คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 509
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 509
พวกเขาต่างตระหนักเป็นอย่างดีว่าถ้าหากพวกเขาปฏิเสธก็หมายถึงชะตาชีวิตของพวกเขาคงมาถึงฆาต!
เซปไฟร์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และกล่าว “ไม่ใช่ว่าทุกการกระทำที่ไม่ดีจะสมควรได้รับการให้อภัย พี่น้องทั้งหลายจับตัวพวกเขามัดไว้!”
“ใครก็ตามที่ไม่ให้ความร่วมมือ จะต้องตาย!”
น้ำเสียงปกติของเซปไฟร์สามารถได้ยินชัดเจนไปทั่วทั้งชายหาด!
บรรดาสาวกสำนักประตูสุราลัยขานรับปฏิบัติตามคำสั่งและบุกเข้าไปข้างหน้า
โอเชี่ยนเหงื่อแตกไหลพรั่งหรู ขณะที่เขาไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงสถานการณ์เช่นนี้ได้!
ในคืนนี้ชะตาของเขาอาจจะถึงฆาต!
ลูกสมุนของสำนักชายฝั่งต่างถูกมัดตัวไว้ด้วยเชือกภายในไม่กี่นาทีเนื่องจากไม่มีใครกล้าจะขัดขืน!
“กระจายข่าวออกไป” น้ำเสียงของเซปไฟร์เย็นยะเยือกขณะจ้องมองไปที่ทะเล “ค้นหาทุกทรัพย์สินที่เป็นของสำนักชายฝั่งและแจกจ่ายคืนให้กับคนในท้องถิ่น! สำนักนี้จะกลายเป็นเพียงแค่อดีตตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!”
“รับทราบ!” บรรดาสาวกของสำนักประตูสุราลัยส่งเสียงขานรับออกมาพร้อมเพรียงกัน และเสียงของพวกเขาก็สั่นสะเทือนไปทั่วท้องฟ้า! จากนั้นพวกเขาก็เดินจากไปอย่างสง่างามภายใต้การนำทัพของเซปไฟร์!
ทันใดนั้นชายชาวประมงก็คุกเข่าลง!
“ขอบคุณสำนักประตูสุราลัย! เราจะซาบซึ้งบุญคุญในความช่วยเหลือของพวกคุณตลอดไป!” ชาวประมงวัย 60 ปีร้องไห้ทั้งน้ำตาในความซาบซึ้ง!
เขาได้เริ่มต้นส่งผลกระทบต่อเนื่องในพฤติกรรมการแสดงความซาบซึ้ง!
พรึบ! พรับ!
คนในท้องถิ่นต่างพากันคุกเข่าแสดงความซาบซึ้งอย่างถึงที่สุดมากขึ้นเรื่อย ๆ!
“ขอบคุณ สำนักประตูสุราลัย ที่ช่วยเหลือพวกเรา!”
“ขอบคุณ สำนักประตูสุราลัยที่นำความยุติธรรมกลับคืนมาสู่มวลมนุษย์!”
“ในที่สุดช่วงเวลาที่น่าอนาถใจของพวกเราก็ยุติลงแล้ว!”
สำนักชายฝั่งได้ยึดทรัพยากรส่วนใหญ่ไว้บริเวณใกล้กับชายหาดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แถมพวกเขายังกดขี่ข่มเหงรังแกบรรดาชาวบ้าน
สำนักประตูสุราลัยได้ฟื้นฟูความสงบสุขสันติให้กับพวกเขาด้วยการที่กำจัดสำนักชายฝั่ง ดังนั้นพวกเขาจึงซาบซึ้งอย่างถึงที่สุด!
ผู้หญิงสองสามคนอุ้มลูกอยู่ในอ้อมแขนเมื่อพวกเขาขอบคุณสำนักประตูสุราลัยไม่หยุดหย่อน ขณะมองดูพวกเขาเดินจากไป แม้แต่ลูกเล็กเด็กแดงก็ยังเลียนแบบผู้ใหญ่และก้มโค้งคำนับด้วยความเคารพนับถือ
“ในฐานะชาวบ้านชายหาดทองคำ พวกเรามารวมตัวกันที่นี่เพื่อขอบคุณสำนักประตูสุราลัย! พวกเราขออวยพรให้ท่านประมุขดาร์บี้ผู้ไร้ผ่ายประสบความสำเร็จในการพิชิตยุทธจักรและก้าวขึ้นไปเป็นอันดับหนึ่ง!” ชายผู้อาวุโสในฝูงชนโยนไม้เท้าทิ้งด้วยมือที่สั่นเทาและตะโกนโห่ร้องอย่างสุดกำลังสามารถ
“พวกเราขออวยพรให้ท่านประมุขดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายแห่งสำนักประตูสุราลัยประสบความสำเร็จในการพิชิตยุทธจักรและขึ้นไปเป็นอับดับหนึ่ง!”
“พวกเราขออวยพรให้ท่านประมุขดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายแห่งสำนักประตูสุราลัยประสบความสำเร็จในการพิชิตยุทธจักรและขึ้นไปเป็นอับดับหนึ่ง!”
ชาวบ้านชายหาดทองคำตะโกนพร้อมเพรียงกัน เสียงของพวกเขาแหบแห้งหลังจากนั้นสักพักหนึ่ง!
เด็กนักเรียนที่เห็นเหตุการณ์ต่างสบตากันอย่างซาบซึ้ง และน้ำตาคลอเบ้า!
“สำนักประตูสุราลัยนั้นยิ่งใหญ่จริง ๆ” ริมฝีปากสีดอกกุหลาบของเซอซีอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง และใบหน้าของเธอก็เปล่งประกายด้วยความยกย่องสรรเสริญ
“เธอพูดถูกแล้ว ฉันสงสัยจังว่าใครคือดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย?” อีเว็ตต์กล่าวเบา ๆ ขณะเธอขบริมฝีปาก
มันเป็นประสบการณ์ที่เฉียดฉิว พวกเขาไม่กล้าจะจินตนาการว่าถ้าหากสำนักประตูสุราลัยมาถึงไม่ทันเวลามันจะเกิดอะไรขึ้น
เคนท์ก็ระเบิดหัวเราะออกมา “เราโชคดีมากที่สำนักประตูสุราลัยผ่านมาพอดี! ไม่อย่างนั้นแดร์ริลคงฉี่ราดกางเกงไปเรียบร้อยแล้ว!”
เสียงหัวเราะก็ดังระงมขึ้นมาท่ามกลางบรรดาเด็กนักเรียน
นักเรียนหญิงบางคนจ้องไปที่แดร์ริลด้วยความรังเกียจขณะเดซี่ พาลเมอร์กล่าว “แดร์ริล นายคิดอะไรอยู่? คิดว่านายสามารถเป็นฮีโร่ได้งั้นเหรอ? นายคงซี้แหงแก๋ถ้าสำนักประตูสุราลัยมาไม่ทันเวลา! นายอาจจะทำให้พวกเรามีปัญหามากขึ้นไปอีก!”
