คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 593
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 593
อีกด้านหนึ่งของคู่สาย ใบหน้าของอีวอนเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา เธอไม่ได้ร้องไห้ออกมาเสียงดัง เพราะเป็นห่วงว่าแดร์ริลจะรู้สึกท้อแท้สิ้นหวัง
เธอกลั้นน้ำตาและแกล้งทำเป็นสุขุมใจเย็น “แดร์ริล ไม่แน่ว่านี่อาจจะเป็นโชคชะตาของเราที่ถูกลิขิตไว้ไม่ให้อยู่ด้วยกัน นายไม่จำเป็นต้องรู้สึกแย่ ฉันจะถูกส่งตัวกลับไปที่บ้าน นายอยู่ไหน? ฉันคิดถึงนาย นายมาอยู่กับฉันในวาระสุดท้ายได้ไหม?”
“ไม่!”
แดร์ริลถึงกับหัวใจสลายเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาไม่สามารถจะกลั้นน้ำตาของเขาได้
“อีวอน ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอตาย ไม่มีวัน! เธอจะตายไม่ได้!” แดร์ริลโวยวาย “รอฉันก่อน อีวอน เธอต้องรอฉัน”
ตู้ด!
แดร์ริลวางโทรศัพท์มือถือลงพร้อมกับดวงตาอันแดงก่ำ
“แดร์ริล เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” แด๊กซ์ขมวดคิ้วและกล่าวถาม
ทำไมจู่ ๆ แดร์ริลก็รู้สึกเศร้าโศกเสียใจมากขนาดนี้?
แดร์ริลกำหมัดแน่นและกล่าวตอบด้วยนำ้เสียงอันแหบแห้งของเขา “เข็มเงินพิสุทธิ์ของอีวอนโดนดึงออกไป…”
แดร์ริลร้องไห้ฟูมฟาย “แด๊กซ์ ฉันจะทำยังไงดี? อีวอนมีชีวิตอยู่ได้อีกแค่สามชั่วโมงเท่านั้น ฉันควรจะทำยังไงดี?” น้ำตาของเขาไหลพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย เขาไม่เคยรู้สึกย่ำแย่เท่านี้มาก่อนในช่วงชีวิตยี่สิบปีของเขา เขาไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังเท่านี้มาก่อน
อะไร?
แด๊กซ์ตกตะลึงไปชั่วขณะและกำหมัดแน่น แดร์ริลเคยบอกเขาไว้ก่อนหน้านี้ว่าอีวอนยังมีชีวิตอยู่ต่อได้ก็เพราะเข็มเงินพิสุทธิ์ที่ฝังอยู่ในตัวเธอ ซึ่งมันไม่ควรถูกดึงออก
แด๊กซ์โทรหาเชสเตอร์ในอาการกระวนกระวาย “พี่ชายเชสเตอร์ พี่อยู่ที่ไหน?” เขากล่าวถามทันทีหลังจากสายต่อติด
“เราจะถึงในอีกหนึ่งชั่วโมง” เชสเตอร์กล่าวตอบ “แด๊กซ์ อยู่กับแดร์ริลก่อนและรอฉัน”
อะไร? อีกประมาณหนึ่งชั่วโมง?
“พี่ชายเชสเตอร์ มันสายเกินไป…” แด๊กซ์กล่าวตอบ
เขาสามารถเห็นได้ว่าแดร์ริลร้องไห้ฟูมฟายอย่างไร้ซึ่งความหวัง “พี่ชายเชสเตอร์ ถ้าหากแดร์ริลและผมตายบนภูเขาคุนหลุน ได้โปรดช่วยดูแลครอบครัวของพวกเราด้วย!” แด๊กซ์ตะโกน
หลังจากที่เขาได้กล่าว แด๊กซ์ก็คำรามแผดเสียง “สมาชิกสำนักประตูสุราลัยทุกท่าน! ผมคือน้องชายร่วมสาบานของท่านประมุขสำนัก ทุกคน ตามผมมาเพื่อทำลายภูเขาคุนหลุนและเอาโอสถฟีนิกซ์มาให้ได้!”
แด๊กซ์ชูขวานของเขาและโห่ร้องคำราม เขานำสมาชิกสำนักประตูสุราลัยไต่ขึ้นภูเขาคุนหลุน
“แด๊กซ์” แดร์ริลตะคอก
มันคงจะมีสาวกสำนักคุนหลุนนับพันคนอยู่บนภูเขา สมาชิกสำนักประตูสุราลัยนั้นน่าจะเสียเปรียบมากกว่าในเรื่องของจำนวน
ใบหน้าของแดร์ริลแดงก่ำขณะเขาจ้องมองแผ่นหลังของแด๊กซ์เขารู้สึกประหม่าและซาบซึ้ง แด๊กซ์นั้นคือพี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตายของเขาจริง ๆ
ฉิ้ง!
ดาบกลืนโลหิตก็ปรากฏขึ้นในมือของแดร์ริล
“บุกกกก!” แดร์ริลตะโกนและบุกขึ้นไปบนภูเขาคุนหลุน
