คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 436

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 436
แดร์ริลควรจะตายตั้งแต่ได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น เขาไม่เป็นอะไรได้ยังไง?

เซอร์ซีกล่าวต่อ “เอเวอลิน ฉันจะไปกับเธอเพื่อไปหาแดร์ริล มาลองดูกันว่าเราจะสามารถโน้มน้าวให้เขา ปล่อยตัวคุณปู่ของเธอไปได้ไหม…”

มีแสงแวววาวในดวงตาของเอเวลินขณะเธอกล่าวเบา ๆ “เซอร์ซี ขอบใจมากสำหรับข่าวนี้ ฉัน… ฉันจะไปหาเขาด้วยตัวเอง”

เอเวอลินวางสายก่อนที่เซอร์ซีจะกล่าวตอบ

ก่อนหน้านี้ เอเวอลินได้ทำให้แดร์ริลคุกเข่าขอโทษเธอและแม้กระทั่งให้เขาล้างเท้าให้เธอ เขาคงจะรังเกียจเธออย่างแน่นอน

แดร์ริลคงจะทำให้เอเวอลินยากลำบากอย่างแน่นอนถ้าหากเธอไปขอความช่วยเหลือจากเขา

มันจะน่าอับอายเกินไปถ้าหากแดร์ริลปฏิเสธคำขอร้องของเธอต่อหน้าเซอร์ซี

…

ในเช้าตรู่วันต่อมา ลิลี่ป้อนข้าวต้มให้กับแดร์ริล ก่อนจะเร่งรีบออกไปโรงเรียน

เธอลาเรียนมาแล้วสองวันเพื่อดูแลแดร์ริล และไม่สามารถจะล่าช้ากับการเรียนของเธอได้อีก

แดร์ริลรู้สึกอนาถใจกับการอยู่บ้านคนเดียวในวันนี้ เขาไม่มีแม้กำลังเพื่อจะไปปลดทุกข์ในห้องน้ำด้วยตัวเอง

ตามคำอธิบายในคัมภัร์โอสถแห่งอนันต์ แดร์ริลจะอ่อนแอมากในช่วงสามวันแรกหลังจากทานยาฟื้นสภาพเก้าโอสถ ขณะที่เม็ดยาค่อย ๆ ซ่อมแซมสนามพลังของเขาอย่างช้า ๆ อย่างไรก็ตามเขาจะหายดีเป็นปกติในวันที่สี่

วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว แดร์ริลเพียงแค่ต้องอดทนรออีกหนึ่งวันก่อนที่เขาจะฟื้นสภาพกลับไปเป็นปกติ

เป็นเวลาเที่ยงวันและกระเพาะปัสสาวะของแดร์ริลก็มาถึงขีดจำกัด ในเวลานั้นก็มีเสียงประตูห้องนอนเปิดเข้ามา

แกร็ก

แดร์ริลนึกว่าลิลี่ได้กลับมาแล้ว แต่เมื่อเขามองไปเขาก็ตกตะลึงในทันที

หญิงสาวทรวดทรงเย้ายวนเดินเข้ามาข้างในชวนให้สะดุดตามากกว่าเดิมกับผมสีแดง

นั่นคือเอเวอลิน

แดร์ริลรวบรวมสติและมองไปที่เอเวลินในความแปลกใจ “เธอ? เธอมาทำอะไรที่นี่?”

เอเวอลินไม่ได้กล่าวอะไรด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ของเธอ เธอเดินเข้าไปหาแดร์ริลและเริ่มจั๊กจี้ไปทั่วร่างกายของเขา

เซอร์ซีได้บอกกับเธอว่าผู้อำนวยการใหญ่สถาบันหกวิถีได้มอบกุญแจห้องลับให้กับเขา ซึ่งเป็นกุญแจของห้องลับที่คุมขังตัวคุณปู่ของเอเวอลิน เมื่อเอเวอลินพบที่อยู่ของแดร์ริล เธออยากจะมาเอากุญแจและจากไปโดยไม่ต้องสนทนาอะไรกับเขา

แ-่ง!

แดร์ริลกระสับกระส่ายเมื่อรู้สึกถึงมืออันบอบบางของเอเวลินคลำไปทั่วร่างกายของเขา กลิ่นหอมรัญจวนของเอเวอลินทำให้จิตใจของแดร์ริลตกตะลึง

ในที่สุดเอเวอลินก็ล้มเลิกหลังจากล้มเหลวที่จะหาอะไรเจอบนตัวของแดร์ริล เธอถอยหลังไปสองสามก้าวและจ้องมองไปที่เขาอย่างเย็นชา “กุญแจอยู่ไหน?”

‘นี่มันน่าหงุดหงิดมาก ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้สารเลวนี่ไม่มีกุญแจอยู่ที่ตัวเขา!’ เอเวอลินคิด

เอเวอลินหน้าแดงเมื่อคิดว่ามือของเธอกำลังลูบไล้ผิวของแดร์ริลขณะที่เธอกำลังค้นร่างกายเขา

‘ฮ่าฮ่า เธอมาที่นี่ก็เพื่อกุญแจ’

แดร์ริลห้ามใจตัวเองไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา และมองไปที่เอเวลินด้วยรอยยิ้ม “ฉันเอากุญแจไปซ่อนแล้ว ไม่มีใครรู้นอกจากฉัน ไม่แม้กระทั่งภรรยาของฉัน หรือว่าแม่ยายของฉันจะหาเจอได้”

แดร์ริลเกือบเอาชีวิตไม่รอดจากเวทีการประลองเพื่อกุญแจดอกนี้ เขาจะเก็บมันไว้กับตัวเหมือนปกติได้อย่างไร? เขาได้เอามันไปซ่อนไว้ก่อนหน้านี้แล้ว!

แดร์ริลสะใจมากกับการหยอกล้อเอเวลินและกล่าว “เฮ้อ สิ่งที่เธอทำอยู่ในห้องนี้มันใช้ไม่ได้ มิสเอเวลิน เธอพรวดพราดเข้ามาในห้องฉันและจั๊กจี้ตัวฉัน หรือว่าเธอจะแอบปลื้มอะไรในตัวฉัน? โชคดีที่ภรรยาของฉันไม่ได้อยู่ที่บ้าน ไม่อย่างงั้นมันคงแย่มากถ้าเธอเข้ามาเห็น”

“แก…”

เอเวอลินเลือดขึ้นหน้าขณะเธอรู้สึกร้อนใจนิดหน่อย “แกซ่อนกุญแจไว้ที่ไหน?”

‘ไอ้สารเลวนี่มันยียวนฉันมากเกินไปแล้ว!’ เอเวลินคิด

แดร์ริลหัวเราะและกล่าว “โลกกลับตาลปัตรไปหมดแล้วจริง ๆ ใครเขาจะกล้ามาทำแบบนั้นเพื่อมาขอของคนอื่น?”

‘ไอ้ห่า เธอทำให้ฉันต้องล้างเท้าเธอในคาเฟ่ ถ่ายวีดีโอและยังอัพโหลดลงอินเทอร์เน็ตว่อนไปทั่วบ้านทั่วเมืองเมื่อคราวก่อน ตอนนี้เธอยังมีหน้ามาขอกุญแจด้วยมารยาททราม ๆ อีก นี่มันสมเหตุผลไหม?’