คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 600
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 600
ซาแมนธากัดริมฝีปากและกรอกตามองไปที่แดร์ริล “แกจะหลอกใคร? เธอจะตายแค่เพราะโดนดึงเข็มสามเข็มออกไปจริง ๆรึไง?”
“แม่ ได้โปรดหยุดสักที แดร์ริลเศร้าจริง ๆ มันคือความผิดของเรา ไม่ต้องพูดแล้ว” ลิลี่กระทืบเท้าของเธอ
“ไอ้ลูกสาวไร้ประโยชน์!” ซาแมนธาดุ “ศักดิ์ศรีของแกหายไปไหน?”
ซาแมนธารู้ตัวดีว่าเธอผิดไปแล้ว แต่เธอก็ยังห้ามตัวเองไม่ได้
“ลิลี่ เกิดอะไรขึ้นกับแก? มันให้อะไรแก? ต่อให้เมื่อก่อนมันจะรวย แต่ตอนนี้มันเป็นคนจนแล้ว ทำไมแกจะต้องทนอยู่กับมัน?”
“ถ้าอย่างนี้ก็ดี ฉันจะปล่อยแกไปตามกรรม ฉันไม่ใช่แม่ของแกอีกต่อไป ฉันจะย้ายออกในวันพรุ่งนี้ ฉันจะกลับบ้านไปเก็บของ เราตัดแม่ตัดลูกกัน”
ซาแมนธาเดินกระแทกเท้าออกจากห้องอย่างเดือดดาล
ลิลี่รีบวิ่งตามซาแมนธาไปด้วยความวิตกกังวลเป็นอย่างมาก “แม่ ฟังก่อน”
เสียงของพวกเธอก็ค่อย ๆ ห่างไกลออกไปเรื่อย ๆ
แดร์ริลไม่ได้ฉุดรั้งทั้งสองคนจากการจากไป เขานั่งข้างเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน เขารู้สึกผิดหวังเมื่อมองไปที่อีวอนซึ่งดวงตาของเธอยังคงปิดสนิทอยู่
“อีวอน ได้โปรดอย่าเพิ่งจากไป แสดงสัญญาณอะไรก็ได้ให้ฉันดู ถ้าหากเธอได้ยินฉัน ขยับนิ้วของเธอหรือจะกะพริบตา อะไรก็ได้… ได้โปรด ฉันขอร้อง…” แดร์ริลเรียกเธอเบา ๆ เขากุมมืออีวอนไว้แน่นและสวดมนต์อ้อนวอนขอปาฏิหาริย์
อีกด้านหนึ่ง ซาแมนธาเดินออกไปอย่างรวดเร็วนอกคฤหาสน์ตระกูลยัง พร้อมกับรองเท้าส้นสูงของเธอที่กระแทกอยู่บนพื้นถนน ใบหน้าของเธอเปี่ยมไปด้วยความโกรธกริ้วและความผิดหวัง
เธอพึมพำกับตัวเองขณะที่เธอฉุนเฉียวเดินออกมา “ไอ้คนไร้ประโยชน์นั่นมันมีเมียอีกคนแล้ว ทำไมฉันถึงมีลูกสาวที่โง่เง่าขนาดนี้?”
“แม่ รอหนูด้วย” ลิลี่เดินออกจากคฤหาสน์ตระกูลยังและวิ่งตามเธอมาอย่างท่าทีเป็นกังวล
ทันใดนั้น ก็มีรถแล่นมาด้วยความเร็วพุ่งมาทางเธอ ตอนที่เธอไปถึงกลางเลนถนน
เอี๊ยด!
คนขับเหยียบกระแทกเบรกแต่มันก็สายเกินไป ลิลี่ตกตะลึง รถแล่นพุ่งเข้ามาเร็วมากและเธอก็ยืนเด่นอยู่กลางถนน
ปัง!
รถชนลิลี่อย่างแรง ตัวเธอลอยขึ้นไปราวกับกลีบดอกไม้ก่อนจะร่วงลงมาบนถนน พื้นถนนถูกปกคลุมเต็มไปด้วยเลือดของเธอ
“ลิลี่น้อย!” ซาแมนธากรีดร้องออกมาสุดเสียง เธอโผเข้าไปโอบกอดลิลี่ขณะที่เธอเริ่มร้องไห้ “ลิลี่น้อย ลูกสาวของแม่…”
เธอร้องไห้และหัวใจของเธอแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ ลิลี่ไม่มีอาการตอบสนอง
“ลูกสาว อย่าทำให้แม่กลัว ลูกจะสบายดี ลูกจะไม่เป็นไร…” น้ำตาของซาแมนธากำลังไหลริน เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดเบอร์โทรฉุกเฉิน “ฮัลโหล ส่งรถพยาบาลมาที! ได้โปรดช่วยลูกสาวของฉันด้วย…”
หลังจากที่เธอวางสาย ซาแมนธาก็กอดลิลี่ไว้แน่นและร่ำไห้ เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ
