คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 473
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 473
“แน่นอน ความปรารถนาของฉันคือการอบรมสั่งสอนนาย นายจะต้องปฏิบัติกับสิ่งที่ฉันพูดอย่างจริงจัง” โอฟีเลียกล่าวเสริม เธอรู้ว่าแดร์ริลว่ายากสอนยากต้องฝึกให้อ่อนน้อม และเขาก็ไม่ต้องการเป็นศิษย์ของเธอ
จากนี้ไป เธอจำเป็นจะต้องเข้มงวดกับเขา หากไม่เป็นเช่นนั้นมันคงจะเป็นเรื่องยากเย็นในอนาคต
ด้วยเหตุนี้ แดร์ริลไม่สามารถจะกล่าวอะไรได้นอกจากพยักหน้า “ผมจะเชื่อฟัง”
ไม่ว่าเขาจะสามารถฟื้นพลังของเขากลับคืนมาได้หรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับโอฟีเลีย เลน เขาจะต้องเชื่อฟังทุกคำสั่งของเธอต่อจากนี้ไป
โอฟีเลียรู้สึกปลาบปลื้มกับคำตอบของเขา เธอยิ้มและพยักหน้า “ลูกศิษย์คนดีของฉัน”
กลับไปที่คฤหาสน์ดาร์บี้ในเมืองตงไห่ ลิลี่กระวนกระวายและเป็นห่วงอย่างมาก เมื่อเธอฟื้นจากอาการสลบ เธอพบว่าตัวเองอยู่ในคฤหาสน์ ปฏิกิริยาแรกของเธอคือการหาทางออกจากสถานที่ แต่มันมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา พวกเขาคงไม่ปล่อยตัวเธอไปเว้นแต่เธอจะได้รับอนุญาตจากหัวหน้าตระกูล
เธอไม่เคยพบกับเดรก ดาร์บี้
เธอหันหลังกลับเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าและเห็นว่าเป็นฟลอเรียน ดาร์บี้ เธอไม่ได้มีความประทับใจที่ดีกับเขาสักเท่าไหร่
“ลิลี่ ไม่ต้องกลัว” เขาปลอบใจ เดินเข้าหาเธอด้วยรอยยิ้ม “แม้ว่าแดร์ริลจะเป็นคนเลวทรามโดยสมบูรณ์ แต่เราจะไม่ทำร้ายเธอเพื่อมุ่งร้ายเขา”
เมื่อเขาพูดอย่างนั้นเขาก็ประเมินเธอ ฟลอเรียนต้องการพบกับลิลี่ แต่ยูมิภรรยาของเขาอยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา ในที่สุดเขาก็สบโอกาส ลิลี่เป็นหญิงสาวที่งดงาม ผู้ซึ่งหล่นลงมาจากสรวงสวรรค์!
ฟลอเรียนกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ เขานั้นคลั่งไคล้หลงใหล
ในทางกลับกันลิลี่รู้สึกรังเกียจเขา เธอกัดริมฝีปากของเธอและถาม “นายขังฉันไว้ที่นี่ทำไม?”
ดวงตาของฟลอเรียนเป็นประกาย เขาแสร้งทำเป็นปลอบโยนลิลลี่ “จะรีบร้อนไปไหน? เธออ่อนแอมาก อยู่ที่นี่ก่อนสักสองสามวันเพื่อให้อาการดีขึ้น จากนั้นฉันจะส่งเธอกลับด้วยตัวเอง เธอว่ายังไงล่ะ?”
ลิลี่ส่ายหัว “ขอบคุณในความหวังดี แต่ฉันอยากจะออกไปแล้ว”
ออกไป
ฟลอเรียนหัวเราะ เขามองลิลลี่อย่างหิวกระหายและชื่นชมทรวดทรงที่ยั่วยวนดึงดูดของเธอ
เขาเข้าหาเธอ “ลิลี่ ทำไมเราไม่…”
เขาถูกขัดจังหวะโดยคนหนึ่งในตระกูลดาร์บี้ เขารีบเร่งเข้ามาเหงื่อแตกและตะโกนว่า “ฟลอเรียน! แด๊กซ์พาคนเป็นร้อยคนเข้ามาในคฤหาสน์ของเรา!”
อะไร?
ฟลอเรียนรู้สึกหวาดกลัวแต่ส่วนใหญ่รู้สึกหงุดหงิดมากกว่า เขาอุทานว่า “มีอะไรจะต้องกลัว?” เขาเดินไปที่ห้องนั่งเล่น
ในห้องนั่งเล่นแด๊กซ์ ถือขวานอยู่ในมือด้านหลังของเขามีชายหลายร้อยคน พวกเขาทำให้ผู้ติดตามตระกูลดาร์บี้หวาดผวา
“แด็กซ์ แกมันเหี้ยมหาญแค่ไหน! แกคิดว่าตระกูลดาร์บี้จะถูกข่มเหงง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?” ฟลอเรียนตะโกน ขณะเขารีบเข้าไปในห้องนั่งเล่น เมื่อดูจำนวนคนที่แด๊กซ์พามาเขาก็กลัว แต่ก็แกล้งทำเป็นสุขุม
เดรกและผู้ติดตามที่ทรงพลังคนอื่น ๆ ออกจากคฤหาสน์ไปเพื่อทำธุระบางอย่าง ซึ่งทำให้ฟลอเรียนอยู่ตามลำพังและมีจำนวนคนน้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด
แด๊กซ์หน้าบูดบึ้ง “เลิกพูดจาไร้สาระ ลิลี่อยู่ไหน?”
ข่าวเรื่องแดร์ริลสร้างปัญหาในงานแต่งงานของอีวอน ได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองตงไห่ แด๊กซ์ไม่ได้เข้าร่วมพิธีวิวาห์ แต่เขาก็ได้ยินข่าวนี้
แดร์ริลถูกโจมตี แด๊กซ์ไม่รู้ว่าเขาตายหรือยังมีชีวิตอยู่ ลิลี่ถูกตระกูลดาร์บี้ลักพาตัวไป แด็กซ์จึงรวบรวมคนของเขาในทันทีและรีบเร่งมาที่คฤหาสน์ตระกูลดาร์บี้
“ทำไมลิลี่ถึงจะมาอยู่ที่นี่ได้” ฟลอเรียนทำเป็นไม่รู้เรื่อง ขณะเขาพูดนั้นเงาร่างเล็ก ๆ ก็ปรากฏขึ้นจากสนามหลังบ้าน ซวย เขาลืมขอให้คนเฝ้าลิลี่
“แด๊กซ์!” ลิลี่รู้สึกลิงโลดดีใจเป็นอย่างยิ่ง เธอรีบเดินไปหาเขาทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
แด๊กซ์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะที่เขาส่งสัญญาณให้คนของเขาพาตัวลิลี่ออกไป
เขาหันไปหาฟลอเรียนและขู่ว่า “แดร์ริลถูกพ่อทูนหัวพาตัวไป ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขา ฉันจะทำให้ตระกูลดาร์บี้ตัองชดใช้” เขาเหวี่ยงขวานทุบประตูหน้าทางเข้าเป็นชิ้น ๆ
ตระกูลดาร์บี้เป็นผู้บ่มเพาะแล้วทำไม? ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับแดร์ริล พวกเขาทั้งหมดจะต้องชดใช้!
ฟลอเรียนถอนหายใจอย่างหงุดหงิดเมื่อแด็กซ์จากไป เขาได้พังคฤหาสน์ดาร์บี้มาแล้วถึงครั้งสองครั้ง มันคือการหยามเหยียดครั้งมโหฬาร!
“ซวย ไอ้พวกขี้แพ้! พวกแกทำไม่ได้แม้แต่จะปกป้องคฤหาสน์ได้อย่างเหมาะสม!” ฟลอเรียนตะโกนใส่ทุกคน เขาอยากลิ้มรสลิลี่แต่เขาก็เสียโอกาส!
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาแดร์ริลหวนคิดถึงอดีต เขาแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกครั้งที่เขาต่อสู้ แต่ไม่ใช่เพราะพลังของเขา มันเป็นเพราะเขาขาดการกำลังสนับสนุนสำรอง
มีผู้ติดตามมากมายในหมู่หกสำนักหลัก แต่เขาอยู่ตัวคนเดียว! ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจอย่างกล้าหาญ เขากำลังจะก่อตั้งสำนักของเขาเอง!
ในฐานะผู้ก่อตั้งและประมุขสำนัก ในที่สุดเขาก็จะได้มีกองกำลังสนับสนุนอย่างที่เขาต้องการ!
ถ้าเพียงแต่เขาได้ตัวพี่น้องตระกูลดิกสัน เซปไฟร์, นิมบัส, เลวิน และโวลต์ มาเข้าร่วมสำนักของเขา มันก็คงจะเยี่ยมยอดน่าดู! ตราบใดที่เขามอบเม็ดยาเทวะให้พวกเขาคนละเม็ด เขาก็จะมีปรมาจารย์ยุทธ์ถึงสี่คน!
