คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 517
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 517
หลังจากที่เขาใช้เวลากว่าครึ่งวันนั่งคิด แดร์ริลตบเข้าไปที่หน้าตักของเขาและนึกออก มันจะต้องเป็นฝีมือของเอเวอลีนอย่างแน่นอนที่ได้ขโมยคัมภีร์ไป
เพื่อน ๆ ของเธอทั้งหมดต่างตั้งใจที่จะยัดเยียดให้เขาดื่มเข้าไปเยอะ ๆ เอเวอลีนจะต้องเป็นคนสั่งให้พวกเธอทำอย่างนั้น เธอจะทำให้เขาเมาแอ๋เพื่อที่จะได้ขโมยคัมภีร์อย่างนั้นเหรอ?
แดร์ริลเดือดดาล เขากดเบอร์โทรศัพท์ไปหาเอเวอลีน เขาได้เบอร์มาตอนที่ช่วยคุณปู่ของเอเวอลีนออกมา
เมื่อมีคนรับสายแดร์ริลก็เดือดดาลมากเขาตะคอกใส่โทรศัพท์ “เอเวอลีนเธอชักจะล้ำเส้นเกินไปแล้ว! คุณปู่ของเธอยกคัมภีร์มหาปริศนาให้กับฉัน เธอมาขโมยมันไปได้ยังไง?”
“นี่แกกำลังพูดเรื่องอะไร?”
เอเวอลีนนั้นกำลังดูหนังอยู่ในโรงภาพยนต์กับเพื่อน ๆ ของเธอ เธอโกรธเคืองมากเมื่อแดร์ริลดุด่าเธอ “นี่แกบ้ารึเปล่า? แกมันปีศาจร้าย แกเสียสติไปแล้วใช่ไหม? ไปให้พ้น!”
เธอวางสายไปทันทีหลังจากกล่าวจบ!
“ให้ตายสิ!” แดร์ริลโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
…
สถานที่แห่งหนึ่ง
หลังจากที่เมแกนได้ขโมยคัมภีร์มาแล้ว สถานที่แห่งแรกที่เธอไปคือคฤหาสน์ตระกูลดาร์บี้
เธอเดินมุ่งหน้าเขาไปที่ด้านข้างของห้องโถงและมองเห็นแม่ชีแห่งโชคชะตากำลังดื่มด่ำกับน้ำชา
สมาชิกของสำนักง้อไบ๊ก็อยู่ที่นั้นด้วยสองสามคน
เมื่อแม่ชีแห่งโชคชะตาเห็นเมแกนเธอฉีกยิ้มและกล่าว “เมแกน ทำไมเธอถึงมาช้าขนาดนี้?”
เมแกนขบริมฝีปากของเธอและกล่าว “ท่านอาจารย์ ฉันทำภารกิจสำเร็จแล้ว”
ขณะเธอกล่าว เธอหยิบคัมภีร์มหาปริศนาออกมามอบให้กับแม่ชีแห่งโชคชะตา
คัมภีร์มหาปริศนา?
แม่ชีแห่งโชคชะตาปลาบปลื้มยินดีในทันทีเมื่อเห็นคัมภีร์ เธอลุกขึ้นยืนและหยิบคัมภีร์ขึ้นมาเธอไตร่ตรองเนื้อหาในหน้ากระดาษและรู้สึกท่วท้นเป็นอย่างมาก คัมภีร์เล่มนี้เป็นของแท้
“เธอทำยังไงถึงได้มันมา?” แม่ชีแห่งโชคชะตาหัวเราะขณะเธอกล่าวถาม เมแกนสามารถจัดการเอาคัมภีร์มามอบให้แก่เธอได้ภายในเวลาไม่ถึงสามชั่วโมงหลังจากที่เธอสั่ง ช่างน่าประทับใจอย่างยิ่งยวด!
เมแกนรู้สึกตะขิดตะขวงใจ เธอกล่าวเบา ๆ “หลังจากที่ท่านอาจารย์โทรมา ฉันก็ไปเจอกับแดร์ริล จากนั้นฉันก็พบโอกาสเหมาะที่จะเอาคัมภีร์และชุดเกราะของเขามาด้วย”
เธอยื่นมอบเกราะไหมสวรรค์ให้กับอาจารย์ของเธอ
“ชุดเกราะนี่ช่างเข้าท่าเสียจริง!” แม่ชีแห่งโชคชะตาถอนหายใจขณะมองไปที่ชุดเกราะ และนึกว่าทำไมแดร์ริลถึงแข็งแกร่งมากในการประชุมพิฆาตราชสีห์ ทั้งหมดมันเป็นเพราะชุดเกราะ
“นี่มันเยี่ยมไปเลย”
แม่ชีแห่งโชคชะตารู้สึกภูมิใจเธอพยักหน้า “เมแกน ฉันเลือกไม่ผิดคนจริง ๆ เธอทำได้ดีแม้ว่าคัมภีร์และชุดเกราะจะไม่ใช่ของหายาก แต่มันก็ยังไม่ควรตกไปอยู่ในมือของคนที่มีเจตนาชั่วร้าย เธอไม่ต้องรู้สึกผิดที่ขโมยมันมา เธอกำลังทำกุศลเผื่อแผ่ทุกคน”
“ค่ะ” เมแกนกล่าวเบา ๆ
“ท่านอาจารย์” มีเงาร่างผอมบางเดินเข้ามาหาพวกเขา นั่นคือจีน
จีนกล่าวด้วยนำเสียงสุภาพขณะเดินเข้าไปหาพวกเธอ “ท่านอาจารย์ มีบางคนต้องการมาพบท่าน เขาบอกว่าเขามาจากสำนักประตูสุราลัย เขามีนามว่าเซปไฟร์ ดิกสัน”
อะไร? คนจากสำนักประตูสุราลัยมาทำอะไรที่นี่?
แม่ชีแห่งโชคชะตาหน้าบึ้งตึงขมวดคิ้วและกล่าว “ให้เขาเข้ามา”
ถึงแม้ว่าแม่ชีแห่งโชคชะตาจะโกรธเคืองกับเหตุการณ์ที่คนจากสำนักประตูสุราลัยบุกเข้ามาช่วยเหลือพาตัวแด๊กซ์ออกไป เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกเขาได้ช่วยนำความยุติธรรมกลับคืนมาสู่สังคม สำนักประตูสุราลัยสมควรได้รับความเคารพนับถือยกย่อง
ทันทีที่แม่ชีแห่งโชคชะตากล่าวจบ บุรุษร่างสูงใหญ่ก็เดินเข้ามาในห้องโถง
บรุษผู้นั้นแต่งกายในชุดสีดำ “ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา ท่านเป็นอย่างไรบ้าง? ผมมีนามว่าเซปไฟร์ ดิกสันจากสำนักประตูสุราลัย”
ถ้าหากว่ามีสมาชิกจากสำนักประตูสุราลัยอยู่ในช่วงเวลานั้น พวกเขาสามารถจะชี้ตัวบ่งบอกได้ว่าบุรุษผู้นั้นไม่ใช่เซปไฟร์ และเขาก็ยังไม่ได้มาจากสำนักประตูสุราลัยอีกด้วย
