คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 495
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 495
แดร์ริลเฉลียวฉลาด เขาพูดอ้อมไปมาเพราะเขาต้องการสมุนไพรหยินนพเก้า
โอฟีเลียไม่เชื่อสักคำที่แดร์ริลพูดเกี่ยวกับสภาพอากาศ แม้แต่หกสำนักหลักก็ไม่สามารถทำลายหุบเขานรกได้ แล้วเขาจะทำได้อย่างไร? ดังนั้นไม่ว่าอะไรก็ตามที่เธอพนันไว้ แดร์ริลก็จะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน
“ทำไมจะไม่ล่ะ ถ้าผมแพ้ ผมจะตามคุณไปทุกที่ไม่ว่าที่ไหนก็ตาม ผมจะเป็นลูกศิษย์ที่เชื่อฟัง และทำอะไรก็ตามที่คุณบอก” แดร์ริลหัวเราะ
อีวานขยับตัวขึ้นและโพล่งว่า “นี่มันการพนันประเภทไหนกัน ช่วยจริงใจกันน้อยลงหน่อยได้ไหม?”
เชื่อฟังทุก ๆ คำพูดของอาจารย์ถ้าคุณแพ้? เชื่อฟังอาจารย์ที่สวยขนาดนี้ ติดตามเธอทุกวัน นี่มันดีเกินไปที่จะเป็นข้อตกลง! ฝันไปเถอะ!
โอฟีเลียจ้องไปที่แดร์ริล เธอพูด “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ งั้นถ้านายแพ้ นายก็ยกเรเชลให้อีวาน”
“เยี่ยม!” แดร์ริลยอมรับโดยทันที เขาไม่ได้ต้องการเรเชลสักนิด เขาเสริม “ท่านอาจารย์ คุณต้องรักษาคำพูดนะ ครั้งที่แล้วคุณสัญญาว่าจะเรียกผมว่าอาจารย์ถ้าผมชนะการแข่งขัน แต่คุณกลับไม่รักษาข้อตกลง”
“ไม่ต้องห่วง ฉันสัญญา” โอฟีเลียรู้สึกหงุดหงิดต่อควมตรงไปตรงมาของแดร์ริล ทำไมเขาต้องพูดมันออกมาต่อหน้าคนมากมายแบบนี้
ทันใดนั้น แดร์ริลก็พลันถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาบอกลาโซรันหลังจากนั้นก็ออกไปยังเมืองตงไห่
ระหว่างการเดินทาง เขาเรียกเซปไฟร์ให้นำคนของเขามาทำลายหุบเขานรก เขาสอนวิธีทำลายค่ากลให้แก่เซปไฟร์
…
เมืองตงไห่ คฤหาสน์ลินดัน
แดร์ริลถึงบ้านในที่สุดหลังจากไม่กี่ชั่วโมง เขาอยากเซอร์ไพรส์ลิลี่ เขาจึงไม่ได้เคาะประตู เขาเอากุญแจออกมาไขประตู
ตอนที่เขาเข้าไป เขาเห็นลิลี่อยู่บนโซฟา เธอดูมีเสน่ห์เป็นอย่างมากในชุดยีนส์
เธอพลันน้ำตาคลอเมื่อเห็นแดร์ริล “ที่รัก!” เธอวิ่งไปกอดแดร์ริลแน่น
“โอ๋ ๆ ผมอยู่นี่แล้วนะ” แดร์ริลปลอบและกอดเธอแน่น
ลิลี่สะอื้น “ที่รัก ฉันเป็นห่วงคุณ! ฉันคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว!”
แดร์ริลมองเธออย่างรักใครและหยอกล้อ “เด็กโง่ ผมจะตายได้ยังไง ผมมีภรรยาที่สวยขนาดนี้และเธอยังไม่มีลูกชายให้ผมเลย ผมจะตายได้ยังไงล่ะ? ชีวิตผมยังไม่สมบูรณ์เลย”
ลิลี่พลันหน้าแดง เธอพูดอย่างเคอะเขิน “คุณเพิ่งจะกลับมาแล้วคุณก็พูดเล่นตลกเสียแล้ว”
ลิลี่กระแอม เธอผลักแดร์ริลออกและพูด “คุณพูดว่าคุณคิดถึงฉัน จริง ๆ แล้วคุณคิดถึงฉันหรืออีวอน?” ลิลี่ไม่สามารถพูดต่อได้
ในตอนนี้ ลิลี่เอาแต่คิดถึงฉากแต่งงาน เธอรู้สึกอับอาย เศร้าและสับสนในเวลาเดียวกัน
