คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 465
โซรันพยักหน้าและหัวเราะ “ดูเหมือนว่าคุณก็รู้จักลูกทูนหัวของผมด้วย! ผมตัดสินใจแล้วว่าจะให้เรเชลแต่งงานกับเขา”
อีวาน ไวท์ก็ไม่ได้นับว่าเสียหายอะไรเช่นกันแต่เขาไม่ใช่แดร์ริล ดาร์บี้
ในที่สุดเรเชลก็ทนไม่ไหว เธอกระทืบเท้าและกล่าว “พ่อ หนูบอกพ่อแล้ว หนูจะไม่แต่งงานกับเขา! หนูชอบอีวาน! ไม่ใช่ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่น!” เรเชลเกาะแขนอีวานแน่น
“ไร้สาระ!” โซรันตำหนิติเตียน “ลูกไม่เชื่อฟังคำตัดสินของพ่อได้ยังไง! การแต่งงานไม่ใช่เรื่องที่ลูกจะเลือกได้”
เรเชลกระวนกระวาย ขบริมฝีปากของเธอและกล่าว “พ่อ พ่อไม่เข้าใจ แดร์ริลมีดีอะไร? ถ้าพ่อไม่คิดกับเขาว่าเป็นอัจฉริยะ ให้เขามาประลองกับอีวานและมาดูกันว่าใครเก่จกาจกว่ากันจากทั้งสองคน ถ้าแดร์ริลชนะ หนูจะเชื่อฟังพ่อ แต่ถ้าอีวานชนะ พ่อจะต้องปล่อยให้หนูแต่งงานกับเขา”
โซรันนั้นเงียบกริบ เขาไม่คาดคิดว่าลูกสาวของเขาจะเสนอข้อตกลงอะไรแบบนั้น แดร์ริลสูญเสียพลังของเขาทั้งหมดไป เขาจะประลองกับอีวานได้ยังไง? ในสภาพที่เขาเป็นอยู่
โอฟีเลียกล่าวแทรกเข้ามา “โซรัน ในเมื่อเรเชลเสนอสิ่งนี้แล้ว ทำไมเราไม่ปล่อยให้พวกเขาได้ลองดู”
โซรันพยักหน้า เขาสั่งคนรับใช้ให้ไปเรียกแดร์ริล
ไม่นานหลังจากนั้น แดร์ริลก็ปรากฏตัวขึ้นเขาตกตะลึงทันทีเมื่อเขาเข้ามาในห้องรับแขก
เขาเห็นโอฟีเลีย เลนผู้สง่างามเธอมาทำอะไรที่นี่?
การที่เห็นแดร์ริล อีวานกำหมัดของเขา ชายคนนี้เนื้อตัวปกคลุมไปด้วยคราบเลือดและสกปรกมาก เขานั้นไม่เหมาะสมหรือดีพอสำหรับเรเชล
แดร์ริลไม่ได้สนใจเขาและหันไปยิ้มให้โอฟีเลีย “ท่านประธานหญิง เราเจอกันอีกแล้ว”
จากนั้นเขาเดินไปหาโซรันและกล่าวถาม “พ่อทูนหัว ผมได้ยินว่าคุณถามหาตัวผม?”
ถ้าหากไม่ใช่เพราะโซรัน แดร์ริลคงเสียชีวิตไปนานแล้ว ในความรู้สึกของเขา โซรันนั้นเป็นเหมือนพ่อแท้ ๆ ของเขา
โซรันยิ้มอย่างใจกว้างและกล่าว “แดร์ริล ทำไมนายไม่ลองประลองกับอีวานดูล่ะ?”
‘อะไร? ทำไมฉันจะต้องไปประลองกับเขา? ฉันยังไม่เคยรู้จักกับอีวาน ไวท์เลยด้วยซ้ำ’ แดร์ริลคิด
แดร์ริลสับสน แต่ในเมื่อโซรันออกปากถามเขาเขาก็ไม่กล้าขัดขืน เขาพยักหน้า
“ฉันไม่เคยพบเคยเจอคนที่ซื่อบื้อ และไม่รู้ถึงพละกำลังของตัวเองมากเท่ากับนายมาก่อนเลย” เรเชลหน้าบูดบึ้ง “ดูสารรูปแกสิ แกเหมือนกับของราคาถูก คนอย่างแกจะไปประลองกับอีวานได้ยังไง? ในเมื่อแกตอบตกลง ฉันจะให้แกเลือกจุดจบของตัวเอง แกอยากจะประลองเรื่องอะไร?”
แดร์ริลนั้นไม่ใช่คนซื่อบื้อ และเขาก็มองเห็นได้ว่าเรเชลชอบพอกับอีวาน
เขาหัวเราะและตอบกลับ “อะไรก็ได้ ไม่มีปัญหา”
ตั้งแต่เขาสูญเสียพลังไป ตราบใดที่มันไม่เกี่ยวกับวิชายุทธ เขาก็โอเคกับทุกอย่าง
‘อะไร? อะไรก็ได้งั้นเหรอ? เขาช่างโอหังเสียจริง’ เรเชลคิด
