คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 507
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 507
“แกพูดว่าอะไรนะ?”
โอเชี่ยนนั้นตกตะลึงมึนงงขณะเขาคิดว่าได้ยินแดร์ริลผิดไป เขามองไปที่ชายหนุ่มอย่างประหลาดใจขณะเขาเขี่ยขี้หูในท่าทีประชดประชัน “พูดอีกทีสิ?”
‘ไอ้เด็กคนนี้มันใจถึงที่พยายามจะทำตัวเป็นฮีโร่’
‘เขาไม่มีกำลังภายในเลย เขาจะต้องโง่มากแน่นอน’
แดร์ริลจ้องไปที่โอเชี่ยนอย่างเย็นชา และกล่าวถามซ้ำอีกครั้ง “ฉันบอกว่าเอามือสกปรกของแกออกไปจากตัวเธอ”
“ไอ้ห่า แกอยากตายใช่ไหม?” โอเชี่ยนตะคอก
พรึ่บ!
ลูกสมุนของโอเชี่ยนรีบเร่งเข้าไปหาตัวแดร์ริลเมื่อหัวหน้าของพวกเขาตะคอก พวกเขาเหลือบมองแดร์ริลด้วยสายตาขึงขังขณะรอรับคำสั่ง พวกเขาพร้อมที่จะสับแดร์ริลเป็นชิ้น ๆ!
อย่างไรก็ตามแดร์ริลยังคงยืนหยัดไม่มีแม้แต่ร่องลอยของความหวาดกลัวบนใบหน้า!
“เฮ้ย ไอ้หนู แกนี่มันตลกดี” โอเชี่ยนหัวเราะ “พวกแกมีกันตั้งหลายคน แต่มีแค่แกคนเดียวที่ใจถึงก้าวออกมา แกแค่รนหาที่ตายใช่ไหมล่ะ?”
แดร์ริลยิ้มและกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ฉันไม่สนว่าพวกแกจะมารีดไถ่เงินชาวบ้าน แต่พวกแกจะมาไล่จับผู้หญิงพวกนี้ไปไม่ได้ ฉะนั้นเอามือสกปรกของแกออกไปจากพวกเธอซะ ฉันจะไม่พูดซ้ำอีกครั้ง”
“ว้าว โอเค เท่ากับแกอยากจะลองของ” โอเชี่ยนขบขันจากอารมณ์โกรธสุดขีด “เจื๋อนมัน และโยนให้เป็นอาหารปลา!”
ไม่เคยมีใครกล้าที่จะพูดจากับเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ตลอดเวลาที่ผ่านมาในยุทธจักร! เด็กเปรตคนนี้คงจะรนหาที่ตายจากการที่มาข่มขู่เขา
ลูกสมุนของโอเชี่ยนสองสามคนบุกเข้าไปหาแดร์ริล
“ที่รัก…”
ลิลี่แทบจะร้องไห้จากอาการตื่นตระหนก
พวกเขาคือสำนักชายฝั่ง! แดร์ริลแกว่งเท้าหาเสี้ยนให้ตัวเองจากการที่เขาไปกระตุกหนวดเสือเข้า ทั้ง ๆ ที่ตัวเขาเองไม่กำลังภายในหลงเหลืออยู่!
แดร์ริลยังคงยืนหยัดสุขุมเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง ในตอนที่ลูกสมุนกำลังเข้าประชิดตัวเขา เขาฉีกยิ้มและกล่าว “งั้นบอกฉันที ว่าพวกเราควรจะทำยังไงเพื่อให้แกปล่อยตัวพวกเธอไป”
ชายผู้อาวุโสกว่าก็หัวเราะออกมา
โอเชี่ยนคิดว่าแดร์ริลต้องการจะยอมแพ้ เขาจึงฉีกยิ้มคิกคักและกล่าว “เอาเงินมาให้ฉันสองหมื่นล้านเหรียญ”
“โอ้” แดร์ริลจ้องเขม็งเข้าไปในดวงตาของเขาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันให้เงินสองหมื่นล้านกับแกได้ แต่ฉันเกรงว่าแกจะอยู่ไม่ถึงตอนที่จะได้ใช้เงิน”
‘อะไร?’
โอเชี่ยนเกรี้ยวกราด ‘ทำไมไอ้เด็กเวรนี่มันมั่นหน้าขนาดนี้?’ เขาเหลืออดต่อความโกรธของเขา เขาชักดาบขึ้นมาเพื่อโจมตีแดร์ริล
แมนนี่ตะโกนขึ้นมาในจังหวะเดียวกัน “ลูกพี่โอเชี่ยน! ข้างหลังท่าน!”
“แกตะโกนหาห่าอะไรของแก?” โอเชี่ยนสบถก่อนที่เขาจะหันหลัง เขาตกตะลึงประหลาดใจ
ทั้งสำนักชายฝั่งและเหล่าบรรดาเด็กนักเรียนทั้งหมดต่างยืนตัวแข็งทื่อ
ทั่วทั้งชายหาดทองคำเงียบสงัด
พวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวพร้อมเพรียงกัน
พวกเขาเห็นฝูงคนประมาณ 3,000 พันคน ห่างจากตัวพวกเขาไปไม่กี่ร้อยเมตร พวกเขากำลังวิ่งมุ่งหน้ามาที่ชายหาดราวกับคลื่นทะเล พวกเขาสวมเสื้อคอจีนสีดำและมีอาวุธครบมือ พวกเขาดูสง่างามและทรงเกียรติ!
ชายผู้ที่นำพรรคพวกหน้าใหม่เข้ามาถือธงขนาดใหญ่อยู่ในมือ มันโบกสะบัดพลิ้วไหวไปกับลมทะเลดูน่าอัษจรรย์!
มันคือธงเก้ามังกรผดุงความยุติธรรม พวกเขาคือสำนักประตูสุราลัย!
“เราจะกำจัดความชั่วร้ายและยึดมั่นในความดีเพื่อผดุงความยุติธรรมให้กับมวลมนุษยชาติ!”
บรรดาสาวกของสำนักประตูสุราลัยตะโกนเสียงดังอย่างพร้อมเพรียงกัน เสียงของพวกเขาสั่นสะเทือนไปทั่วท้องฟ้า และทุกคนที่อยู่ในรัศมีสิบกิโลเมตรก็ยังได้ยินเสียงของพวกเขาอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง!
