คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 531
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 531
อีเว็ตต์ตัวสั่นเทิ้มขณะที่เธอกำลังกำลังพยายามต่อท้านความรู้สึกร้อนแรงและจั๊กจี้ เธอกัดริมฝีปากแน่นเพื่อไม่ให้ส่งเสียงออกมา
“ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะทนมันได้อีกนานแค่ไหนกันเชียว” แดร์ริลไม่เร่งรีบ เขากระโจนไปบนต้นไม้ใหญ่เพียงก้าวเดียวและนั่งพักบนกิ่งไม้อย่างผ่อนคลาย
อีเว็ตต์ยิ่งรู้สึกแย่ลงเมื่อเวลาผ่านไป ไม่มีใครสามารถทนต่อความรู้สึกจั๊กจี้ได้นาน
แดร์ริลหลับตาและเพลิดเพลินกับเสียงหัวเราะที่ไม่มีท่าทีที่จะหยุดของอีเว็ตต์ ซึ่งมันเหมือนกับเสียงเพลงสำหรับหูของเขา
ร่างกายของอีเว็ตต์เต็มไปด้วยเหงื่อ หลังจากผ่านไปสิบกว่าวินาที เมื่อเธอไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปแล้วและพูดว่า “แดร์ริล ฮ่าฮ่า…ได้โปรดหยุดวิชาค่ายกลเถอะ…”
แดร์ริลรู้สึกมีความสุขที่ได้ยินน้ำเสียงอย่างสุภาพของอีเว็ตต์ แต่เขายังคงอยู่ในความเงียบต่อไป ผู้หญิงคนนี้เป็นคนปากแข็งและเขาต้องทรมานเธออย่างสาสมให้มากขึ้นอีก แดร์ริลยังคงหลับตาและผิวปากอยู่บนกิ่งไม้ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไรสักอย่าง
ท่าทางเย่อหยิ่งของอีเว็ตต์จางหายไปและเธอรู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมากเมื่อเห็นปฏิกิริยาของแดร์ริล “แดร์ริล ได้โปรดหยุดวิชาค่ายกล ได้โปรด ฉันขอร้อง…”
อีเว็ตต์ไม่ได้เต็มใจที่จะร้องขอความเมตตาจากแดร์ริล แต่เธอไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปแล้ว! เธอถูกทรมานจนถึงจุดที่เหงือไหลเต็มตัวไปหมด
อีเว็ตต์โยนศักดิ์ศรีของเธอทิ้งไปเมื่อเห็นแดร์ริลยังคงเงียบ เธอว้อนวอนขณะที่กำลังกระทืบเท้ากับพื้น “แดร์ริล แดร์ริลผู้ไร้พ่าย ท่านประมุขดาร์บี้! ฉันกำลังขอร้องคุณ โปรดเมตตาฉันด้วย ฉันจะไม่ทำมันอีกแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะ…”
ใบหน้าของอีเว็ตต์กลายเป็นสีแดงเพลิงคล้ายกับลูกไฟ ในฐานะเจ้าหญิงอีเว็ตต์แห่งโลกใหม่ที่น่าภาคภูมิใจ ทุกคนที่พบเจอเธอจะต้องก้มหัวและทักทายเธอ! เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเธอจะต้องร้องขอความเมตตาจากผู้ชายคนหนึ่ง!
แดร์ริลลืมตาขึ้นอย่างเกียจคร้านเมื่อได้ยินคำพูดของอีเว็ตต์ “บอกผมมาว่าคุณเป็นใคร?”
“ฉันเป็นเจ้าหญิงแห่งโลกใหม่”
แดร์ริลตะลึงมองอีเว็ตต์อย่างไม่น่าเชื่อเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ มันทำให้เขาพูดไม่ออกอยู่สักพักหนึ่ง
อีเว็ตต์เป็นเจ้าหญิง! ไม่แปลกใจเลยที่สิบสององค์รักฟังคำสั่งของเธอ
แดร์ริลตกตลึงอย่างช่วยไม่ได้และถามว่า “ทำไมคุณถึงปลอมตัวเป็นผมและลักพาตัวพวกชนชั้นสูงของสำนักเหล่านั้น”
อีเว็ตต์กัดริมฝีปากด้วยขนตาที่สั่นไหวขณะที่เธอแสดงสีหน้าเหมือนกับว่าเธอทำผิด “ฉันแค่คิดว่ามันสนุกดีและฉันเลียนแบบคุณจากความชื่นชมคุณ ฉันคิดว่าประตูสุราลัยนั้นเจ๋งมากและท่านประมุขดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายก็สุดยอดมาก…”
อีเว็ตต์พยายามอดทนต่อความจั๊กจี้ขณะที่อ้อนวอนอย่างสุภาพ “ท่านประมุขดาร์บี้ ฉันจะไม่ทำมันอีก ปล่อยฉันไปเถอะ…”
แดร์ริลขมวดคิ้ว “ผมปล่อยคุณไปก็ได้ แต่คุณต้องไปอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเหล่าสาวก! คุณทำให้พวกชนชั้นสูงขายหน้าแล้วโยนความผิดให้ประตูสุราลัยอีก ประตูสุราลัยจะกลายเป็นศัตรูหลักของเหล่าจอมยุทธถ้าเรื่องนี้ไม่ได้รับการอธิบายที่ถูกต้อง”
“ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะไป โอเค!” อีเว็ตต์กัดริมฝีปากแน่นราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้
แดร์ริลขยับมือและหยุดวิชาค่ายกลหลังจากที่อีเว็ตต์ยอมประนีประนอม
ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอันรวดเร็วจากด้านนอกป่า! หลังจากนั้นร่างของคนหลายคนก็บินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
มันคือสิบสององครักษ์!
อีเว็ตต์รู้สึกว่าวิญญาณของเธอกลับคืนมาเมื่อเห็นพวกเขาและตะโกน “สิบสององครักษ์ จับแดร์ริลเร็วเข้า! พวกคุณต้องจับเขา!”
ตอนนี้อีเว็ตต์รู้สึกโกรธและขายหน้าอย่างบอกไม่ถูก!
ที่เธอยอมแพ้มันเป็นเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้นเพราะเธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไป แต่ตอนนี้เธอจะไม่ปล่อยแดร์ริลไปในเมื่อสิบสององครักษ์มาถึงแล้ว!
อีเว็ตต์อยากจับแดร์ริล บังคับให้เขาคุกเข่าและอ้อนวอนขอความเมตตาจากเธอ!
