คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 504
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 504
ฝูงชนต่างพากันปิดปากเงียบ เมื่ออีเว็ตต์ขอให้พวกเขาหยุด
อย่างไรก็ตามสายตาของพวกเขาก็ยังมองแดร์ริลด้วยความดูแคลน
“โอ้! ฉิบหายแล้วพวกเรา! ดูนั่น เรือของแมนนี่กำลังแล่นมาทางพวกเรา!” ใครบางคนในฝูงชนอุทานออกมา
หวือ!
บรรดาเด็กนักเรียนหันสายตามองไปที่ทะเล พวกเขาเห็นเรือลำใหญ่หลายลำกำลังมุ่งหน้ามาที่ชายฝั่งด้วยความเร็วสูง!
บนเรือนั้นเต็มไปด้วยชายฉกรรจ์ถือมีดดาบเล่มยาว!
“อะไร? นี่มันเกิดอะไรขึ้น” เดคแลคตาเหลือก เรือก็ถูกลากขึ้นมาเทียบบนชายฝั่งภายในไม่กี่วินาที!
ชายฉกรรจ์เกือบ 800 คนกระโจนขึ้นฝั่งอย่างรวดเร็วและเดินไปหาเหล่าเด็กนักเรียนอย่างกระฉับกระเฉง เป็นฉากที่ใหญ่โตมโหฬาร!
ชายหัวโล้นหน้าตาเหมือนกันสองคนเป็นผู้เดินนำมา มันเห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นฝาแฝดและมีรัศมีที่ทรงพลัง!
ฝาแฝดคู่นี้คือ หัวหน้าและรองหน้าของสำนักชายฝั่ง
ฝาแฝดคนโตมีนามว่า โอเชี่ยน พาวเตอร์ และฝาแฝดคนน้องมีนามว่าริเวอร์ พาวเตอร์ ทั้งคู่อยู่ในระดับปราชญ์ยุทธ์ขั้นสาม!
เด็กนักเรียนต่างตกใจเมื่อพวกเขาเห็นปราชญ์ยุทธ์ขั้นสามทั้งสองคนนำกองกำลังกว่า 700 คนมุ่งหน้ามาหาพวกเขา หัวใจของพวกเขาเต้นเร็วขึ้นและในหัวของเขาก็ว่างเปล่า!
แมนนี่ตามหลังมาติด ๆ กับฝาแฝดพาวเตอร์
เขาดูเหมือมกับผีมัมมี่ที่มีผ้าพันรอบบาดแผลบนหัวของเขา มองดูแล้วมันช่างตลกสิ้นดี
อย่างไรก็ตาม เหล่าเด็กนักเรียนก็ไม่มีใครกล้าที่จะหัวเราะออกมา!
“ลูกพี่โอเชี่ยน พวกมันอยู่นั่นไง! พวกมันชักดาบค่าเช่าเรือ และพวกมันยังกล้ามาทำร้ายพี่น้องของเราอีก!” แมนนี่ตะโกนด้วยสีหน้าโกรธชัง!
โอเชี่ยน พาวเตอร์มองไปรอบ ๆ อย่างเย็นชาก่อนจะจ้องไปที่เด็กนักเรียนและพูดด้วยน้ำเสียงที่ปกติเรียบเฉย “บอกมา เราจะสะสางเรื่องนี้กันยังไงดี?”
รัศมีอำมหิตของเขาแพ่ขยายไปทั่วทั้งพื้นที่
เฮือก!
บรรดาเด็กนักเรียนต่างชำเลืองมองตากันอย่างสิ้นหวัง ขณะที่รัศมีของโอเชี่ยนกำลังครอบงำพวกเขาทำให้หายใจไม่ออก! พวกเขาบางคนหวาดกลัวจนแทบจะฉี่ราดกางเกง
“นี่มันห่าอะไรกัน! พวกแกหูหนวกรึไง? พวกแกไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ?” โอเชี่ยนโกรธจัดเมื่อไม่มีใครตอบคำถามเขา เขาเดินไปหาเด็กนักเรียนคนหนึ่งกับกระบี่ในมือและเตะเขาอย่างฉับพลัน!
มันคือลูกเตะของปราชญ์ยุทธ์ขั้นสาม! เด็กนักเรียนคนนั้นสำลักออกมาเป็นเลือด และตะโกนร้องโหยหวนในความเจ็บปวดนอนกองอยู่บนพื้น
โอเชี่ยนยกกระบี่ขึ้นมาจ่อไปที่คอหอยของเดคแลนก่อนที่ใครจะสามารถตอบสนองได้ทัน
“ให้นรกแตกตาย! หรือว่าฉันจะต้องพูดซ้ำอีกครั้ง? เราจะมาสะสางเรื่องนี้กันยังไงดี?” โอเชี่ยนไม่ได้ขึ้นเสียง แต่เดคแลนเริ่มหายใจติดขัด และเขาก็เหงื่อแตก!
เขารู้ว่าเขาคงจะต้องตายถ้าหากเขาตอบคำถามไม่เข้าหู!
โอเชี่ยนเปล่งรัศมีสังหารออกมา เดคแลนสงสัยว่าก่อนหน้านี้เขาได้คร่าชีวิตผู้คนไปแล้วกี่ชีวิต!
“มันแค่เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย หัวหน้า แค่เข้าใจผิดกันเท่านั้นเอง พวกเราขออภัย” น้ำเสียงของเดคแลนสั่นเครือ
ใครจะไปคาดคิดว่าสำนักชายฝั่งจะเป็นสำนักที่ทรงพลังขนาดนี้? พวกเขามีสมาชิกมากกว่า 700 คน
ไม่มีใครกล้าพอที่จะท้าทายพวกเขา
“พวกนายขอโทษงั้นเหรอ?” โอเชี่ยนกล่าวถามขณะเขาโบกมือ สาวกของสำนักชายฝั่งบุกเข้าโจมตีบรรดาเด็กนักเรียนในทันที!
“หัวหน้า พวกเราขอโทษด้วยครับ ให้อภัยพวกเราไม่ได้เหรอ?” นักเรียนชายบางคนทรุดตัวและเริ่มกล่าวคำขอโทษไม่หยุดหย่อน ใบหน้าของพวกเขาซีดเสียวด้วยความกลัว
“ใช่ มันก็แค่เรื่องที่เข้าใจผิดกันนิดหน่อยเอง…”
“ทั้งหมดมัน 720,000 เหรียญใช่ไหม เราจะชดใชัเอง พวกเราจะจ่ายมันเดี๋ยวนี้” จิตใจของเดคแลนว่างเปล่าเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกของคมมีดที่จ่อคอหอยของเขาอยู่ เขาเกือบจะร้องไห้ออกมา “หัวหน้า เราจะโอนเงินให้คุณเดี๋ยวนี้…”
“720,000 เหรียญ?”
โอเชี่ยนฉีกยิ้มอย่างชั่วร้าย “แกเป็นคนแรกที่กล้าที่จะยียวนสำนักชายฝั่ง! พวกแกจะต้องชดใช้ทุกเหรียญทุกดอลล่าร์! ไม่อย่างนั้นเราจะถล่มพวกแกให้เละ!”
จากนั้นเขาก็ยกกระบี่ขึ้นเพื่อจะโจมตีเดคแลน!
เด็กนักเรียนบางคนกรีดร้องด้วยความหวาดผวาบางคนถึงกับหลับตา พวกเขาหวาดกลัวที่จะเห็นฉากนองเลือด
“หัวหน้า!”
เส้นผมทุกเส้นของเดคแลนชูชันลุกขึ้น เมื่อความหวาดกลัวเข้าครอบงำเขาขณะเขาเห็นคมมีดกำลังเหวี่ยงลงมา เขาคุกเข่าลงอย่างอ่อนแรง!
“หัวหน้า ผมยอมรับผิด ได้โปรดไว้ชีวิตผม มันเป็นความผิดของผมเอง ได้โปรดเมตตา และผมจะชดใช้ชดเชยให้ตามที่คุณต้องการ” น้ำเสียงของเดคแลนแหบแห้ง ถึงแม้ว่าเขาจะอับอายเป็นอย่างยิ่ง ที่คุกเข่าวิงวอนต่อหน้าเพื่อนร่วมห้อง ความหน้าใหญ่ของเขานั้นไม่มีค่าอะไรเลยเมื่อเทียบกับชีวิตของตัวเขาเอง!
โอเชี่ยนถอนหายใจอย่างไร้ความรู้สึก “ตามที่ฉันต้องการ? ได้เลย ฉันจะปล่อยพวกแกไปถ้าแกหามาให้ฉันได้สองหมื่นล้าน ห้ามต่อรอง”
เดี๋ยวก่อน ว่าอย่างไรนะ?
สองหมื่นล้าน?
