คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 482
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 482
แดร์ริลว้าวุ่น ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับแด๊กซ์ เขาคงจะเสียใจไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ของเขา!
“เรเชล คาร์เตอร์ปล่อยฉันออกไป!” เขาร้องตะโกนสุดเสียง แต่ไม่มีใครตอบ
“แม่ง!” เขาต่อยต้นไม้ เห็นพระอาทิตย์กำลังจะตกเขาทำได้แค่เพียงเดินเป็นเส้นตรงเขาคิดว่าป่าเหมือนกับเขาวงกต ตราบใดที่เขาเดินเป็นเส้นตรง เขาก็ต้องพบกับทางเข้าอย่างแน่นอน!
เขาเดินอย่างรวดเร็ว แต่หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงก็ยังไม่เห็นวี่แววของทางเข้า มีเพียงต้นไม้ที่ไม่มีวันสิ้นสุด! มันแปลกประหลาด การเดินสามสิบนาทีในคฤหาสน์คาร์เตอร์อาจนำพาเขาไปสู่ปากทางเข้า แต่เขาไม่สามารถออกจากป่าได้ เว้นแต่จะเป็นค่ายกลของอะไรบางอย่าง?
“แม่ง ฉันไม่เชื่อเรื่องนั้น” แดร์ริลขบเคี้ยวฟันของเขา เขาเปิดไฟฉายของโทรศัพท์แล้วเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง
กลับมาที่คฤหาสน์คาร์เตอร์ ตระกูลคาร์เตอร์กำลังจะทานอาหารเย็น โซรันสั่งให้พ่อครัวจัดเตรียมอาหารอันโอชะ
ทุกคนอยู่ที่นั่นยกเว้นแดร์ริล
โซรันสอดส่องสายตาไปทั่วโต๊ะและหน้าบูดบึ้ง “แดร์ริลอยู่ไหน?”
สาวคนรับใช้กระวนกระวายตอบ “นายท่าน ฉันไปที่ห้องของเขาแต่เขาก็ไม่อยู่ที่นั่น ฉันหาเขาไม่เจอสักที่รอบคฤหาสน์”
โซรันงงงวย “แปลกจัง เธอหาเขาไม่เจอได้ยังไง? หรือเขาจะออกไปแล้ว?”
เมื่อไหร่ก็ตามที่แดร์ริลจะออกไป เขาจะบอกให้โซรันรู้ แดร์ริลไม่เคยออกไปโดยไม่แจ้งเขาเลยสักครั้ง โซรันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหมายเลข แต่ก็ไม่สามารถต่อสายติดได้
ซูซานพยายามปลอบเขา “ไม่ต้องเป็นห่วง พวกเราจะให้คนของเราตามหาเขา”
โซรันพยักหน้า เขาสั่งสาวรับใช้สองสามคน “ออกไป ตามหาเขา”
“พ่อ…” เรเชลขัดจังหวะ เธอลุกขึ้นยืนและกล่าว “อย่าเสียเวลาไปตามหาเขา หนูเดาว่าแดร์ริลออกไปโดยไม่ได้บอกพวกเรา ช่างหยาบคายอะไรอย่างนี้”
เรเชลยิ้มเจื่อน ๆ ขณะคิดกับตัวเอง ‘เขาติดแหงกอยู่ในป่าลูกท้อเบ่งบานนั่น พ่อจะไม่มีทางจะหาเขาเจอได้ตลอดชีวิต!’
“แดร์ริลเป็นคนมีสัมมาคาระ! ถ้าเขาจะออกไป เขาก็ต้องบอกเรา” ซาร่าส่งเสียงแทรกและกล่าวเสริม “ในเมื่อเขาไม่ได้บอกให้เรารู้ แสดงว่าเขายังอยู่ที่นี่!”
เรเชลเม้มปากแล้วโต้กลับ “ซาร่า เธอคิดกับไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นนั่นดีเกินไป ลองคิดดูสิคนขี้ตืดอย่างเขาคงรู้สึกต่ำต้อยมากตอนอยู่ที่นี่ ฉะนั้นเขาจึงออกไปแล้ว…”
“พอได้แล้ว” โซรันขัดจังหวะ “เรเชล ลูกพูดถึงพี่ชายทูนหัวของลูกแบบนั้นได้ยังไง? พ่อขอบอกลูกแดร์ริลมาจากตระกูลใหญ่ ตระกูลดาร์บี้ผู้โด่งดัง”
“แล้วไง? เขาถูกไล่ออก…” เรเชลพึมพำ
ทันใดนั้น คนใช้คนหนึ่งก็เข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็วและกล่าวอย่างกังวล “นายท่าน ฉันพบรอยเท้าที่ทางเข้าป่าลูกท้อเบ่งบาน! หรือมันอาจจะเป็นของแดร์ริล?”
อะไรนะ?
