คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 434


บทที่ 433

บทที่ 435

โอ้ แย่แล้ว

แดร์ริลมึนงงอย่างถึงที่สุดกับฉากเบื้องหน้าเขา เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะกลายเป็นที่นิยมชมชอบมากขนาดนี้

ส่วนที่ตลกที่สุดก็คือบรรดาผู้อาวุโสของทั้งหกสำหลัก ปกติจะสูงส่งและเกรียงไกร แต่ตอนนี้พวกเขากลับเหมือนพ่อค้าแม่ค้าหาบเร่ตามท้องถนนที่คอยแย่งกันเรียกหาลูกค้า

มันช่างเป็นช่วงเวลาที่น่าสนใจไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว

เกรแฮมก็หัวเราะดังสนั่นออกมาด้วย “ทุกคนหยุดเถียงกันก่อน แดร์ริลยังไม่ได้พักฟื้นเต็มที่กับอาการบาดเจ็บของเขา เขาต้องการพักผ่อนอย่างสงบ”

ทุกคนต่างมองหน้ากันและหยุดถกเถียงเมื่อได้ยินคำพูดของเกรแฮม อย่างไรก็ตามสายตาของพวกเขายังคงจ้องมองแดร์ริลด้วยความศรัทธาแรงกล้าเหมือนเดิม

แดร์ริลถอนหายใจอย่างโล่งอก ขอบพระคุณผู้อำนวยการใหญ่ที่ก้าวเข้ามาห้ามปราม ไม่เช่นนั้นมันคงเป็นเรื่องยากสำหรับแดร์ริลที่จะตัดสินใจกับบรรดาผู้อาวุโสทั้งหมดจากหกสำนักหลักที่ไม่ยอมท้อถอย

ในเวลานั้นเกรแฮมหยิบกุญแจออกมาและมอบให้กับแดร์ริล “แดร์ริล มันชัดเจนแล้วสำหรับทุกคนว่านายคือแชมป์เปี้ยนของการประชุมพิฆาตราชสีห์ ราชสีห์ทองคำถูกขังอยู่ในห้องลับของสถาบันหกวิถีและนี่คือกุญแจของห้องนั้น”

สีหน้าท่าทางของแดร์ริลเปี่ยมไปด้วยความสุขตอนเขารับมอบกุญแจ ขณะที่เขากำลังจะกล่าว ก็มีเสียงหัวเราะดังสนั่นขัดจังหวะเขาจากทางเข้าของห้อง!

“ขอโทษที่ฉันมาสาย ได้โปรดให้อภัยฉัน มิสเตอร์แดร์ริล!”

น้ำเสียงนั้นดังกังวาลและสูงส่ง ซึ่งมันชัดเจนว่ามาจากชายผู้มีกำลังภายในมหาศาล ทุกคนหันไปมองที่ต้นทางของเสียง

ผู้ชายอายุราว 50 ปี ก้าวเข้ามาในห้อง เขานั้นสวมใส่เสื้อคอจีนสีเทาและมีรังสีที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก!

ชายผู้นั้นเดินมุ่งหน้ามาหาเขาที่ข้างเตียงและค่อย ๆ กล่าว “มิสเตอร์แดร์ริล นายมีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมาทันทีในระหว่างการประชุมพิฆาตราชสีห์ ช่างเป็นภาพน่าประทับใจที่จะได้เห็นกับตา ฉันคือโซรัน คาร์เตอร์ ยินดีที่ได้ทำความรู้จัก”

โซรัน คาร์เตอร์?

แดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อได้ยินชื่อนั้น และห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะกล่าวถาม “คาร์เตอร์? หรือว่าคุณมาจากตระกูลคาร์เตอร์แห่งเมืองมิด”

“ถูกต้องแล้ว โซรันคือพระราชาคณะแห่งตระกูลคาร์เตอร์” คำตอบจากใครบางคนที่อยู่ด้านข้าง

แ-่ง

แดร์ริลตะลึงขณะในหัวของเขามีแต่เสียงซ่าเมื่อได้ยินคำตอบ เขาขยิบตามองไปที่โซรัน

มีตระกูลต่าง ๆ มากมายกระจายอยู่ทั่วทุกสารทิศ แต่จะมีเพียงไม่กี่ตระกูลที่มีชื่อเสียงโด่งดังจริง ๆ ข้ามดินแดน ยกตัวอย่างเช่น ตระกูลดาร์บี้นั้นเป็นที่รู้จักกันดีในบรรดาตระกูลอันดับต้น ๆ ของเจียงหนาน แต่มันก็ยังครอบคลุมเพียงแค่มณฑลเจียงหนาน ตระกูลของเขาไม่ได้โด่งดังในระดับประเทศชาติ

โดยปกติ มีเพียงตระกูลชื่อเสียงโด่งดังสุด ๆ เท่านั้นจึงจะเป็นที่รู้จักในระดับโลก ยกตัวอย่างเช่นทุกคนจะรู้จักเกี่ยวกับตระกูลนิวแมนแห่งเกียวโต

นอกจากตระกูลใหญ่โตมโฬารเหล่านี้แล้ว มันก็ยังมีตระกูลลี้ลับซ่อนเร้นอยู่บางตระกูล

ตระกูลซ่อนเร้นเหล่านี้ทรงพลังอย่างมหาศาล แต่พวกเขาจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับยุทธภพ ดังนั้นจะมีผู้คนไม่กี่คนที่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับพวกเขา

ตระกูลคาร์เตอร์ นั้นคือตระกูลแห่งผู้บ่มเพาะ ซึ่งได้ซ่อนเร้นมาเป็นเวลานานนับศตวรรษ! แน่นอนที่ว่าทั้งตระกูลของพวกเขาถือว่าเป็นผู้บ่มเพาะทั้งหมด และบรรดาพวกเขาทุกคนก็ทรงพลังเป็นอย่างมาก!

มีข่าวลือว่าพระราชาคณะแห่งตระกูลคาร์เตอร์ โซรันไม่ได้เกี่ยวข้องกับยุทธภพ แต่ความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้ด้อยกว่าหัวหน้าของหกสำนักหลัก! เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญอันดับต้น ๆ อย่างแท้จริง!

ในเวลานั้น นาโอมิหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะกล่าวถาม “ท่านคาร์เตอร์ คุณก็มาที่นี่ด้วยงั้นเหรอ? คุณมาที่นี่ก็เพื่อจะมาแย่งชิงตัวลูกศิษย์กับเขาด้วยใช่ไหม?”

มาสเตอร์ลีโอนาร์ด มาสเตอร์รี้ด และคนอื่น ๆ ทุกคนต่างมีสีหน้าที่เป็นกังวลในทันที

ถ้าหากโซรันมาขอรับแดร์ริลไปเป็นลูกศิษย์และแดร์ริลตอบตกลง พวกเขาคงไม่สามารถจะทำอะไรได้นอกจากมองอย่างท้อแท้ผิดหวัง

ถึงอย่างไรตระกูลคาร์เตอร์ก็เป็นตระกูลของผู้บ่มเพาะ ซึ่งได้หลบซ่อนตัวมาเป็นเวลานานนับศตวรรษ และความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่ได้อ่อนแอไปกว่าทั้งหกสำนักหลักเลย

มากไปกว่านั้น ตระกูลคาร์เตอร์กับทั้งหกสำนักหลักมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันมาโดยตลอดและมันคงจะไม่เหมาะสมที่จะมาทำลายความสัมพันธ์นั้น

ในเวลานั้น โซรันมองไปที่แดร์ริล ด้วยรอยยิ้มและกล่าวถาม “มิสเตอร์แดร์ริล ฉันเดินทางมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อจะถามว่านายรู้จักกับแดเนียล ดาร์บี้ ไหม? ฉันรู้สึกว่าพวกนายสองคนละม้ายคล้ายคลึงกัน”

แดร์ริลยิ้มอย่างขวยเขิน และกล่าว “แดเนียล คือพ่อของผม”

“เขาคือพ่อของนายเหรอ?”

ดวงตาของโซรันเปิดกว้าง ขณะเขามองสำรวจแดร์ริลและก็หัวเราะออกมาทันใด “เหมือนกับที่ฉันคิดไว้เลย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมพวกนายสองคนถึงดูคล้ายกัน กลับกลายเป็นว่านายคือลูกชายของเขานี่เอง!”

เกิดอะไรขึ้น?

ทุกคนในที่นั้นต่างมองหน้ากันสับสนงวยงง

คนแปลกหน้าสองคนดูสนิทสนมกันในทันทีได้อย่างไร

แดร์ริลตกใจ และกล่าว “ท่าน คุณกับพ่อของผม…”

โซรันหัวเราะ ขณะที่เขาไม่สามารถอดกลั้นความตื่นเต้นของเขาและขัดจังหวะแดร์ริลก่อนจะพูดจบประโยค “พ่อของนายกับฉันค่อนข้างถือได้ว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน”

โซรันถอนหายใจเบา ๆ และพูดต่อด้วยอารมณ์สะเทือนใจ “มันเริ่มต้นเมื่อยี่สิบปีก่อน ตอนฉันยังเป็นเด็กธรรมดาของครอบครัวที่ไม่มีทางสืบทอดตำแหน่งราชาคณะได้ ฉันยังเด็กอยู่ ดังนั้นฉันจึงท่องไปในยุทธภพเพื่อหาเลี้ยงชีพ ฉันยังจำได้ชัดเจนว่ามันเป็นฤดูหนาวตอนฉันมาถึงเมือง ตงไห่ ฉันได้รับบาดเจ็บแสนสาหัสจากการต่อสู้กับพวกอันธพาลเพื่อช่วยชีวิตนักเรียนหญิงคนหนึ่งและนอนแน่นิ่งอยู่บนหิมะกับลมหายใจที่กำลังจะหมดลง”
โซรันหยุดไปชั่วครู่หนึ่ง เขามองดูแดร์ริลแล้วยิ้ม “พ่อของนายได้ช่วยชีวิตฉันไว้ในเวลานั้น พ่อของนายดูแลฉันเป็นเวลานานกว่าสองเดือนหลังจากที่ฉันฟื้นขึ้น ในระหว่างสองเดือนนั้น พ่อของนายและฉันถูกชะตากันในทันที และเกือบจะกลายเป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน อย่างไรก็ตามคุณปู่ของนายห้ามพวกเราไว้โดยให้เหตุผลว่าที่มาของฉันไม่สามรถรับรู้ได้”

แดร์ริลยิ้มอย่างขวยเขิน เมื่อเห็นความรู้สึกที่ทำอะไรไม่ได้ของโซรัน จริงอยู่ที่คุณปู่ของเขาค่อนข้างดื้อรั้นในบางครั้ง

โซรันกล่าวต่อ “ในที่สุดฉันก็หายดี และก่อนที่ฉันจะลาจากไป พ่อของนายกับฉันได้ทำข้อตกลงกันไว้ว่าลูกของเราจะเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันหากเป็นผู้ชายทั้งคู่ และจะแต่งงานกันหากเป็นเพศตรงข้าม…”

“ในที่สุด ฉันก็มีลูกสาวถึงสองคน และลูกสาวคนโตของฉันควรจะได้แต่งงานกับนาย” โซรันกล่าวต่อด้วยเสียงหัวเราะดังสนั่น “ฉันสงสัยว่ามิสเตอร์แดร์ริลได้หมั้นหมายกับใครไว้แล้วหรือยังในตอนนี้?”

โอ้ แย่แล้ว

แดร์ริลนั้นตกใจในทันที เมื่อได้ยินคำพูดของโซรัน และชำเลืองมองโดยสัญชาตญาณไปหาลิลี่ที่อยู่ข้างเตียง

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าพ่อของเขาจะมีประสบการณ์เยี่ยงนี้เมื่อตอนที่เขายังหนุ่ม คาดไม่ถึงว่าแดเนียลจะรู้จักกับบุคคลสำคัญที่ลี้ลับซ่อนเร้นเช่นนี้

เพียงแค่นั้น… แดร์ริลเขินอายอย่างมากกับข้อตกลงของพ่อและโซรันที่จะจับลูก ๆ ของพวกเขาแต่งงานกัน ต่อหน้าภรรยาในปัจจุบันของเขา

อย่างที่คาดไว้ สีหน้าของลิลี่ค่อย ๆ แดงก่ำและกลอกตาไปที่แดร์ริลซึ่งดูเหมือนโกรธ แต่ดวงตาของเธอยังคงอ่อนโยนต่อแดร์ริล มันช่างพราวเสน่ห์ดีแท้