คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 577

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 577
สำนักที่บอกว่าตนเองนั้นยุติธรรมกลับฝึกฝนวิถีแห่งด้านมืด พวกเขายังมีหน้ามากล่าวอ้างว่าตนเองมีศีลธรรมได้อย่างไร?

แด๊กซ์เองก็โกรธเกรี้ยวเช่นกัน เขากัดฟันกรอด แดร์ริลพยักหน้ารู้สึกกินใจกับอาการตอบสนองของพวกเขา แดร์ริลคิดว่าเขานั้นโชคดีมีวาสนาได้มาพบกับบรรดาพี่น้องทั้งสองคนในชาตินี้

“ว่าแต่อดีนาอยู่ไหน?” เชสเตอร์หน้าบูดบึ้งขณะเขากล่าวถามหญิงสาวคนรับใช้

หญิงสาวคนรับใช้รีบตอบทันควัน “ท่านประมุข นายหญิงบอกว่าจะตามมาทันทีหลังจากทำอาหารเสร็จ แต่เธอควรจะเสร็จเรียบร้อยตั้งนานแล้ว ให้ฉันไปตามนายหญิงมาอีกรอบดีไหม?”

“ไม่ต้องเร่งเธอ อีกอย่างเราก็ทานอาหารกันเสร็จแล้ว” เชสเตอร์โบกมืออย่างไม่ถือสา อดีนาจะต้องเหนื่อยล้ามากอย่างแน่นอนที่เธอได้จัดเตรียมอาหารอันโอชะในมื้อนี้

แดร์ริลพยักหน้าและฉีกยิ้ม “ใช่ ให้เธอพักผ่อนก่อน เธอทำงานหนักมากที่เป็นเจ้าภาพจัดงานเลี้ยงให้เรา!”

พวกเขาชนแก้วกันอีกครั้ง เกือบจะสี่ทุ่มแล้วพวกเขาจึงตัดสินใจว่าจะแยกย้าย เชสเตอร์เมามาย

“ฉันดื่มต่อไปไม่ไหวแล้ว…” เชสเตอร์พึมพัม เขาคออ่อน อย่างไรก็ตามวันนี้คือโอกาสพิเศษที่พวกเขาได้กลายเป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน เชสเตอร์จึงดื่มหนักจนเมามาย

“ฮ่าฮ่า พี่เชสเตอร์คออ่อนสุด!” แด๊กซ์หัวเราะร่าเริง อย่างไรก็ตามเขาก็เมามายพอ ๆ กับเชสเตอร์ ตัวเขาเองก็ยังยืนโซซัดโซเซเช่นกัน

“แดร์ริล แด๊กซ์ ฝากไว้ก่อน ฉันจะไปซ้อมคอให้แข็งขึ้น ฉันจะกำราบพวกนายในวันหน้า!” เชสเตอร์หัวเราะ เขากอดคอแดร์ริล

“ไปกันเถอะน้องชาย ฉันไปส่งพวกนายที่ห้อง”

พวกเขาพูดคุยกันตลอดทางระหว่างเดินกลับไปที่ห้อง เมื่อพวกเขามาถึงที่ห้อง พวกเขาก็รู้ทันทีว่าจะต้องได้นั่งโม้กันต่อไปอีกสักพัก

แด๊กซ์หัวเราะร่าออกมาเสียงดัง “พี่ชายเชสเตอร์ นิกายตำหนักอมตะนั้นสุดยอดมาก ยกเว้นเรื่องเดียว คือมันไม่มีไฟฟ้า! มันมืดมากตอนกลางคืน สงสัยต่อจากนี้เราคงจะต้องคุยกันในความมืด! ฮ่าฮ่า!”

พวกเขาสามคนเดินไปที่สวนหลังตำหนัก

มันเป็นค่ำคืนที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว

พวกเขาก็เดินมาเรื่อย ๆ จนมาถึงถนนสายเล็ก ๆ ขณะพวกเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนานทันใดนั้นแด๊กซ์ก็หยุดชะงัก เขาชี้ไปที่พุ่มไม้ไม่ไกลจากพวกเขาและอุทาน “เชสเตอร์ แดร์ริล ดูเหมือนจะมีใครบางคนนอนอยู่ตรงนั้น ชิบหายแล้วฉันเห็นภาพหลอนรึเปล่า?” แด๊กซ์ขยี้ตา

เขานั้นมองไม่ผิด มันมีคนนอนอยู่ตรงนั้นจริง ๆ!

เชสเตอร์และแดร์ริลมองไปทางที่แด๊กซ์ชี้ พวกเขาต่างตกตะลึงงัน

มีร่างของผู้หญิงนอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น แถมยังสวมผ้ากันเปื้อนอยู่อีกด้วย

เชสเตอร์หน้านิ่วคิ้วขมวดขณะเขาขยับเข้าไปใกล้ร่างของผู้หญิงคนนั้นอย่างรวดเร็ว เขาตกใจทันทีเมื่อรู้ว่าเป็นอดีนา

มีคราบเลือดอยู่ทุกหนทุกแห่ง และหน้าอกของเธอมีรอยแผลถูกแทงที่ชวนตกตะลึง เธอเสียชีวิตไปเป็นเวลานานแล้ว

“อดีนา…”