คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 587

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 587
“แก!”

อีเว็ตต์โกรธเคือง “แกไม่ซาบซึ้งกับโอกาสที่ฉันมอบให้ แกต้องการที่จะเสนอชีวิตของแกเอง? ดี งั้นแกก็จะได้ตายสมใจอยาก”

เธอยัดกริชใส่มือของแดร์ริล

อีเว็ตต์ไม่ได้มีเจตตนายที่จะประหารเขา เธอแค่รู้สึกโกรธเคือง

แดร์ริลอ้อนวอนอย่างอารมณ์เสีย “เจ้าหญิง ได้โปรดอนุญาตให้ผมตายในอีกสองวันได้ไหม?”

อีวอนยังคงเฝ้ารอการช่วยเหลือของเขา เขายังตายไม่ได้ถ้าหากเขายังไม่ได้ครอบครองโอสถฟีนิกซ์

“แก!” อีเว็ตต์เดือดดาลใบหน้ากลายเป็นสีแดงก่ำขณะที่เธอกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ “แกเป็นหนี้ชีวิตฉันและฉันก็ขอให้แกเข้าร่วมกับโลกใหม่เพื่อเป็นการตอบแทน แต่แกกลับปฏิเสธ ฉันให้ทางเลือกกับแกที่จะแลกด้วยความตาย แต่แกก็ยังไม่เห็นด้วย แกเป็นถึงประมุขแห่งสำนักประตูสุราลัยและแกยังไม่รักษาคำพูดของแกเองอีก”

แดร์ริลรู้สึกตะขิดตะขวงใจ “ฉันประกาศไปแล้วว่าฉันจะทำลายสำนักคุนหลุนภายในสามวัน” เขาอธิบาย “หลังจากที่ฉันครอบครองโอสถฟีนิกซ์และช่วยชีวิตอีวอนได้ ฉันก็จะยอมเธอทุกอย่างเธอจะฆ่าฉันทิ้งเลยก็ได้ ฉันจะไม่มีวันพลิกลิ้นกลับคำพูดของฉัน”

อะไร?

อีเว็ตต์ตกตะลึงไปสองสามวินาที ก่อนที่เธอจะหัวเราะร่า

“แดร์ริล นายจะบ้าไปแล้วเหรอ? ถึงแม้ว่าพลังของสำนักประตูสุราลัยจะพัฒนาขึ้นมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่นายก็มีผู้ติดตามเพียงไม่กี่พันคน สำนักคุนหลุนมีประวัติสืบทอดกันมาอย่างยาวนานนับพันปีและมีสาวกผู้ติดตามหลายหมื่นคน สำนักประตูสุราลัยจะไปทำลายสำนักคุนหลุนได้ยังไง?”

อีเว็ตต์หัวเราะร่าอีกครั้ง แดร์ริลจะไร้เดียงสาเป็นเด็กอมและโง่เขลาเบาปัญญาได้ขนาดไหน?

แดร์ริลไม่ได้รู้สึกถือสากับคำกล่าวของเธอ เขายิ้มอย่างสุขุมและมั่นใจ “คุณไม่ต้องกังวลกับเรื่องนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหลังจากที่ผมทำลายสำนักคุนหลุนและช่วยชีวิตอีวอนได้ ผมจะยอมตกลงกับทุกข้อเรียกร้องของคุณ”

“ตอแหลสิ้นดี!” อีเว็ตต์อุทานออกมา แต่เธอไม่ต้องการที่จะถกเถียงในเรื่องนี้ต่อ “สถานที่แห่งนี่ปลอดภัยดี ทั้งนายและแด๊กซ์สามารถพักผ่อนอยู่ที่นี่เพื่อฟื้นตัวได้” เธอกล่าวเสนออย่างใจเย็น “นายอยู่ที่นี่ได้เพราะนายเป็นสามีของลิลี่น้อย และอีกอย่างมันยังมีสมุนไพรวิญญาณที่พอจะช่วยให้พวกนายฟื้นตัวได้”

สมุนไพรจำนวนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือของอีเว็ตต์ พวกมันมีสีแดงและดูสดใหม่

แดร์ริลถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาฉีกยิ้มและคว้าเอาสมุนไพรวิญญาณมา “ขอบคุณ เจ้าหญิง”

มันเป็นการดีที่สุดสำหรับพวกเขาที่จะกบดานอยู่ที่นี่ เพราะแด๊กซ์ยังคงสลบหมดสติอยู่

คฤหาสน์ลับส่วนตัวมีขนาดใหญ่โตมโฬารและมีห้องพักหลายห้อง แดร์ริลก็ขอเข้าพักอาศัยอยู่ในห้องหนึ่ง เมื่อเขามาถึงที่ห้องพักเขาก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและส่งข้อความหาเชสเตอร์

เป็นเพียงข้อความธรรมดาที่ได้ใจความ ‘พี่เชสเตอร์ ได้โปรดช่วยฉันทำลายสำนักคุนหลุน’

แดร์ริลก็ผล็อยหลับไปหลังจากที่เขาได้ส่งข้อความ

คฤหาสน์ทั้งหลังเงียบสงัดในตอนกลางคืน แดร์ริลหลับสนิทอยู่เมื่อเขาได้ยินเสียงเคาะประตู

แดร์ริลลุกวิ่งไปเปิดประตู หวังว่าคนที่มาเคาะจะเป็นแด๊กซ์

แดร์ริลกลับประหลาดใจแทนเมื่อว่าเห็นอีเวตต์อยู่ที่ประตู เธอดูมีเสน่ห์เย้ายวนภายใต้แสงจันทร์

“เจ้าหญิง มีอะไรให้ผมช่วยไหม” แดร์ริลกล่าวถาม ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้ในตอนกลางคืน?

อีเว็ตต์ก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับรอยยิ้มและล็อคกรประตูด้านหลังของเธอ เธอขบริมฝีปากขณะเธอกล่าวถาม “แดร์ริล ย้อนกลับไปที่หอคอยดาวปราถนาก่อนหน้านี้ นายปรับเปลี่ยนวิชาค่ายกลทำให้ฉันรู้สึกคันยุบยิบจั๊กจี้ไปทั่วร่างกายได้ยังไง? นายช่วย… นายช่วยสอนวิชาค่ายกลแบบนั้นให้ฉันได้ไหม ขอร้องก็ได้?”