คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 452
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 452
ถ้าหากเขามาที่เพื่อสร้างปัญหาในงานแต่งงานมันยังพอรับได้ อย่างไรก็ตามหากแดร์ริลติดสินบนลัทธินิกาย มันจะเป็นที่ยอมรับไม่ได้อย่างถึงที่สุด
“บาปหนา นี่มันคือกาลี! ใครก็ได้มาโค่นแดร์ริลลงที!” รองหัวหน้าแห่งสำนักเทียนชาน แซคคารี ฮูม ตะโกน
แดร์ริลมาทำลายพิธีวิวาห์ของลูกศิษย์เขาและปล่อยตัว ไซออน เฟเธอร์สโตนไป? สิ่งเหล่านี้ถือว่าเป็นอกุศลเจตตนาในวิถีของของแซคคารี
ทันใดนั้น ลูกศิษย์สำนักเทียนชานกว่าสิบ ๆ คนก็พุ่งพรวดเข้าไปหาแดร์ริล การที่เห็นสถานการณ์เปลี่ยนไป ฝูงชนต่างสลายตัวในความเร่งรีบ
“ศิษย์สำนักง้อไบ๊ ฟังให้ดี!” แม่ชีแห่งโชคชะตาเรียกหา “จัดการไอ้สารเลวนี้ซะ!”
“ศิษย์สำนักบู๊ตึ้ง จัดการแดร์ริลซะ!”
ทันใดนั้น ลูกศิษย์ทั้งหมดของหกสำนักหลัก โดยเฉพาะลูกศิษย์ของสำนักบู้ตึ๊งได้ยินคำสั่งของพวกเขาและรีบวิ่งไปห้อมล้อมรอบตัวแดร์ริล บรรดาพวกเขามีอย่างน้อยหนึ่งร้อยคน!
บรรดาบุคคลอย่างมาสเตอร์ลีโอนาร์ด คิดกับแดร์ริลเป็นเพียงแค่เด็กนักเรียนจากสถาบันหกวิถีและไม่จำเป็นที่จะต้องออกแรงต่อสู้ด้วยตัวพวกเขาเอง เหล่าลูกศิษย์พวกนี้เก่งกาจมากพอที่จะทำลายเขาได้ ถึงแม้ว่าเขาจะเฉิดฉายออกมาจากการประชุมพิฆาตราชสีห์ แต่ผู้เข้าร่วมท้าประลองต่างเป็นบุคคลระดับล่าง พวกเขาอายุต่ำกว่า 25 และอยู่ต่ำกว่าระดับปรามาจารย์ยุทธ์
อย่างไรก็ตามบรรดาสาวกของหกสำนักหลักต่างเป็นจอมยุทธระดับสูง ระดับต่ำที่สุดท่ามกลางพวกเขาอย่างน้อยอยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นที่สาม และแม้กระทั่งในบรรดาพวกเขายังมีถึงระดับปรมาจารย์ยุทธ์
ในระหว่างนั้น มาสเตอร์รี้ดก็พนมมือขึ้นมาและเปล่งบทสวดมนต์อ้อนวอน เขามองแดร์ริลด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย “แดร์ริล ถ้าหากนายปล่อยหญิงสาวคนนี้ไป และให้เหตุผลคำอธิบายสำหรับเรื่องของไซออน เฟเธอร์สโตน ฉันจะทำให้มั่นใจว่านายจะมีชีวิตรอดครบสามสิบสองออกไปจากที่นี่ได้ในวันนี้”
พระอย่างเขามีความเมตตามากกว่าใคร และไม่อยากจะเห็นพิธีวิวาห์อันเป็นมงคลต้องมาจบลงด้วยการนองเลือด
“ถ้าผมบอกว่าไม่ล่ะ?” แดร์ริลลุกขึ้นอย่างช้า ๆ ขณะเขาขดริมฝีปาก
“แกวอนหาเรื่องเองนะ!” แม่ชีแห่งโชคชะตาเอือมระอาเมื่อมาถึงจุดนี้ “ฟังให้ดีทุกคน! ฆ่าไอ้สารเลวนี่ซะ!”
เมื่อกล่าวแบบนั้น สาวกของหกสำนักหลักเป็นร้อยคนก็ชักกระบี่ของพวกเขาออกมาอย่างบ้าคลั่งและบุกเข้าไปหาแดร์ริล!
“แดร์ริล วิ่ง วิ่งหนีไป! ไม่ต้องห่วงฉัน หนีไป!” ใบหน้าอันสวยงามของอีวอนซีดเซียวและไม่มีสีสันหลงเหลืออยู่ เธอวิตกกังวลมากจนเธอแทบจะร่ำไห้ออกมา อีวอนรู้ดีว่าอาจารย์ของเจเรมี่ แซคคารี ฮูมเป็นถึงรองหัวหน้าสำนักเทียนชาน ทั้งหกสำนักหลักคงไม่ปล่อยให้แดร์ริลหนีไปจากการทำลายพิธีวิวาห์ในครั้งนี้
เมื่อมองเห็นสาวกของหกสำนักหลักใกล้เข้ามาพร้อมกับกระบี่เล่มยาว อีวอนก็เหงื่อแตกท่วมตัวและผลักแดร์ริลออกไปในความตื่นตระหนก “หนีไป! ทิ้งฉันไว้คนเดียว! พวกเขาไม่มีทางปล่อยให้นายพาตัวฉันไปด้วยแน่นอน! ไม่ต้องมาช่วยฉัน! ไปซะ!”
อีวอน เริ่มเหงื่อออก ขณะที่เธอมองดูสาวกของหกสำนักหลักใกล้ประชิดเข้ามากับกระบี่เล่มยาวของพวกเขา เธอก็ผลักแดร์ริลอย่างกระวนกระวาย “ไป! ปล่อยฉัน! พวกเขาไม่ยอมให้นายพาฉันไปด้วยแน่ อย่าเสียเวลามาช่วยชีวิตฉัน แค่หนีไปซะ!”
“ฉันจะไม่ทิ้งเธอ”แดร์ริลกระชับมือของเธอแน่น ประสานข้อมือของพวกเขาเข้าด้วยกัน
“ได้โปรด อย่าทำแบบนี้ แดร์ริล ฉันขอร้องนาย ไป! ได้โปรดหนีไปซะตอนนี้!” ดวงตาของอีวอนพลันแดงก่ำขณะที่เธอกระทืบเท้าของเธออย่างกระวนกระวาย “ทำไมนายมันโง่เง่าขนาดนี้! ถ้านายไม่หนีไปซะตอนนี้ นายอาจจะตายอยู่ตรงนี้ก็ได้ในวันนี้! นายรู้บ้างไหม?”
“ฉันจะถามเธออย่างเดียว” แดร์ริล สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และมองเข้าไปในดวงตาของอีวอน “ตอบฉันมา เธออยากจะอยู่กับฉันไหม? เธออยากจะไปกับฉันไหม? เธออยากจะอยู่กับฉันตลอดไปไหม?”
“ได้โปรดอย่าสิ้นคิด ฉันขอร้องนาย…” อีวอนร้องไห้คร่ำครวญ ขณะเธอกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ฉันจะทำอะไรได้ถ้าฉันต้องการอยู่กับนาย ไม่มีทางที่ฉันจะหนีไปได้ในตอนนี้”
“ฉันกำลังถามเธอ ว่าเธอต้องการไหม?” แดร์ริลแผดเสียงดัง
เมื่อเขาพูด อีวอนก็เห็นสาวกหกสำนักหลัก เข้ามาใกล้ประชิดตัวพวกเขามากขึ้นและอยู่ห่างออกไปไม่ถึงสิบเมตร เธอเกือบจะเห็นแดร์ริลนอนตายจมกองเลือดภายในอีกไม่กี่วินาที
ในขณะนั้น ใบหน้าอันบอบบางของอีวอน เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก น้ำตาของเธอไหลลงมาบนใบหน้าอย่างควบคุมไม่ได้ “ฉันต้องการ ฉันต้องการจริง ๆ! ฉันรักนายและฉันต้องการจะไปกับนาย! แต่เราไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้ รู้ไหมว่าฉันรักนายมากแค่ไหน!”
“ดี” แดร์ริลฝืนยิ้มเจื่อน ๆ
เปรี้ยง!
ดาบกลืนโลหิต ตัดผ่าอากาศออกมาพร้อมเสียงเปรี้ยงดังสนั่น และปรากฏขึ้นอยู่ในมือของแดร์ริล
“ตราบใดที่เธอต้องการอยู่กับฉัน ก็ไม่มีใครสามารถจะหยุดฉันได้”
