คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 555
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 555
’อะไร? ผู้ชายคนนี้คือสามีเธองั้นเหรอ?’ บรรดาหนุ่ม ๆคิดขณะมองแดร์ริลด้วยความอิจฉาและรังเกียจ พวกเขารู้สึกถึงหมัดล่องหนที่ต่อยไปที่ความมั่นใจของพวกเขา
ลิลี่มองข้ามสายตาเหล่านั้นพร้อมกับจับมือแดร์ริลและยิ้ม “สามีที่รัก คุณรู้จักกับเซอซีอยู่แล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำเธอ นี่คือเอเวอลีน เฟเธอร์สโตน เธอคือเพื่อนของเซอซีเธอได้เข้าร่วมการประชุมพิฆาตราชสีห์ ถ้าฉันจำไม่ผิดพวกนายสองคนได้ขึ้นไปประลองกัน”
ลิลี่แนะนำเอเวอลีนให้แดร์ริลได้รู้จักโดยที่ไม่รู้ว่าเอเวอลีนและแดร์ริลรู้จักกันมาก่อนนานแล้ว! เอเวอลีนเดือดพล่านด้วยความแค้นขณะมองลิลี่ด้วยความประหลาดใจและกล่าวถาม “ลิลี่ เขาคือสามีของเธองั้นเหรอ?”
ครั้งแรกที่เอเวอลีนเจอกับลิลี่ เธอคิดว่าลิลี่น่ารักและใจดี ใครจะไปรู้ว่าหญิงสาวที่ใจดีขนาดนี้จะได้มาแต่งงานกับไอ้คนตูดหมึก! ชีวิตมันช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย!
ลิลี่ตกตะลึงงันพร้อมกับหัวเราะร่า “พวกนายรู้จักกันมาก่อนเหรอ?”
“ไม่มีใครอยากรู้จักนายคนนี้หรอก! เขามันไอ้ขี้ควาย” เอเวอลีนเม้มปาก
ลิลี่รู้สึกกระอักกระอ่วนจากคำตอบของเอเวอลีน เธอชำเลืองมองแดร์ริล โดยรวมสามีของเธอนั้นถือว่ายอดเยี่ยม ยกเว้นอย่างเดียวคือบางทีเขาอาจจะขี้หลีไปบ้าง ใครจะไปรู้ว่าคราวนี้แดร์ริลได้ไปล่วงเกินอะไรเอเวอลีน
เซอซีช่วยไม่ได้ที่จะขำออกมา เธอกระตุกมือของเอเวอลีนและกล่าว “เอเวอลีน หยุดสักทีน่า”
เซอซีรู้เรื่องความบาดหมางระหว่างแดร์ริลและเอเวอลีน มันไม่มีอะไรที่จริงจัง แต่พวกเขาแค่ไม่สามารถทนกันและกันได้ พวกเขามักจะกัดกันทุกครั้งที่เจอ พวกเขาอาจจะเป็นศัตรูกันตั้งแต่ชาติปางก่อน
เอเวอลีนส่งเสียงกระแอม หัวของเธอฉายภาพย้อนกลับไปตอนที่เธอเรียกเขาว่าพี่ชายที่แสนดีและที่น่าหงุดหงิดไปมากกว่านั้นคือตอนที่ไอ้ตูดหมึกให้เธอเรียกเขาว่าเจ้านาย!
“มิสเอเวอลีน เราก็รู้จักกันมานมนาน ฉันว่ามันไม่เข้าท่าที่เธอจะมาพูดจาใส่ร้ายฉันตลอดเวลาที่เราเจอกัน ว่าไหม?” แดร์ริลยียวน
แดริลก็ฉุนเฉียวเช่นกัน ครั้งล่าสุดคือตอนที่เขาอยู่ที่บาร์กับเมแกนและบรรดาเพื่อนสนิทของเอเวอลีน พวกเขาดื่มกันจนเมาและเมื่อเขาตื่นมาคัมภีร์มหาปริศนาและเกราะไหมสวรรค์ของเขาก็ได้หายไป
‘ฉันยังไม่ได้ชำระแค้นกับสิ่งที่เธอทำลงไปเลย แต่ตอนนี้เธอยังกล้ามาพูดจากแย่ ๆ กับฉันอีกเหรอ?’ แดร์ริลคิด ยิ่งแดร์ริลคิดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งโมโหมากเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตามเมื่อลิลี่อยู่ข้างกายเขา เขาไม่สามารถจะบันดาลโทสะออกมาได้ เขาจึงรั้งเอาไว้ ไอรีนโนเวล
ทันใดดัน เสียงแปลกประหลาดก็ดังมาจากไกล ๆ ร้องเรียก “แดร์ริล ดาร์บี้!”
เขามองหาว่าใครเรียกเขา คนที่เรียกหานั้นก็คือเจเรมี แลงลีย์และผู้ติดตามของเขาอีกสองสามคน พวกเขาดูมีน้ำโห เจเรมียังคงโมโหที่แดร์ริลได้สร้างหายนะระหว่างพิธีวิวาห์ของเขากับอีวอน
อย่างไรก็ตาม เจเรมีนั้นคือเสือผู้หญิงที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ ในเมื่อเขาไม่ได้หลับนอนกับอีวอน หลังจากเธอไม่นาน เขาก็พบหญิงสาวคนอื่นมีนามว่า เวร่า เบิร์นส์
เขาต้องการพาเวร่ามาชมคอนเสิร์ตของแองเจลล่าและไม่แน่อาจจะพาเธอไปที่โรงแรมเพื่อลั้นลากันหลังจากจบคอนเสิร์ต ใครจะรู้ว่าเขาจะได้มาเจอกับแดร์ริลในวันนี้!
เจเรมีเดือดดาลเป็นอย่างมาก ขณะที่เขาแขยงแขงขนแดร์ริลเข้ากระดูกดำ
ถ้าไม่ใช่เพราะแดร์ริล เขาคงจะได้หลับนอนกับอีวอนและสุขสำราญกับเธอทุกคืน มันเป็นเพราะแดร์ริลขโมยภรรยาของเขาไป มันให้อภัยไม่ได้!
“แกกล้าดียังไงถึงกลับมาที่เมืองตงไห่? แกต้องกระสั่นหาที่ตายแน่!” เจเรมีกล่าวอย่างเย็นชาขณะผู้ติดตามเข้าประชิดตัวแดร์ริล
“ทำไมฉันต้องกลัวด้วย?” แดร์ริลกำหมัดแน่น เขายังไม่ได้สะสางกับเจเรมีที่บังคับให้อีวอนแต่งงานกับเขา เมื่อคู่อริมาเจอกันความอยากปะทะก็แรงกล้าขึ้น
บรรยากาศในห้องรับรองตึงเครียด ผู้คนจำนวนมากต่างตั้งตารอ
เวร่าดึงเจเรมีแล้วกล่าว “เรามาที่นี่เพื่อดูคอนเสิร์ตกัน อย่าไปยุ่งกับไอ้บ้านนอกนี่เลยค่ะ ปล่อยเขาไป”
เจเรมีพยักหน้า เขาชี้ไปที่แดร์ริลและกล่าวอย่างยโสโอหัง “แกได้ยินไหม? ผู้หญิงของฉันบอกว่าอย่าไปยุ่งกับแก ฉันไม่อยากจะเสียอารมณ์ ฉะนั้นถ้าแกคุกเข่าและกราบขอโทษฉัน ฉันจะปล่อยแกไป”
“กราบขอโทษ?” แดร์ริลถอนลมหายใจยาว เขาแทบจะไม่สามารถยับยั้งความโกรธของเขาได้ เมื่อนึกถึงว่าอีวอนจะมีชีวิตอยู่ได้เพียงแค่สามเดือน ความโมโหของเขาก็ทวีคูณ
“ฉันไม่คิดว่านายจะรับมือกับคำขอโทษของฉันได้” แดร์ริลกำหมัดแน่น เล็บของเขาจิกเข้าไปในเนื้อหนัง
เสียงหัวเราะร่าก็ดังขึ้นมา
“เขาบ้าไปแล้วเหรอ? เขาไม่มีแม้แต่จะมีพลังด้วยซ้ำ เขายังมีหน้ามายอกย้อน?”
“นั่นสิ เขาต้องรนหาที่ตายอย่างแน่นอน”
คำถากถางและการเหน็บแนมเหล่านั้นยิ่งชวนให้โมโหมากขึ้น
เมื่อรู้สึกถึงความล่อแหลมของสถานการณ์ ลิลี่จึงกระวนกระวาย เธอรีบลุกขึ้นแล้วกล่าว “สามีที่รัก อย่าไปสู้กับเขาเลย แค่ขอโทษเขาไปเถอะนะ”
