คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 441
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 441
เอเวอลินนั้นขุ่นเคืองและค่อย ๆ เดือดดาลขึ้นเรื่อย ๆ ในใจของเธอและอยากจะตบแดร์ริล!
อย่างไรก็ตามมันจะกลายเป็นที่น่าสงสัยถ้าเธอขัดขืนแดร์ริลในสถานการณ์แบบนี้
เอเวอลินลำบากใจอยู่สักพัก แต่เธอก็ไม่ลดละและอุทานออกมาอย่างเชื่อฟัง “น… นายท่าน”
แดร์ริลหยักหน้าของเขาอย่างพึงพอใจ “ดีมาก ไปกันเถอะ”
แดร์ริลมุ่งหน้าไปที่ห้องลับโดยไม่มองหันหลังกลับไปที่เคนท์และพรรคพวกของเขากับเอเวอลินที่เดินตามมาติด ๆ
‘แ-่ง’
‘เธอเป็นแม่บ้านของแดร์ริลจริง ๆ เธอไม่น่ารักเกินไปที่จะมาเป็นแม่บ้านรึไง?’
เคนท์และพรรคพวกของเขา ตัวแข็งในทันทีและมองดูอย่างตะลึงงันขณะที่ทั้งสองเดินออกไป พวกเขาใช้เวลาครู่หนึ่งก่อนที่จะรวบรวมสติได้
เคนท์จ้องไปที่เรือนร่างที่งดงามของเอเวอลินจากด้านหลังอย่างไม่ละสายตา เนื่องจากหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาและความเกลียดชังต่อแดร์ริล
‘ไอ้เลว ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าขยะอย่างแดร์ริลจะมีแม่บ้านที่ดีงามแบบนี้ ฉันจะไม่รังเกียจที่จะสูญเสียเวลาชีวิตสองสามปีเพื่อให้เธอมาเป็นของฉัน!’ เคนท์คิด
…
แดร์ริลสอดส่องสภาพแวดล้อมของเขาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ในบริเวณรอบ ๆ เมื่อพวกเขามาถึงทางเข้าห้องลับ จากนั้นเขาก็กล่าวกับเอเวอลิน “อยู่ตรงนี้ ฉันจะไปหาคุณปู่ของเธอ”
เอเวอลินก็ระแวงขึ้นมาในทันที “ทำไมฉันต้องอยู่ตรงนี้?”
แดร์ริลแกล้งหลอกเธอมาสองสามครั้งตั้งแต่เมื่อวาน และในตอนนี้ก็ยังจะมาเอาเปรียบเธออีก เอเวอลินต้องการเอาคืน
แดร์ริลยิ้มและกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “เธอต้องอยู่ตรงนี้และจับตามองดูต้นทางให้ดี นี่คือสถาบันหกวิถีจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีคนมาที่นี่? นอกจากนี้ เธอก็สัญญาแล้วว่าจะเชื่อฟังทุกอย่างที่ฉันพูดเมื่อเราเข้ามาข้างในโรงเรียน”
เอเวอลินรู้สึกไม่เต็มใจ แต่ในที่สุด เธอก็กระทืบเท้าและทำตามแผนของแดร์ริล
แดร์ริลไม่กล่าวอะไรอีกและตรงไปที่ห้องลับ
แกร็ง!
แดร์ริลได้ยินเสียงของโซ่ตรวนเหล็กกระทบกันเสียงดังเมื่อเขาเข้าไปในห้อง
ห้องลับไม่ได้มีขนาดใหญ่มาก ด้วยพื้นที่เพียง 10 ตารางเมตร และไซออนไม่สามารถขยับเขยื้อนตัวได้ จากการถูกล่ามโซ่ไว้กับเสากลางห้อง
ผมของไซออนยุ่งเหยิงและเสื้อผ้าของเขาขาดหลุดลุ่ย ราชสีห์ทองคำแห่งนิกายตำหนักอมตะ อยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ ภาพลักษณ์ที่รุ่งโรจน์ในอดีตของเขาได้หายไปหมดแล้ว
“มิสเตอร์เฟเธอร์สโตน?” แดร์ริลมองไปที่ไซออนและกล่าวทักทายเขาเบา ๆ
ไซออนเงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่แดร์ริลอย่างเป็นฝืนเป็นไฟก่อนจะกล่าวเย็นชา “แกคือแชมป์เปี้ยนของการประชุมการพิฆาตราชสีห์อย่างั้นเหรอ?”
แดร์ริลพยักหน้าและยิ้ม “ถูกต้องแล้ว ผมมีนามว่าแดร์ริล ดาร์บี้ ยินดีที่ได้พบคุณ มิสเตอร์เฟเธอร์สโตน”
แกร็ง!
ไซออนดิ้นรนกับโซ่ตรวนก่อนจะขมวดคิ้วมองไปที่แดร์ริล “อย่ามายกยอฉัน ไอเด็กเหลือขอ ถ้านายมาที่นี่เพื่อตามหาคัมภีร์ ฉันขอแนะนำว่าให้ถอดใจซะเถอะ ฆ่าฉัน ทรมานฉัน หรือจะทำอะไรก็ได้ตามใจนาย!”
ไซออนถอนหายใจยาว “ใครจะไปคิด ว่าหนึ่งในนักรบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของยุทธภพจะตกไปอยู่ในมือของเด็กเหลือขอนิรนาม”
แดริลรู้สึกซาบซึ้งในความกล้าหาญของไซออนเมื่อต้องเผชิญกับความตาย
นายท่านชราผู้นี้กล้าหาญอย่างแท้จริง เพราะเขายอมตายดีกว่ายอมจำนน
ไม่น่าแปลกใจที่เขาเป็นหนึ่งใน จตุราชันย์พิทักษ์แห่งนิกายตำหนักอมตะ ช่างเป็นชายผู้ห้าวหาญ
แดร์ริลมองดูไซออนด้วยรอยยิ้ม “นายท่านชราอย่าหวาดระแวงใจนัก ทำไมผมถึงต้องการจะสังหารคุณ? ผมมาที่นี่เพื่อพาคุณออกไป”
อะไร?
ไซออนตกใจขณะเขาข่มขู่แดร์ริลและตามมาด้วยเสียงหัวเราะดังสนั่น “อย่ามายุ่งกับฉันไอ้เด็กเหลือขอ ฉันอยู่ในยุทธภพต่อสู้มานานหลายสิบปี ไม่มีอะไรที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน นายแค่เสแสร้งแกล้งทำก็เพื่อจะเข้าถึงคัมภีร์ แกคิดว่าฉันจะหลงกลอย่างงั้นเหรอ?”
แดร์ริลหมดคำกล่าวเมื่อเห็นไซออนไม่เชื่อเขา จากนั้นเขาก็หยิบป้ายเงินออกมาและโบกมันต่อหน้าไซออน “นายท่านชรา ผมก็เหมือนกับคุณ ผมมาจากนิกายตำหนักอมตะนี่คือป้ายเงินประจำตัวของผม”
ป้ายเงินอันนี้ เชสเตอร์มอบให้แดร์ริลก่อนที่เขาจะจากไป
“นาย…”
ไซออนมึนงงขณะเขามองไปที่แดร์ริลอย่างไม่อยากเชื่อ “นาย… นายคือฮอลล์มาสเตอร์แห่งเมือง ตงไห่?”
ก่อนหน้านี้ เชสเตอร์ได้ประกาศว่ามีผู้สมัครคัดเลือกใหม่สำหรับตำแหน่ง ฮอลล์มาสเตอร์ของเมืองตงไห่ แต่ไซออนไม่รู้จักว่าเป็นใคร เขาไม่เคยคาดคิดว่าเด็กเหลือขอคนนี้จะเป็นเขา
