คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 56

บทที่ 56

‘ถ้าอย่างนั้นพวกเขาก็ขุดแจกันของซูหยานผู้ขจรมาจากที่นี่สินะ ดูเหมือนว่าสุสานแห่งนี้จะมีความลับอะไรบางอย่าง’
‘อีกอย่าง ดูเหมือนคนพวกนี้จะไม่ได้ขุดพวกมันอย่างระวังเลย ถ้าพวกเขาทำลายสิ่งตกทอดทางวัฒนธรรมขึ้นมาล่ะ? พวกมันเป็นสมบัติที่บรรพบุรุษของเราเหลือไว้นะ! ฉันจะทำอย่างไรดี?’
เมื่อแดร์ริลกำลังจะเดินเข้าไปอีก เขาก็ได้ยินชายหนวดเฟิ้มตะโกนอย่างโมโห “นั่นใคร? ทำไมแกมาทำลับ ๆ ล่อ ๆแถวนี้? ออกมาซะ!”
แดร์ริลตกใจ
‘เวรเอ๊ย! เขาเห็นเราแล้ว!’
แดร์ริลกำลังจะเดินออกมาจากหลังต้นไม้ในขณะที่เขาเห็นชายหนวดเฟิ้มทำหน้าตาหน้ากลัวแล้วเดินตรงไปที่ต้นไม้ที่ห่างออกไปสิบเมตร
“พวกแกปล้นสุสานได้ยังไง! นี่มันเป็นการฝ่าฝืนกฏหมาย พวกแกควรหยุดซะ!”
ก่อนที่ชายหนวดเฟิ้มจะเดินไปที่ต้นไม้ เสียงนุ่ม ๆ ก็ดังออกมาจากด้านหลังต้นไม้
ฟิ่ว! แดร์ริลคิดว่าเขาถูกจับได้ซะแล้ว
แดร์ริลถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาได้ยินเสียงนุ่ม ๆ ที่มีเสน่ห์
จากนั้น เขาก็เห็นร่างที่ดูนุ่มนวลและเซ็กซี่เดินออกมาจากหลังต้นไม้
แดร์ริลถึงกับหยุดนิ่ง
ใบหน้างดงามของเธอปกคลุมด้วยฝุ่น และเธอก็ไม่มีอาการหวาดกลัวพร้อมกับศักดิ์ศรีที่มั่นคง เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเมแกน แคสเทลโล
‘ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่?’
เมแกนขมวดคิ้ว ตอนที่เธอเลิกงานที่สถานีตำรวจ เธอเห็นกลุ่มคนรวมตัวกันที่เป่ยซาน ด้วยประสบการณ์ด้านการสืบสวนคดีของเธอ เธอมีลางสังหรณ์ว่าคนพวกนี้นั้นเป็นคนไม่ดี เธอจึงตามพวกเขามา
เพราะเป็นชั่วโมงเลิกงาน เมแกนจึงสวมชุดปกติโดยที่ไม่มีอาวุธป้องกันตัว ดังนั้น เมื่อเธอเห็นกลุ่มคนพวกนี้บุกรุกสุสาน เธอจึงยังไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม ตรงกันข้าม เธอกำลังหาโอกาสที่จะโทรหาเพื่อนร่วมงานเพื่อขอกำลังสนับสนุน
โชคไม่ดีนัก ก่อนที่เธอจะส่งข้อความขอความช่วยเหลือ ชายหนวดเฟิ้มก็เห็นเธอเสียก่อน
ชายหนวดเฟิ้มตกตะลึงกับความงามของเมแกน แม้แต่คนที่เหลือในกลุ่มก็ยังต้องจดจ้องไปที่เมแกน
“ว้าว! มีสาวสวยอยู่ในภูเขารกร้างนี้ด้วย น่าแปลกใจจริง ๆ!” ชายหนวดเฟิ้มกล่าวหลังจากตั้งสติได้ เขายิ้มให้เมแกน
ชายหัวล้านและคนอื่นก็เริ่มหยอกล้อเธอ
“เ-ี่ยเอ๊ย เธอโคตรสวยเลยว่ะ”
“ช่างเป็นผู้หญิงที่มีบรรยากาศน่าดึงดูดอะไรแบบนี้”
“ฉันไม่ลังเลเลยถ้าต้องตัดอายุขัยสักสิบปี ถ้ามันทำให้ฉันได้เธอมา!”
เมื่อเขาได้ยินเหล่าผู้สมรู้ร่วมคิดของเขา ชายหนวดเฟิ้มก็ยิ้มและจ้องมองด้วยความปราถนาไปที่เมแกน เขากล่าว “เฮ้ สาวสวย พวกเราเบื่อมากหลังจากทำงานมาทั้งวัน เธออยากจะเล่นกับพวกเราไหม?”
หน้าอกของเมแกนกระเพื่อมด้วยความโกรธ เธอสาปแช่งออกมา “ระวังปากของพวกแกซะ! ฉันคือหัวหน้าหน่วยสืบสวนสอบสวนของเมืองตงไห่!”
หลังจากเธอแนะนำตัวเอง เมแกนก็ตะโกนใส่กลุ่มของชายหัวล้าน “วางทุกอย่างในมือของพวกแกแล้วยืนเป็นแถว”
กลุ่มคนเหล่านั้นตกใจหลังจากได้ยินคำสั่งของเมแกน พวกเขาดูเริ่มกลัวเล็กน้อย
‘ฉันเคยได้ยินว่ามีตำรวจหญิงที่สวยมากในเมืองตงไห่ เธอต้องเป็นคนนั้นแน่!’
ชายหนวดเฟิ้มกำหมัด มุมปากของเขายกขึ้นด้วยความเย้ยหยัน “อย่างนั้นคุณก็เป็นคุณตำรวจสุดสวยที่ทุกคนพูดถึงนี่เอง”
ในขณะที่เขาพูด เขาก็แอบโบกมือไปด้วย ชายหัวล้านและคนของเขาพลันขนาบข้างเมแกนอย่างเงียบ ๆ เมื่อเห็นสัญญาณ
“พวกแกกำลังทำอะไร?” เมแกนตะโกนอย่างเชือดเฉือน
มันมีร่องรอยของความดุร้ายอยู่บนใบหน้าของชายหนวดเฟิ้ม เขาถามกลับ “เธอคิดว่าพวกเรากำลังทำอะไรอยู่กัน?”
เวรเอ๊ย ไม่มีทางออกเลย! พวกเขาไม่มีทางยอมง่าย ๆ และยอมให้ถูกจับแน่
ในทันทีที่ชายหนวดเฟิ้มกล่าวจบ ชายหัวล้านและที่เหลือก็เริ่มขยับเข้ามาใกล้
ดวงตาของเมแกนฉายแววเย็นชาอย่างโกรธเกรี้ยว เธอเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วโดยไม่รอให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าถึงตัวเธอ
“โอ๊ย!”
ในฐานะที่เป็นหัวหน้าหน่วยสืบสวน เมแกนนั้นมีฝีมือสูงในการต่อสู้ ในเวลาไม่กี่วินาที เธอก็จัดการคนนับสิบลง
ถึงกระนั้น พวกเขาก็ยังมีจำนวนมากกว่าเธอ ในไม่นาน เมแกนก็เริ่มเสียสมาธิ ชายหนวดเฟิ้มเห็นโอกาสก็รีบลอบโจมตีเธอและมัดเธอไว้ด้วยเชือก
“เธอเป็นหัวหน้าหน่วยสืบสวนแล้วยังไง? ฉันจับเธอได้แล้ว ไม่ใช่เหรอ? นี่ อย่ามองฉันแบบนั้นสิ รอจนกว่าพวกเราจะขุดเสร็จนะที่รัก พวกเราจะมาเล่นกับเธอเอง!” หลังจากจับเมแกนมัด ชายหนวดเฟิ้มก็ยิ้ม เขามองเมแกนด้วยความหื่นกระหาย
เมแกนจ้องไปที่ชายหนวกเฟิ้ม “อย่าได้จองหองนัก พวกแกทุกคนจบไม่สวยแน่!”
ใบหน้าของเมแกนแดงก่ำ ร่างงดงามอรชนของเธอสั่นเทิ้มด้วยโทสะ เธอดูน่ารักมากในตอนนี้
ชายหนวดเฟิ้มจ้องตาเธอชั่วขณะท สองวินาทีผ่านไป เขาก็หัวเราะ เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหยาบคาย “นี่เธอจะเล่นบทโหดกับฉันเหรอ? ไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอคิดว่าจะจับพวกเราได้จริง ๆฉันจะให้เธอสัมผัสความสุขของการเป็นผู้หญิงก่อนที่จะฝังเธอไว้ที่นี่แล้วกัน ดูซิว่าเธอจะจับพวกฉันได้อย่างไร ฮ่าฮ่า…”

เมแกนโมโหมาก เธอกัดริมฝีปากของเธอ
ในฐานะที่เป็นหัวหน้าหน่วยสืบสวนของเมืองตงไห่ เธอค่อนข้างโหดและเข้มงวดกับหน่วยของเธอ เธอมักจะถูกเคารพจากคนภายนอกเสมอ เหมือนดังราชินี แล้วคนแบบเธอจะหนต่อการดูเหยียดหยามจากพวกโจรปล้นสุสานได้อย่างไร? “พวกแกคิดว่าพวกแกกล้าหาญมาก ใช้ไหม? ไม่ใช่แค่พวกแกปล้นสุสาน แต่พวกแกยังเป็นพวกโรคจิตมักมากในกามอีก” เสียงที่กล่าวออกมาอย่างเชื่องช้าดังมาจากที่ไม่ไกลนัก เมแกน ชายหนวดเพิ่ม และที่เหลือ รีบมองไปยังทิศทางของเสียงทันที เขาเห็นแดร์ริลตรงนั้นซึ่งอยู่มีรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณ?” เมแกนแปลกใจมากและดีใจที่เห็นว่าเป็นแดร์ริล ในเวลาเดียวกัน เธอเองก็กังวลเล็กน้อยด้วย กลุ่มคนไร้ยางอายพวกนี้นั้นร้ายกาจ มันคงจบไม่สวยหากเขาตกอยู่ในมือของคนพวกนี้ เมแกนนรีบตะโกนออกมาด้วยความกังวล “เร็วเข้า วิ่งหนีไปแล้วโทรหาตํารวจ!” อย่างไรก็ตาม แคร์ริลไม่ได้ขยับ เขาไม่มีความตั้งใจจะหนีอยู่แล้ว ” ชวยหนวดเพิ่มขมวดคิ้วลงและมองไปที่แคร์ริลก่อนจะกล่าวอย่างเย็นชา “แกเป็นใคร?” ผู้สมรู้ร่วมคิดหัวล้านชี้ไปที่แคร์ริลด้วยความโง่เขลา เอ แกมันนักประเมินวัตถุโบราณจากตําหนักไข่มุกไม่ใช่รึไง?” นักประเมินวัตถุโบราณ? เมแกนและคนอื่นตกตะลึง “นักประเมินวัตถุโบราณอะไร?’ เมแกนรู้จักแดร์ริลในฐานะของลูกเขยของตระกูลลิ่นดัน “เร็วเข้าสิ!” เมแกนดินและมองแคร์ริลพร้อมกับตะโกน ชายหนวดเพิ่มหยิบเม็ดยาออกมาจากกระเป๋าและยัดเข้าไปในปากของเมแกน! “หุบปาก นังแพ-ยา!” เขากล่าวด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “ฉันจะจัดการไอ้เด็กนั้นก่อน จากนั้นจะเป็นตาของเธอ” เมแกนถูกยังคับให้กลืนยาลงไป ทันใดนั้น ขาของเธอก็อ่อนปวกเปียก “แกให้ฉันกินอะไรลงไป?”