คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 603

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 603
“เธอกำลังวิ่งข้ามถนน เธอสมควรโดนแล้ว!” ดอนกล่าวเสริมอย่างเย่อหยิ่ง

ซาแมนธาขุ่นเคืองมากเมื่อได้ยินคำกล่าวเหล่านั้น แต่เธอไม่กล้าที่โต้ตอบ

เขาคือน้องชายของแองเจลล่า แค่โทรศัพท์จากพี่สาวของเขากริ๊งเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้อันธพาลจากสังคมใต้ดินของเมืองตงไห่แห่กันมาคิดบัญชีแค้นให้เธอ

บรรดาสมาชิกตระกูลลินดันที่เหลืออยู่ก็รู้สึกว่าดอนหยิ่งผยองเกินหน้าเกินตา แต่ก็ไม่มีใครกล้าแย้งอะไรขึ้นมาแม้แต่คำเดียว

ในที่สุดเอลซ่าก็ทนไม่ไหว “ลิลี่ใช้ทางม้าลายตอนที่ไฟเป็นสีเขียว แล้วนายล่ะ? นายฝ่าไฟแดงไง นายยังคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูกอยู่หรือเปล่า?”

ทุกคนในเมืองตงไห่รู้ดีเกี่ยวกับหญิงสาวสวยสองคนในตระกูลลินดัน ลิลี่และเอลซ่า เอลซ่ากล้าและจิตใจดี เธอไม่เกรงกลัวดอน

ขณะที่เอลซ่ากล่าว ผู้หญิงคนหนึ่งชักแขนของเธอและก็ส่ายหัวขณะเธอกล่าวเบา ๆ ”เอลซ่า ไม่ต้องพูด”

แองเจลล่าพี่สาวของดอนคือบุคคลมีชื่อเสียง ตระกูลลินดันไม่อยากจะมีปัญหากับเธอ เอลซ่าไม่พอใจ แต่เธอก็ไม่ได้กล่าวอะไรต่อ

ดอนมองไปที่เอลซ่าและฉีกยิ้ม “เธอนี่หน้าตาสวยงามจริง ๆ ใช่แล้ว ฉันคิดว่าถูกและฉันยังเสแสร้งทำเป็นไม่ใยดีได้ด้วย ต่อให้ฉันจะขับรถชนใครก็ตาม แล้วยังไง?”

พี่สาวของเขามีเส้นสายกับบุคคลสำคัญมากมายในเมืองตงไห่ มันเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุทางรถยนต์ธรรมดา เธอคงจะจัดการสะสางเรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็ว เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับตระกูลลินดัน

ทั้งตระกูลลินดันต่างก็อ้ำอึ้งพูดไม่ออก

ทันใดนั้น ก็มีคนแผดเสียงดังลั่นมาจากประตูลิฟต์ “แค่พี่สาวของแกคือแองเจลล่า แล้วแกจะมีสิทธิมาทำตัวหยิ่งผยองหลังจากขับรถชนใครสักคนอย่างนั้นเหรอ?”

เขาคนนั้นคือแดร์ริลดวงตาเขาเป็นสีแดงฉาน!

อีวอนติดตามตัวเขามาติด ๆ แต่เธอก็ไม่สามารถฉุดรั้งเขาได้

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับภรรยาของฉัน แกจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต!” แดร์ริลแทบจะเสียสติ เขาพุ่งตัวเข้าไปและซัดหน้าดอน

ตุ้บ!

เพียงแค่หมัดเดียว ตัวดอนก็ลอยไปไกลกว่าสิบเมตร เขาร่วงลงกับพื้นและกระแทกเข้ากับโต๊ะแผนกต้อนรับ เขาสำลักออกมาเป็นเลือดเต็มปากในทันที

พยาบาลที่โต๊ะแผนกต้อนรับกรีดร้องและหนีไปหลบ ผู้คนมากมายเริ่มรวมตัวกันมุงบริเวณทางเดิน

“แกกล้าดียังไงมาต่อยฉัน! แกจะต้องตายเพราะเรื่องนี้!” ดอนตะโกนเสียงแข็งขณะที่เขาจ้องแดร์ริลด้วยความเกรี้ยวกราด

แดร์ริลขยับเข้าไปใกล้และคว้าคอเสื้อของดอนและซัดหน้าเขาต่อ

ทั้งโรงพยาบาลต่างเงียบสงัด พวกเขาจึงได้ยินเสียงของกำปั้นกระแทกหน้าในแต่ละครั้ง ทุกคนตกประหม่า

จากนั้นแดร์ริลก็หยุด ใบหน้าของดอนบวมตุ่ยและฟันหน้าบางซี่ของเขาก็หายร่อยหรอไปด้วย

แดร์ริลเดือดดาล เขาวิตกกังวลมากระหว่างเดินทางไปที่โรงพยาบาล เมื่อเขาได้ยินคำกล่าวที่หยิ่งผยองของดอน เขาก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้อีกต่อไป

“แกควรจะเริ่มสวดมนต์อ้อนวอน ขอให้ภรรยาฉันไม่เป็นอะไร ไม่อย่างนั้น ฉันจะจบชีวิตของแกเอง!” แดร์ริลตะคอกแข็งกร้าว เขาดูน่าหวาดกลัว