คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 586

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 586
แดร์ริลและแด๊กซ์ถูกนำตัวมาที่คฤหาสน์ลับส่วนตัวในทางเหนือของเมืองตงไห่โดยสิบสององครักษ์

คฤหาสน์หลังนี้มีขนาดใหญ่โตมโหฬาร ประดับด้วยน้ำพุประติมากรรมในบรรยากาศเงียบสงบ มันสามารถเทียบชั้นได้กับคฤหาสน์คาร์เตอร์

ที่ประตูทางเข้าห้องโถงใหญ่ สิบสององครักษ์ได้ป่าวประกาศ “เจ้าหญิง เราช่วยพวกเขามาได้แล้ว”

สิบสององครักษ์วางตัวแดร์ริลและแด๊กซ์ลงกับพื้น แด๊กซ์นั้นได้รับบาดเจ็บแสนสาหัสและยังคงหมดสติอยู่ แดร์ริลรีบเข้าไปตรวจชีพจรของเขาและรับรู้ว่าแด๊กซ์ยังปลอดภัยดี แดร์ริลถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ผู้หญิงในกางเกงยีนส์รัดรูปและรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามาในห้องโถงเธอดูน่าทึ่งสง่างาม เธอนั้นก็คืออีเว็ตต์!

ตอนที่เธออยู่ในโลกใหม่ อีเว็ตต์เป็นเจ้าหญิงที่สวมใส่ชุดผ้าไหม ส่วนตอนที่อยู่ในจักรวาลโลกเธอดูยั่วยวนมากกว่าเดิมในเสื้อผ้าที่ทันสมัยและทั้งสิบสององครักษ์นั้นก็ตกตะลึงในความงามเช่นกัน

“ทำได้ดีมาก ขอให้พวกนายพาตัวแด๊กซ์ออกไปและรักษาเขาก่อน” อีเว็ตต์รับสั่ง

“ขอรับ” สิบสององครักษ์ขานรับฉะฉาน พวกเขาพาตัวแด๊กซ์ออกไป

เหลือเพียงอีเว็ตต์และแดร์ริลอยู่ภายในห้องโถง พวกเขาต่างมองหน้ากันอย่างเงียบงัน

ในที่สุดแดร์ริลก็ถอนหายใจออกมาหลังจากที่ไม่รู้ว่าเวลาล่วงเลยผ่านมานานแค่ไหน “คุณรู้ได้ยังไงว่าแด๊กซ์กับฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย? ทำไมคุณถึงช่วยชีวิตเรา?”

แดร์ริลนั้นระมัดระวังกับคำพูดมากขึ้น ในเมื่ออีเว็ตต์เป็นถึงเจ้าหญิงแห่งโลกใหม่

อีเว็ตต์ยิ้มและบ่ายเบี่ยงที่จะกล่าวตอบอย่างตรงไปตรงมา “แดร์ริลเพื่อให้มันสมเหตุผล นายควรจะขอบคุณฉันที่ช่วยนายไว้ไม่ใช่หรือไง? ทำไมนายถึงมาตั้งแง่กับฉัน”

นับตั้งแต่อีเว็ตต์มาถึงที่จักรวาลโลก เธอก็ได้เฝ้าติดตามการเคลื่อนไหวของสำนักหลักต่าง ๆ แน่นอนที่เธอจะล่วงรู้ว่าแดร์ริลและแด๊กซ์กำลังมุ่งหน้าไปที่สถาบันหกวิถี

“ได้ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง” แดร์ริลสำนึกในบุญคุญ

ร่างกายของแดร์ริลเนื้อตัวเปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยคราบเลือด เขาพยายามอย่างยากลำบากที่จะอดทนกับบาดแผลอันนับไม่ถ้วนทั่วร่างกาย

“แดร์ริล การที่ถูกรังแกข่มเหงโดยเหล่าบรรดาสำนักหลักทำให้นายรู้สึกแย่ใช่ไหม?” อีเว็ตต์ฉีกยิ้ม

เธอกวาดสายตามองสภาพแดร์ริลขณะเธอกล่าว “โอ้ ช่างน่าสงสารจริง ๆ กับสภาพที่ย่ำแย่ของนาย”

แดร์ริลฉีกยิ้มแต่ไม่ได้กล่าวอะไรออกมาสักคำ

อีเว็ตต์ขยับตัวเข้ามาใกล้และกระซิบที่หูของแดร์ริล “ฉันมีวิธีป้องกันไม่ให้นายถูกรังแกอีก ถ้าสำนักประตูสุราลัยเข้าร่วมกับโลกใหม่ฉันจะแต่งตั้งนายให้ดำรงตำแหน่งท่านประมุขแห่งยุทธภพ นายจะได้พิชิตทั้งทั้งยุทธจักร นายคิดว่าไง?”

อีเว็ตต์มองไปที่แดร์ริลอย่างวิตกกังลหลังจากที่เธอกล่าวจบประโยค

แดร์ริลยักไหล่ เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจที่อีเว็ตต์เข้ามากระซิบข้างหู

แดร์ริลกล่าวตอบด้วยรอยยิ้ม “อีเว็ตต์ คุณประเมินผมสูงเกินไป ผมจะต้องเป็นคนที่โชคดีแค่ไหนถึงจะได้รับการยอมรับจากโลกใหม่? อีกอย่างผมให้เคารพในเรื่องของอิสรภาพ ฉะนั้นผมจึงไม่คุ้นชินกับการที่ต้องให้คนอื่นมาควบคุม ผมต้องขอโทษด้วย” นำ้เสียงของเขาฟังดูมีความมุ่งมั่นอย่างยิ่ง

‘ฉันไม่ใช่ยอดมนุษย์ ฉันไม่สามารถทรยศหักหลังต่อจักรวาลโลกได้!’

อีเว็ตต์รู้สึกผิดหวัง “แดร์ริล นายรู้ไหมว่ามีคนมากมายที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นหลังจากเข้าร่วมกับโลกใหม่? นอกจากนี้ นายเองก็ยังติดค้างฉันอยู่ตั้งแต่ตอนที่ฉันได้ช่วยอีวอนไว้ก่อนหน้านี้ นายบอกว่านายจะยินยอมตกลงทำทุกอย่างตามที่ฉันขอ ตอนนี้ฉันขอให้นายมาเข้าร่วมกับโลกใหม่”

เฮ่อ

แดร์ริลกำหมัดแน่นหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น เขาเงียบไปนานกว่าห้านาทีก่อนจะกล่าวอะไรออกมา

“ผมขอโทษ ผมทำให้ไม่ได้ ผมยอมทำทุกอย่างที่คุณต้องการได้ แต่ผมจะไม่มีวันทรยศต่อจักรวาลโลก คุณต้องขออย่างอื่นแทน ผมยอมตกลงถ้าหากคุณต้องการชีวิตของผม”