คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 491

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 491
แดร์ริลไม่ได้คิดให้รอบคอบ เขาอ้าแขนและพยายามรับซูซานโดยการโอบเอวอันบอบบางของเธอไว้ แต่อย่างไรก็ตาม เขายังคงอ่อนแออยู่แทนที่จะเป็นการป้องกันไม่ให้เธอล้ม เขากลับล้มลงบนเตียงไปพร้อมกับเธอ

เชี่ยย!

การล้มลงทำให้แดร์ริลรู้สึกเหมือนกระดูกของเขาจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ขณะนั้นซูซานก็อยู่บนตัวเขาด้วย กลิ่นหอมละมุนเตะจมูกแดร์ริล กลิ่นนั้นมาจากซูซาน

เขามองซึ่งกันและกันอย่างกระอักกระอ่วน

ยิ่งพวกเขาตื่นตระหนกมากเท่าไหร่สถานการณ์ก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้น ซูซานรีบลุกขึ้นแต่เสื้อผ้าบางส่วนของเธอติดอยู่ใต้ร่างแดร์ริล เธอยืนขึ้นแต่กลับถูกดึงลงมาเพราะเสื้อผ้าบางส่วนที่ติดอยู่ใต้ร่างแดร์ริล เธอล้มลงบนเขาอีกครั้ง

ทันใดนั้นประตูก็แง้มออกทำให้ได้ยินเสียงของซาร่า

“แดร์ริล! ฉันมีอะไรสนุก ๆ ที่จะให้เธอ!” ซาร่าเข้ามาด้วยความตื่นเต้นพร้อมกล่องจิ๊กซอร์บนมือ

เธอตกใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า เธออึ้งจนไม่รู้จะพูดอะไร

ซูซานอับอายเป็นอย่างมาก ใบหน้าสวยของเธอมีสีแดงระเรื่อ ทั้งห้องมีแต่ความเงียบที่กระอักกระอ่วน

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ซาร่าก็รู้สึกตัว เธอหัวเราะอย่างเคอะเขินโดยเอามือปิดตาไว้และพูดว่า “ฉันไม่เห็นอะไร ฉันไม่เห็นอะไรเลย” เธอกำลังจะหันหลังออกไป แต่ซูซานที่หน้าแดงระเรื่อลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและคว้าข้อมือของซาร่าแล้วพูดว่า “อย่าพูดไร้สาระ มันไม่ใช่แบบที่เธอคิด!”

ซูซานรีบอธิบายแต่ใบหน้าของเธอกลับพลันแดงขึ้นในทันที “ฉันช่วยพี่ชายของเธอเรื่องยา แล้วฉันก็ล้มโดยไม่ได้ตั้งใจ”

“เอ่อ…” ซาร่าพยักหน้า

ซูซานถอนหายใจด้วยความโล่งอก “มันดึกแล้ว อย่ารบกวนพี่ชายของเธอ กลับไปที่ห้องของเธอได้แล้ว” เธอพูดขณะที่พาซาร่าออกจากห้อง

เธอเดินไปสองสาวก้าวก่อนที่จะหันมามองที่แดร์ริล เธอพูดว่า “แดร์ริล เจอกันพรุ่งนี้” แดร์ริลไม่ได้สนใจการอ้อนวอนของเธอ เธอต้องลองอีกครั้งพรุ่งนี้

แดร์ริลยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร เขามองเห็นว่าซูซานรักลูกสาวของเธอ ถ้าไม่ใช่อย่างนั้นเธอคงไม่ยอมลดทิฐิและอ้อนวอนขอการให้อภัย อย่างไรก็ตาม เรเชลเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อเลี้ยงของเขา เขาควรจะปล่อยมันไป แต่เรเชลหลอกเขาเข้าไปในป่าดอกท้อและมันก็เกือบจะฆ่าเขา! ถ้าเขาไม่ได้สอนบทเรียนให้เธอ เธออาจจะทำมันอีกครั้งในอนาคต

แดร์ริลคิดกับตัวเอง เขาปิดประตูและกำลังจะเข้านอน ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น ใครกันที่โทรหาเขาตอนดึกแบบนี้?

เขามองไปที่โทรศัพท์และหัวใจของเขาก็ถูกเติมเต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยน มันมาจากลิลี่

แดร์ริลยิ้มและรับสาย เขาแทบจะไม่ได้พูดทักทายเลย เมื่อลิลี่พูดว่า “ที่รัก คุณสบายดีไหม?”

ลิลี่กำลังนั่งบนโซฟาดูทีวี เธอดีใจเหลือเกินที่แดร์ริลรับสาย

ตั้งแต่งานแต่งของอีวอน ลิลี่ก็ถูกลักพาตัวไปที่คฤหาสน์ของดาร์บี้ ขอบคุณพระเจ้าที่แด๊กซ์ช่วยชีวิตเธอไว้ เมื่อเธอกลับมาถึงบ้าน เธอพยายามที่จะติดต่อแดร์ริลทุกวันแต่แดร์ริลติดอยู่ในป่าซึ่งไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ในที่สุดเธอก็ติดต่อเขาได้ มันทำให้เธอตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

“ที่รัก คุณอยู่ที่ไหน? คุณรู้สึกดีขึ้นไหม? สองสามวันที่ผ่านมาคุณไปอยู่ที่ไหน” ลิลี่ถามคำถามมากมาย

เธออิจฉาจริง ๆ ที่แดร์ริลเป็นต้นเหตุที่งานแต่งงานของอีวอน แต่เธอคิดถึงเขา ดังนั้นเธอจึงยังคงโทรหาเขาในที่สุด