คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 584
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 584
”เมแกน!” แดร์ริลตะคอกเสียงแข็งด้วยดวงตาที่เป็นสีแดงก่ำ “เธอนั่นเองที่ขโมยเสื้อเกราะไหมสวรรค์และคัมภีร์มหาปริศนาไปจากฉัน!”
ตลอดเวลาที่ผ่านมาแดร์ริลคิดว่าเอเวอลีนเป็นคนที่ขโมยไป เพราะเธอและผองเพื่อนคือคนที่มอมเหล้าเขาตลอดทั้งคืน เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะเป็นเมแกน!
“ใช่แล้ว ฉันขโมยมันมาเอง” เมแกนกล่าวตอบ “เรื่องนี้มันตลกมาก ตอนที่อาจารย์ของฉันบอกให้ฉันไปเอาคัมถีร์มหาปริศนาเมื่อวันก่อน ฉันรู้สึกผิดกับนายมาก ฉันนี่มันโง่จริง ๆ ในตอนนั้น”
“เมแกน!”
แดร์ริลกำหมัดของเขาแน่น เขานั้นเดือดดาล!
“หยุดเสียเวลาสักที ตายซะ!” ลีรอยสะบัดข้อมือและชักเคียวเสี้ยวพระจันทร์ออกมา เขาบุกไปหาตัวแด๊กซ์
สมาชิกกว่ายี่สิบคนพุ่งเข้าหาพวกเขาพร้อมกัน พวกเขาทั้งหมดรายล้อมรอบแด๊กซ์และแดร์ริล!
แกร็ง!
ดาบกลืนโลหิตของแดร์ริลก็สะบัดกวัดแกว่งไปทั่ว แต่เขาไม่สามารถป้องกันตัวเองจากผู้คนจำนวนมากได้ มีคนฟันเข้าไปที่หลังของแดร์ริลและเลือดสด ๆ ก็ไหลรินออกมา แดร์ริลยืนนิ่งไม่ส่งเสียงร้องใด ๆ ออกมา
เขารู้สึกเสียใจที่เอาตัวเองมาที่นี่ เขาคิดว่ามันจะมีแค่ลีรอยและสำนักคุนหลุนอยู่ในห้องโถง ในเเมื่อแด๊กซ์บรรลุมาถึงระดับปราญช์ยุทธขั้นสอง แด๊กซ์คงจะเอาชนะลีรอยได้อย่างง่ายดายด้วยความช่วยเหลือของแดร์ริล ใครจะไปรู้ว่าจะมีคนมากมายมารวมตัวกันที่ห้องโถง
ภายในเวลาไม่ถึงนาที แดร์ริลก็ได้รับบาดเจ็บหลายสิบแผล เลือดสด ๆ ไหลพรั่งพรูออกมาทั่วร่างกายของเขา
แด๊กซ์ต่อสู้อย่างบ้าคลั่งและสับคนไปประมาณเจ็ดหรือแปดคนด้วยขวานของเขา ลีรอยต่อยเขาเข้าที่หน้าอก แล้วเขาก็ถอยร่นกลับไปหาแดร์ริล
“แด๊กซ์ นี่มันคือความผิดของฉันทั้งหมด” แดร์ริลถอนหายใจ
“ไร้สาระ เราลงเรือรำเดียวกันแล้ว!” แด๊กซ์กล่าวต่อ “ถ้าหากเราจะต้องตายที่นี่ในวันนี้ เราก็จะต้องขอไว้ลายกันสักหน่อย!”
“เยี่ยม!” แดร์ริลตะโกน ทั้งสองคนบุกเข้าไปหาคนที่เหลืออีกครั้ง
แกร็ง! แกร็ง!
แดร์ริลไม่รู้ตัวว่าเขาต่อสู้มานานแค่ไหน และมีบาดแผลบนร่างกายของเขากี่แผล ตัวของเขาเต็มไปด้วยเลือด รู้สึกปวดแสบปวดร้อนไปทั้งอวัยวะ แขนขา หลัง หน้าอก ทั่วทั้งตัว!
ทันใดนั้น ดาบก็แทงทะลุไหล่ของแดร์ริล!
แดร์ริลล้มลงกับพื้นและรู้สึกว่าพลังของเขาหมดลง
ลีรอยโจมตีแด๊กซ์และตัวเขาก็ถอยร่นไป แม่ชีแห่งโชคชะตายืนอยู่ข้างหลังแด๊กซ์และแทงทะลุท้องน้อยของเขา
แด๊กซ์ร้องตะโกนและล้มลงกับพื้น
“แด๊กซ์!” แดร์ริลตะโกน เขาต้องการไปขยับตัวไปหาแด๊กซ์ แต่ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนได้ ผู้คนนับไม่ถ้วนก็เริ่มบุกเข้าหาพวกเขาพร้อมกับกวัดแกว่งกระบี่อันวาววับและดาบสารพัด
พวกเขาทั้งสองคนจะมาตายอยู่ตรงนี้อย่างนั่นหรือ? แดริลเดือดดาล
“ตายซะ!” ลีรอยตะคอกเสียงแข็งขณะถือดาบบุกเข้าไปหาตัวแดร์ริล
“แด๊กซ์ ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด” แดร์ริลกำหมัดแน่นเขาหลับตาลงรู้สึกสิ้นหวังอย่างสิ้นเชิง
