คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 57

บทที่ 57

“อย่าปอดแหกไปเลย คนสวย ไม่ต้องห่วง มันไม่ใช่ยาพิษหรอก ก็แค่โอสถคลายกระดูก มันแค่ทำให้เธออ่อนแอลง” ชายหนวดเฟิ้มยิ้มอย่างอันตราย
เมแกนชะงักด้วยความสับสน เธอพูดอะไรไม่ออก
‘โอสถคลายกระดูก?’
‘เพ้อเจ้อชะมัด!’
แดร์ริลหน้าบึ้ง ชายหนวดเฟิ้มนั่นต้องเคยเป็นผู้ป่วยจิตเวชที่หนีออกมาจากโรงพยาบาลบ้าแล้วพูดอะไรมั่วซั่วแน่
“นี่ ไอ้หนู! แกตามฉันมาเหรอไง? แกต้องการอะไรวะ? ฉันขายแจกันแล้วพวกแกก็จ่ายเงินเพื่อมันไปแล้ว แกจะตามฉันมาทำไมอีก?” ชายหัวล้านและกลุ่มของเขาห้อมล้อมแดร์ริลไว้ แล้วถามอย่างมุ่งร้าย
“ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่คิดว่าแจกันของแกมีค่า แกไม่อยากขอบคุณฉันเรื่องนั้นหน่อยเหรอ?” แดร์ริลแกล้งถอนหายใจก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ
แดร์ริลกังวลเล็กน้อย เขาเรียนกังฟูหย่งชุนมาจากปรมาจารย์หย่งชุนมานับปีก่อนหน้านี้ แต่แดร์ริลเองก็ไม่แน่ใจว่าจะประมือกับคนจำนวนมากขนาดนี้ได้ไหม
ดังนั้น แดร์ริลจึงต้องหาทางหันเหความสนใจคนพวกนี้ เพื่อให้พวกมันลดความระวังลง
“ขอบคุณแก?” แน่นอน ชายหัวล้านถึงกับงุนงงเมื่อได้ยินแบบนั้น
ในเวลาเดียวกัน คนอื่นก็ที่ขยับเข้ามาใกล้แดร์ริลนั้นถึงกับหยุดเดินลง
แดร์ริลดีใจ เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปหาพวกเขาก่อนจะเริ่มพูดอะไรไร้สาระต่อไป “แจกันที่พวกแกมีมันเป็นของปลอม ถ้ามันไม่ใช่เพราะฉัน แกจะขายมันออกได้เหรอ?”
‘ของปลอม?’
ชายหัวล้านถึงกับตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น ด้วยสัญชาตญาณ เขาเอื้อมมือไปเกาหัวทันที
โดนไม่มีคำเตือน แดร์ริลพุ่งเข้าจู่โจมทันที
*เปรี้ยง*
เมื่อชายหัวล้านลดการป้องกัน แดร์ริลก็ซัดเข้าที่ใบหน้าของเขา
เขากลิ้งลงไปกับพื้น แดร์ริลไม่รีรอ เขาหันหลังกลับกระโจนเข้าหาคนอื่นทันที
“เ-ี่ย ฆ่ามันสิวะ!” ชายหนวดเฟิ้มนั้นตกใจและโกรธ เขาตะโกนอย่างบ้าคลั่งสั่งคนในกลุ่มของเขา เขาไม่คาดคิดว่าแดร์ริลจะลงมือรวดเร็วและจู่โจมได้แม่นยำเช่นนี้ หมัดของเขาแต่ละหมัดล้วนแม่นยำและรุนแรงต่อทุกเป้าหมายของเขา ในเวลาเพียงครึ่งนาที คนเกือบโหลก็ลงไปกองกับพื้น
“แก… แกเป็นใครกันแน่?” ชายหนวดเฟิ้มเริ่มตื่นตระหนกเมื่อเหลือเพียงเขาคนเดียว เขาจดจ้องไปที่แดร์ริลด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
แดร์ริลตอบด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “ฉันคือนักประเมินวัตถุโบราณของตำหนักไข่มุกไงล่ะ”
แดร์ริลเตะชายหนวดเฟิ้ม ชายคนนั้นถึงกับลอยไปหลายเมตรทีเดียว ก่อนที่เขาจะสลบไปหลังจากตกลงพื้น
เมแกนจ้องมองแดร์ริลด้วยสายตาว่างเปล่า เธองุนงงมากจนลืมแม้กระทั่งกะพริบตา
“นาย—”
เมแกนเปิดปากของเธอเพื่อจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ร่างกายของเธออ่อนแรงจากผลของโอสถคลายกระดูก เธอไม่มีแรงจะควบคุมร่างกาย แม้แต่การจะพูดก็ยังยากเย็นนัก
“คุณเดินไหวไหม?” แดร์ริลคุกเข่าลงแล้วแก้เชือกให้เมแกน
เมแกนส่ายหน้า เธออาย
‘โอสถคลายกระดูกนั่นมันคือบ้าอะไรกันน่ะ? ทำไมมันถึงมีฤทธิ์แรงนัก?’
แดร์ริลขมวดคิ้วของเขาก่อนจะสังเกตได้ว่าเมแกนนั้นอาการไม่ค่อยดีนัก
“ผมขอดูหน่อย เผื่อว่าพวกมันจะมียาแก้อยู่” แดร์ริลหันหลังไปแล้วเริ่มค้นหา
ยังไงก็ตาม มันไม่มีร่องรอยของยาแก้ใด ๆ เลย นอกจากของใช้ส่วนตัวของพวกเขา

ไอ้? นั่นอะไรนะ?” แดร์ริลเหลือบไปเห็นของสีดําข้าง ๆ หลุมศพที่ชายหนวดเพิ่มเปิดออก แดร์ริลเดินเข้าไปหากล่องสีดํานั้น กล่องโทรมๆ นี้ดูแปลกตา มันมีรูปดอกไม้ถูกแกะสลักไว้ แต่รูปร่างของมันดูแย่และผุพังหลังจากถูกละเลยมาเป็นปี กล่องนั้นอยู่ในหลุม ซึ่งมันอยู่นอกสายตาของเมแกน แคร์ริลเปิดมันอย่างสงสัย และแดร์ริลก็ถึงกับตะลึงเมื่อเห็นของด้านใน ในกล่อง เขาเห็นคัมภีร์โบราณสีเหลืองอยู่สองเล่ม เล่มแรกคือ “ศาสตร์พยากรณ์แห่งหยินหยาง” และอีกเล่มคือ โอสถแห่งอนันต์” “อะไรวะเนีย? จากชื่อคัมภีร์ เล่มแรกดูจะเป็นศาสตร์พยากรณ์ของฮวงจุ้ย ส่วนอีกเล่มดูจะเป็นการเล่นแร่แปรธาตุ ไม่ใช่ว่าคนสมัยโบราณชอบเล่นแร่แปรธาตุเหรอ?” ความคิดของแดร์ริลพลิกไปมาในเรื่อง “ฮวงจุ้ยพยากรณ์แห่งหยินหยาง” ดังที่ชื่อของมันได้บอกไว้คัมภีร์ทั้งเล่มอธิบายถึงเรื่องฮวงจุ้ย คนสมัยนี้ชอบเรื่องโชคลาง พวกเขามักเชื่อในหลักการของฮวงจุ้ยเวลาที่ต้องการเลือกบ้านดี ๆ ดังนั้น ปรมาจารย์ฮวงจุ้ยบางคนจึงทําเงินได้มากมาย และคัมภีร์เล่มนี้ก็ดูจะสอนเกี่ยวกับศาสตร์ฮวงจุ้ย เมื่อเขาพลิกหน้าคัมภีร์ดู คําที่เขียนไว้ก็ผ่านตาเขา “ฮวงจุ้ยนั้นมีประวัติมายาวนาน มันถูกรู้จักในชื่อ ศาสตร์ศิลป์แห่งฉิงหนาง [1] และวิชาของฉิงหนางก็หลอมรวมกับหยินหยางฮวงจุ้ยหยิน: การฝังศพคนตายต้องทําตามกฏแห่งพลังธาตุฉี และธาตุน้ํา สายลมที่ดีจะรวบรวมพลังฉีที่เป็นมงคล และการไหลของกระแสธรณีเพื่อกักเก็บน้ําา…” แดร์ริลอ่านออกเสียงเบา ๆ ในตอนแรก เขาคิดว่ามันจะเป็นอะไรที่อ่านไม่รู้เรื่อง แต่หลังจากเขาตัดประโยคออกอย่างตั้งใจ เขาก็พบว่ามันไม่ได้ยากที่จะทําความเข้าใจเลย ด้วยความสนใจ แดร์ริลจึงเริ่มอ่านต่อ ครึ่งแรกของ “ศาสตร์พยากรณ์แห่งหยินหยาง” นั้นเกี่ยวข้องกับ ฮวงจุ้ยหยิน ว่าด้วยความสําคัญของหลักการฮวงจุ้ยในการเลือกสถานที่ที่จะใช้เป็นสุสานนั้นล้วนถูกบันทึกไว้ในคัมภีร์นี้