คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 479

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 479
เมื่อบรรดาทั้งสี่คนเดินจากไป โซรันก็เข้าสวมกอดซูซานจากด้านหลัง “ซูซาน ฉันคิดว่าแดร์ริลเป็นชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยม” เขากระซิบ “ฉันตัดสินใจให้เรเชลแต่งงานกับเขา เธอว่ายังไง?”

อะไรนะ? ซูซานสะดุ้ง

เรเชล ลูกสาวคนโตของเธอกับความสัมพันธ์ของอีวานนั้นแทบจะเรียกได้ว่าใกล้จะแต่งงาน และพวกเขาทั้งครอบครัวก็รู้ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำไมจู่ ๆ เขาถึงเปลี่ยนใจ?

ซูซานคิดกับตัวเองและถาม “เรเชลรู้ไหม? เธอรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้?”

“เธอต่อต้านมาก เธอต้องการแต่งงานกับอีวานคนเดียวฉะนั้นฉันคิดว่าจะให้เธอไปโน้มน้าวลูก” โซรันขำเจื่อน ๆ

“เธอชอบอีวาน แล้วทำไมคุณต้องไปคลุมถุงชนเธอกับแดร์ริล? อีวานก็เป็นผู้ชายที่เยี่ยมยอดเช่นกัน เรเชลแต่งกับอีวานมันก็ไม่ได้เสียหายน่าอายอะไร”

ซูซานรักลูกสาวสองคนของเธอเป็นอย่างมาก เธอไม่อยากบังคับพวกเธอเพื่อแต่งงานกับใครบางคนที่พวกเธอไม่ชอบ

“ฉันขอแนะนำให้คุณปล่อยเรเชลแต่งงานกับอีวานเถอะ” ซูซานถอนหายใจและออกจากห้องไป

ในห้องเรียน ซูซานอธิบายวิชาค่ายกลให้กับบรรดาเด็ก ๆ ของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่แดร์ริลได้เรียนรู้เกี่ยวกับวิชาค่ายกล ดังนั้นเขาจึงใจจดใจจ่อกับคำกล่าวของซูซานทุกคำ เมื่อจบบทเรียนแดร์ริลก็กลับไปที่ห้องนอนของเขา และเริ่มฝึกฝนในสิ่งที่เขาได้เรียนรู้มา

ตอนเย็น ในสวนหลังคฤหาสน์คาร์เตอร์ เรเชลและอีวานจับมือกันและต่างจ้องมองลึกลงไปในดวงตาของทั้งคู่ ไม่มีใครอยู่ที่นั่น ดังนั้นพวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องกังวล

“เรเชล เรเชล ฉันรักเธอมาก ฉันรักเธอมากขึ้นมากขึ้นทุกวัน ฉันรู้สึกท้อแท้มากที่พ่อของเธออยากจะให้เธอแต่งงานกับแดร์ริล” อีวานป่าวร้อง หัวใจของเขานั้นปวดร้าวอย่างเจ็บแสบ เขาจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรถ้าหากเรเชลแต่งงานกับแดร์ริล?

“อีวานฉันก็รักนาย ฉันจะไม่แต่งงานกับเขา” เรเชลตอบกลับอย่างมั่นใจ เธอหงุดหงิดเมื่อเพียงแค่นึกถึงแดร์ริล

“แต่มันยากที่จะไม่เชื่อฟังกับคำพูดพ่อของเธอ เธอต้องได้รับอนุญาตจากพ่อแม่เพื่อจะให้เธอแต่งงาน” อีวานกล่าวเสริม

เรเชลจับมือของอีวานแน่น ครุ่นคิดอย่างหมกมุ่น ทันใดนั้นเธอก็อุทาน “ฉันมีความคิด! เราจะทำให้แดร์ริลหายไปตลอดกาล!” ดวงตาของเธอเป็นประกาย

อีวานยิ้มในความประหลาดใจ “คิดว่ายังไง?” เขาตัวสั่นเมื่อกล่าว ตื่นเต้นกับความคิดที่ว่าแดร์ริลจะหายตัวไปอย่างถาวร!

เรเชลยิ้มเยาะ “ในมุมตะวันออกเฉียงเหนือของคฤหาสน์คาร์เตอร์ มีป่าลูกท้อเบ่งบานบรรพกาลตั้งอยู่ มันมีมาหลายพันปีแล้ว ใครก็ตามที่หลงเข้าไปจะไม่มีวันได้กลับออกมาอีก”

“มันเป็นพื้นที่เขตหวงห้ามของคฤหาสน์ ตอนฉันยังเด็ก ฉันจำได้ว่าคนรับใช้สองสามคนพลาดพลั้งเข้าไปข้างใน และฉันก็ไม่เคยเจอพวกเขาอีกเลย ฉันจะไปตามหาแดร์ริลหลังจากนี้ และเราจะหลอกให้เขาเข้าไปในป่า เราก็จะไม่มีวันเห็นเขาอีกตลอดชีวิตที่เหลือของเรา!”