คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 598
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 598
“ลูกสาวคุณมันไร้ค่าสิ้นดี” ซาแมนธาถ่มถุยอย่างเย็นชา
“ซาแมนธา เธอหยุดก่อนสักทีได้ไหม?” คิงส์ตันกัดฟันกรอด ตลอดชีวิตของเขาคิงส์ตันคือคนที่น่าเคารพนับถือคนหนึ่ง เขาไม่เคยถูกสบถด่ารุนแรงเท่านี้มาก่อน
ในเวลานั้น ประตูคฤหาสน์ตระกูลยังก็เปิดออกและร่างของชายที่เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดก็เร่งรีบวิ่งเข้ามา เขาคือแดร์ริล
“อีวอน อีวอน เธออยู่ที่ไหน!” นัยน์ตาของแดร์ริลเป็นสีแดงก่ำ!
แม้ว่าพญาอินทรีหิมะจะบินได้รวดเร็วมากตลอดระยะการเดินทาง แต่มันก็เป็นเวลาถึงสี่ชั่วโมงแล้วที่เข็มเงินในแขนของอีวอนถูกดึงออก
หัวใจของลิลี่บีบรัดเมื่อเธอเห็นแดร์ริลรีบวิ่งเข้ามา
แดร์ริลหายตัวไปในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาไม่ได้แม้แต่จะบอกกับลิลี่ว่าเขาได้ไปไหนมา ถึงแม้ว่าในที่สุดเธอจะเจอเขา แต่สิ่งเดียวที่เขาคิดถึงก็คืออีวอน
ซาแมนธาขุ่จนเคืองมากกว่าเดิม “ลูกรัก แกเห็นมันตอนนี้ไหม? มันไม่ได้สนใจแกเลย ฉันไม่รู้ว่ามันไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมา แต่สิ่งแรกที่มันทำคือมองหานังแพศยา!”
แดร์ริลโกรธเคือง เขารู้ในทันว่าไม่มีใครจะบอกเขาว่าอีวอนอยู่ที่ไหน เขาจึงรีบวิ่งไปที่ห้องของอีวอนเพราะเธอต้องอยู่ที่นั่นอย่างแน่นอน!
เป็นไปตามคาด เมื่อเขาเปิดประตูห้อง เขาก็เห็นอีวอนนอนแน่นิ่งพร้อมกับม่านตาปิดสนิท
“อีวอน!”
แดร์ริลร้องไห้ฟูมฟาย ในหัวของเขาปั่นป่วนเขาสัมผัสได้ในทันทีว่าอีวอนไม่มีลมหายใจแล้วและชีพจรของเธอก็เบาบาง ทั้งหมดนี่มันคือสัญญาณของคนใกล้ตาย
“อีวอน อย่าหลอกฉัน ได้โปรดอย่าทำให้ฉันต้องกลัว!” แดร์ริลโวยวาย เขากอดอีวอนแน่นประชิดอกของเขา เขานั้นรู้สึกสูญสลาย
“ทำไม? ทำไมเธอไม่รอฉัน?”
“อีวอน ตื่นสิ นี่ฉันเองแดร์ริล สามีของเธอไง เราเพิ่งจะแต่งงานกันเอง… เธอจะมาจากฉันไปไม่ได้” เขาสะอื้น น้ำตาไหลพรั่งพรูอย่างควบคุมไม่ได้ เขาเขย่าตัวอีวอนเบา ๆ
เขาดันโอสถฟีนิกซ์ไปในปากของอีวอนขณะที่เขากำลังร้องไห้ หวังว่าจะพบกับปาฏิหาริย์
เมื่อหนึ่งนาทีผ่านไป จากนั้นก็สองนาที และอีกห้านาที
หลังจากสิบนาทีผ่านไป อีวอนก็ไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมา
หัวใจของแดร์ริลบอบช้ำ แต่เขาก็ยังคงเฝ้ารอ เขากุมมือของอีวอนไว้แน่นขนัดและพูดพล่ามไปเรื่อยอย่างไม่จบสิ้น
“อีวอน เธอจะไม่เป็นอะไร ฉันขอร้องเธอ ได้โปรดฟื้นขึ้นมา…”
หัวใจของแดร์ริลสูญสลาย เขาคงจะเสียใจไปตลอดชีวิตถ้าหากอีวอนตาย
ปัง!
ประตูก็ถูกถีบเปิดออก ซาแมนธาและลิลี่ก็เข้ามา
“ระยำ! รู้จักมียางอายบ้างไหม? กล้าเสนอหน้าเข้ามาในนี้ได้ยังไง?” ซาแมนธากรอกสายตาจ้องไปที่แดร์ริล “รีบแจ้นเข้ามาในนี้ทันทีเพื่อพลอดรักกับนังแพศยา แดร์ริล ไอ้หน้าไม่อาย!”
ซาแมนธาขึ้นเสียงและชี้ไปที่หน้าแดร์ริล “ฉันจะบอกอะไรให้เดี๋ยวนี้ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม แกก็ต้องจัดการหย่าขาดกับลิลี่ให้ได้ ไอ้จัญไร ตอนนี้มันสามปีแล้ว มันถึงเวลาที่แกจะต้องไสหัวไปจากครอบครัวของฉัน!”
ซาแมนธาเดือดดาลจนถึงที่สุด ลิลี่นั้นชื่นชมเขามาโดยตลอด แต่เขากลับมีชู้กับผู้หญิงคนอื่น เขากล้าดีอย่างไรถึงมาทำเช่นนี้? ซาแมนธาต้องการให้ลิลี่หย่าขาดกับแดร์ริลในทันที
“ไปให้พ้น!” เขาปล่อยมืออีวอนและตะคอกใส่พวกเธอ แดร์ริลไม่สามารถจะทนรับฟังคำดุด่าไล่ตะเพิดได้อีกต่อไป นัยน์ตาของเขาลุกเป็นเพลิงไฟสีแดง
