คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 475

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 475
ทั้งสี่คนรุมตะคอกแดร์ริลไม่หยุดหย่อนถ้าหากพวกเขามัดรวมกันแดร์ริลคงตายไปแล้วในตอนนี้

แดร์ริลหัวเราะ เขาปล่อยให้พวกเขาคลายความโกรธออกมา

เมื่อพวกเขาใกล้จะโวยวายเสร็จแล้ว เขาก็หยิบม้านั่งมานั่งอยู่เบื้องหน้าพวกเขา “ในสายตาพวกนาย ฉันสมควรตายเพราะฉันเข่นฆ่าตระกูลดิกสัน แต่ฉันขอถามพวกนาย ตระกูลดิกสันไล่ฆ่าและปล้นสะดมชาวบ้านผู้บริสุทธิ์หลายคน บรรดาคนเหล่านั้นสมควรตายไหม?”

ทั้งสี่คนต่างหันมามองหน้ากันและไม่สามารถจะหาคำตอบได้ แดร์ริลพูดถูก ตระกูลดิกสันกระทำความชั่วร้ายอันฉาวโฉ่ในเมืองหยุนโจวเป็นเวลานานหลายปี

แดร์ริลกล่าวต่อ “และอีกอย่างพวกนายสี่คน! รับใช้ตระกูลดิกสัน! นายรู้ไหมว่าพวกนายทั้งสี่คนสร้างปัญหาให้กับเมืองหยุนโจวมากมายแค่ไหน?”

พี่น้องตระกูลดิกสันไม่สามรถโต้แย้งได้ แดร์ริลพูดถูกต้อง

แดร์ริลยิ้มและค่อย ๆ กล่าว “ทำไมพวกนายทั้งสี่ไม่มาติดตามฉันล่ะ? เราจะมาทำสิ่งที่ถูกต้องด้วยกัน”

อะไร? สุดท้ายมันก็แค่การพูดคุยให้กำลังใจเพื่อจะรับสมัคร

“นายหยุดได้แล้ว เราขอตายดีกว่าที่จะไปเป็นลูกกระจ๊อกของนาย ฆ่าเราเสียเถอะตอนนี้เถอะ” โวลต์ถ่มถุย

แดร์ริลหน้าบูดบึ้ง ทั้งสี่คนนี้เป็นพวกที่ยากจะหว่านล้อมได้ เขาต้องหาทางชักจูงพวกเขาไม่ว่าจะอย่างไร

เขาถอนหายใจและหยิบกุญแจออกมาเพื่อปลดโซ่ตรวนของพวกเขาออก พวกเขาเป็นอิสระแต่ก็ยังสับสน

‘ไม่ใช่แค่เพียงเขาปล่อยให้พวกเรามีชีวิตรอด แต่เขาก็ปล่อยพวกเราเป็นอิสระด้วย?’

โวลต์ข่มขู่ “นายปล่อยพวกเราไป นายไม่กลัวว่าพวกเราจะฆ่านายงั้นเหรอ?”

แดร์ริลกล่าวอย่างจริงใจ “สหาย ฉันไม่เคยคิดจะฆ่าพวกนายเลยสักคน ในทางกลับกัน ฉันนับถือพวกนายมากกว่า ถึงแม้ว่าพวกนายจะทำเรื่องเลวทรามมาสารพัด พวกนายทั้งหมดก็ยังกล้าหาญและเป็นคนใจถึง ฉันเคารพพวกนายทุกคน”

แดร์ริลถอนหายใจใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ “ฉันชื่นชมคนที่มีความจงรักภักดี ฉันรู้ว่าพวกนายทั้งสี่คนไม่ใช่คนเลว พวกนายแค่ติดตามคนผิด ฉันจริงใจที่จะชวนพวกนายมาร่วมทำสิ่งดี ๆ ด้วยกัน แต่ถ้าพวกนายไม่เห็นพ้องกับฉัน ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ ฉันทนรับไม่ได้ที่จะฆ่าพวกนายทุกคน ฉะนั้นพวกนายออกไปได้”

แดร์ริลเขยิบตัวออกด้านข้างเพื่อปล่อยให้พวกเขาผ่าน พวกเขาตกตะลึงงัน พวกเขาอยากจะฆ่าแดร์ริลตอนที่ปล่อยตัวพวกเขาออกมา แต่หลังจากที่ได้ฟังเขากล่าว พวกเขาก็ทำไม่ลง!

แดร์ริลพูดถูก เกี่ยวกับที่พวกเขามีความจงรักภักดีและมีอารมณ์อ่อนไหวเห็นใจ

ในโกดังนั้นเงียบสนิทแดร์ริลดูสุขุม แต่เขากังวลอย่างมากถ้าทั้งสี่คนรวมกันรุมทำร้ายเขา เขาคงไม่มีทางรอด บรรดาพวกเขาทั้งหมดต่างเป็นปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้า แม้แต่เคลันก็ไม่สามารถจะต่อกรกับพวกเขาได้

เซปไฟร์สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และถาม “ตอนที่นายบอกว่าอยากจะทำสิ่งดี ๆ นายหมายถึงอะไร?”

“ทำดีเพื่อมวลมนุษย์! ผดุงความยุติธรรมเพื่อพวกเขา!” แดร์ริลพลันหัวเราะ

‘พวกเขาจะต้องรู้สึกผิดอย่างมากกับสิ่งที่พวกเขาได้กระทำมาทั้งหมดก่อนหน้านี้’ แดร์ริลคิด

พวกเขามองไปที่แดร์ริลอย่างสงสัย แดร์ริลกล่าวต่อ “ฉันอยากจะก่อตั้งสำนักของตัวเอง และเป้าหมายของมันก็คือนำความยุติธรรมมาสู่มวลมุนษยชาติและเพื่อทำความดี พวกนายสนใจไหม?”