนอน รวมถึง ผู้อำนวยการใหญ่เกรแฮม บรรดาสมาชิกระดับสูงของทั้งหกสำนัก หัวหน้าของสำนักเล็กต่าง ๆ และแม้กระทั่งบรรดาผู้นำของตระกูลโด่งดัง ต่างก็มารวมตัวกันอยู่ที่นี่
เกรแฮมนั้นประหลาดใจและกล่าวกับแดร์ริลด้วยรอยยิ้ม “ฮ่าฮ่า ฉันรู้ว่าสวรรค์จะต้องประทานพรกับนักเรียนชั้นเยี่ยมอย่างนาย ให้ปลอดภัย”
แดร์ริลพยักหน้าอย่างนอบน้อม และกล่าว “ท่านครูใหญ่ช่างใจดีเหลือเกิน ผมซาบซึ้งพระคุณเป็นอย่างสูง และการมาเยี่ยมเยือนของบรรดาผู้อาวุโสท่านอื่น ๆ ผมควรลุกจากเตียงเพื่อแสดงความเคารพ แต่กลับ…”
แดริลยิ้มอย่างขวยเขิน เขาได้รับบาดเจ็บแสนสาหัส แม้กระทั่งการยกแขนขึ้นก็นับได้ว่ามีกำลังมากแล้ว เขาลุกขึ้นจากเตียงไม่ได้…
เกรแฮมโบกมือของเขาและกล่าว “นั่นไม่เป็นไรหรอก ทุกคนเขารู้ว่านายยังไม่หายดีจากอาการบาดเจ็บ ไม่จำเป็นต้องพิธีรีตอง”
ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างพยักหน้าและหัวเราะหลังจากได้ยินคำกล่าวของเกรแฮม แดร์ริลนั้นทรงพลังมากในช่วงอายุเพียงเท่านี้ของเขา เขายังนอบน้อมและสำรวมกับผู้อาวุโสกว่า เขาช่างเป็นชายหนุ่มที่โดดเด่นและมีพรสวรรค์
ในเวลานั้น มาสเตอร์ลีโอนาร์ดจากสำนักบู๊ตึ้งมองแดร์ริลอย่างแรงกล้าและถาม “แดร์ริล ฉันอยากจะให้นายมาเป็นลูกศิษย์ของฉัน นายจะว่ายังไง?”
อะไร?
มาสเตอร์ลีโอนาร์ดต้องการแดร์ริลเป็นลูกศิษย์?
สิ่งหนึ่งที่ควรทราบคือมาสเตอร์ลีโอนาร์ด นั้นเป็นรองหัวหน้าของสำนักบู๊ตึ้ง ผู้ซึ่งมีสถานะและกิตติศัพท์ในยุทธภพสูงกว่าเกรแฮม อนาคตของแดร์ริลคงไร้ขีดจำกัดหากเขากลายไปเป็นลูกศิษย์
“นี่…” แดร์ริลกล่าวขณะเกาหัว
แดร์ริลใจจริงนั้นอยากจะเป็นลูกศิษย์ของมาสเตอร์ลีโอนาร์ด อย่างไรก็ตาม เขานั้นมีถึงสองสมญาอยู่แล้วในตอนนี้—ฮอลล์มาสเตอร์แห่งนิกายตำหนักอมตะ และผู้อาวุโสนิกายจ้าวสวรรค์
บทบาทของเขาคงจะทำให้สับสนเกินไป! ถ้าหากเขาจะเข้าร่วมกับสำนักบู๊ตึ้ง
มาสเตอร์ลีโอนาร์ดสันนิษฐานว่าแดร์ริลนั้นยังคงตกใจอยู่ เมื่อเห็นความลังเลของเขา เขาไม่ได้โน้มน้าวต่อ แต่กลับอมยิ้มมองไปที่เขา
“มันดีเลิศยังไงกับการไปเป็นลูกศิษย์สำนักบู๊ตึ้ง?”
ในเวลานั้น สาวสวยรูปงามก็ปรากฏตัวขึ้นมาจากด้านข้าง เธอนั้นคือ นาโอมิ แกรนด์ จากสำนักไทชิ
นาโอมิคือหัวหน้าของสำนักไทชิ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงเหมือนกับผู้นำของสำนักง้อไบ๊ พลังของเธอก็ยังเหนือกว่าใครอีกหลายคน เธอนั้นมีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักกันดีในยุทธภพ และไม่ควรจะประเมินเธอต่ำไป
“มิสแกรนด์ แบบนี้หมายความว่าไง? พยายามจะชิงตัวลูกศิษย์ของฉันงั้นหรอ?” มาสเตอร์ลีโอนาร์ด กล่าวด้วยความไม่พอใจ
นาโอมิไม่สนใจเขา และหันกลับมองไปที่แดร์ริลแทน ด้วยรอยยิ้มและกล่าว “แดร์ริล ฉันจะรับนายเป็นลูกศิษย์หนึ่งเดียวของฉัน ฉันจะสอนวิชาลับของสำนักไทชิให้กับนาย และภายในสองปีนายจะกลายเป็นดาวรุ่งพุ่งทะยานในยุทธภพ”
นาโอมินคงไม่ยอมให้สำนักบู๊ตึ้งชิงตัวชายหนุ่มผู้มีพรสวรรค์ขนาดนี้ไปได้
แดร์ริลนั้นตะลึงงันในขณะที่เขากล้ำกลืนน้ำลายตัวเอง
พระภิกษุผู้สูงศักดิ์สวมชุดคลุมสีแดงในระหว่างที่เปล่งรังสีที่สง่างามและละเอียดละออสว่างออกมาจากฝูงชน ก่อนที่แดร์ริลจะรวบรวมสติของเขา
เขาคือ มาสเตอร์รี้ด จากสำนักเส้าหลิน
มาสเตอร์รี้ด ประกบฝ่ามือเข้าหากัน พยักหน้าให้ดาร์ริลและกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังว่า “วิธีการบ่มเพาะของสำนักไทชินั้นกระชดกระช้อยเกินไปและไม่เหมาะสำหรับนายที่จะบ่มเพาะ มาเข้าร่วมสำนักเส้าหลินแล้วฉันจะสอนเทคนิควิชาลับของเราให้กับนาย”
มาสเตอร์รี้ดถูกขัดจังหวะโดยเสียงของคนอื่นก่อนที่เขาจะกล่าวจบประโยค “แดร์ริลมาร่วมกับสำนักคุนหลุนเถอะ…”
“อย่าไปฟังพวกเขา วิธีการบ่มเพาะของสำนักเทียนชาน นั้นเหมาะสมที่สุดสำหรับนาย”
“ถึงแม้ว่าสำนักเสิ่นหยางจะเป็นสำนักเล็ก ๆ แต่เราก็ยังมีทักษะที่ทรงพลังพร้อมสำหรับนายเพื่อเรียนรู้”
ในชั่วพริบตาบรรดาบุคคลชนชั้นนำทั้งหมดได้ร้องขอให้แดร์ริลเข้าร่วมสำนักของพวกเขา พวกเขาคงจะพยายามฉุดกระชากลากถูตัวเขาออกไป ถ้าไม่ใช่เพราะว่าร่างกายที่อ่อนแอของแดร์ริล
