คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 497

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 497
เซอซี นิวแมน!

“ลิลี่ไปกันเถอะ! ทุกคนกำลังรออยู่” เซอซีคว้าแขนลิลี่ เธอหัวเราะ

‘อะไรกัน ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เซอร์ซีเป็นเพื่อนกับลิลี่? พวกเขาไม่เคยเดินสวนกันด้วยซ้ำ’ แดร์ริลคิด

เซอซีเห็นแดร์ริล เธอยิ้มให้เขาอย่างสุภาพ แม้ว่าแดร์ริลจะสูญเสียพลังของเขาไป และเขาอาจจะไม่สามารถบ่มเพาะพลังได้อีก เซอซีก็ไม่เคยดูถูกเขาแม้แต่ครั้งเดียว ที่จริงแล้วเธอมีความประทับใจในตัวเขามากกว่า เพราะเขาช่วยชีวิตคุณปู่ของเอเวอลินไว้

“เธอสองคน… เป็นเพื่อนกันเหรอ?” แดร์ริลถาม

“ทั้งหมดนี่เพิ่งเกิดขึ้นอาทิตย์ที่แล้วเอง” ลิลี่อธิบายด้วยรอยยิ้ม

อาทิตย์ที่แล้วมีนักเรียนใหม่ที่สถาบันหกวิถี เธอชื่ออีเว็ตต์ เลน

อีเว็ตต์นั้นสวยงามมากและเธอตกเป็นเป้าสายตาในวันแรกของการมาโรงเรียน

พวกผู้ชายที่โรงเรียนตั้งชื่อเล่นให้เธอและเซอซีว่าเทพีน้ำแข็งและเทพีอัคนี ถ้าเซอซีเป็นธารน้ำแข็ง อีเว็ตต์คงเป็นเหมือนดั่งภูเขาไฟ เธอดูน่าหลงใหล เป็นมิตรและสวยมาก เธอเข้ากับคนง่ายและมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนที่โรงเรียนของเธอ ภายในเวลาไม่กี่วันเธอกลายเป็นหนึ่งในสาวสวยคนดังของโรงเรียน

สองคนที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอคือเซอซีและลิลี่ เซอซีและลิลี่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนหน้านั้น แต่พวกเขามีเพื่อนคนเดียวกันคืออีเว็ตต์ ดังนั้นพวกเขาจึงค่อย ๆ เป็นเพื่อนกันอย่างช้า ๆ และกลายเป็นเพื่อนสนิทกันในที่สุด

“อีเว็ตต์อยู่ไหน?” ลิลี่ถามเซอซีหลังจากที่ที่อธิบายให้แดร์ริลรู้ว่าเธอรู้จักกับเซอซีได้อย่างไร

“ฉันคิดว่าเธออยู่ที่ทะเลแล้ว เธอเพิ่งจะส่งข้อความมาหาฉันว่าเกือบทุกคนอยู่ที่นั่นแล้ว พวกเราควรไปได้แล้ว” เซอซีตอบ

“เยี่ยม!” ลิลี่พยักหน้า เธอควงแขนเซอซีและแดร์ริลคนละข้างแล้วเดินออกจากคฤหาสน์

แดร์ริลเป็นคนขับรถตลอดทาง ประมาณหนึ่งชั่วโมงพวกเขาก็มาถึงหาดทองคำ หาดทองคำเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมในเมืองตงไห่ มันมีชื่อเสียงเรื่องทัศนียภาพและทรายสีทอง

โดยปกติแล้วคนจะเยอะมาก แต่วันนี้เป็นวันที่คนส่วนใหญ่ทำงานจึงมีคนไม่มากเท่าไหร่

พวกเขาสามารถมองเห็นได้แต่ไกลว่ามีกลุ่มคนรวมตัวกันที่ชายหาดกำลังหัวเราะและหยอกล้อกัน มันเป็นนักเรียนห้องเรียนสิบหกและสิบเจ็ดของสถาบันหกวิถี

เดคแลน ไมล์และคนอื่น ๆ กำลังมุ่งมั่นกับเกมวอลเลย์บอลชายหาด มีสาวสวยทรงสเน่ห์คนหนึ่งที่กำลังเล่นกับพวกเขาด้วย เธอมีรูปร่างที่ยอดเยี่ยม ถ้าแดร์ริลดูไม่ผิดเธอน่าจะเป็นอีเว็ตต์ เลน

ไม่มีข้อสงสัยเลยว่าทำไมเธอและเซอซีถูกเรียนว่าเทพี พวกเธอนั้นงดงามเป็นอย่างมาก

“อีเว็ตต์ ตาเธอแล้ว” เดคแลนส่งลูกบอลให้เธออย่างมีจุดหมาย อีเว็ตต์หัวเราะและตบลูกบอล

“เธอสวยมากเลย…” ผู้ชายสองสามคนทำตาหวานหยาดเยิ้ม

“ดูสิ! ลิลี่และเซอซีก็อยู่ที่นี่ด้วย!” บางคนร้องตะโกน ทุกคนหันมองพวกเขา

ตอนที่พวกเขาเห็นแดร์ริลอยู่กับพวกเธอ พวกเขาก็งงงวย

เกิดอะไรขึ้น? เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

ตั้งแต่งานแต่งงาน ทุก ๆ ตระกูลในเมืองตงไห่ก็รวมหัวกันต่อต้านแดร์ริล อีกทั้งหกสำนักหลักต้องการที่จะจับตัวเขาเช่นกัน ตอนนี้แดร์ริลเหมือนหมาข้างถนนตัวหนึ่งที่ถูกทุกคนโจมตีด้วยสายตา

เมื่อเห็นแดร์ริล เคนท์ยิ้มอย่างน่ากลัวแล้วพูดว่า “แดร์ริล นายนี่ช่างกล้ามาก! นายกล้าดียังไงถึงกลับมาที่เมืองตงไห่?” ในสายตาของเคนท์ แดร์ริลไม่ได้มีความหมายอะไรเลย ความจริงที่ว่าเขาสูญเสียงพลังและบริษัทของเขาไป มันสวมควรแล้ว!

เดคแลนเยาะเย้ย “ตอนนี้แดร์ริลไม่สามารถฝึกฝนบ่มเพาะพลังได้แล้ว เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ในเมืองตงไห่ต่อไป ท้ายที่สุดแล้วในฐานะลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านเขาจะได้สองร้อยเหรียญต่อวัน ฮ่า ๆ !”

เสียงหัวเราะดังลั่น