คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 612

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 612
มันกำลังมุ่งหน้าไปทางภูเขามังกรเหลือง

“โอ้ ไม่!”

แดร์ริลนั้นประหลาดใจเขาลูบไปที่คอของพญาอินทรีหิมะเบา ๆ “มันไม่ใช่ทางนี้ ภูเขาคุนหลุนมันต้องไปอีกทางต่างหากล่ะ”

เกิดอะไรขึ้นกับพญาอินทรีหิมะ? มันลืมเส้นทางไปแล้วหรือเปล่า?

พญาอินทรีหิมะส่งเสียงร้องจิ๊บ ๆ เมื่อได้ยินคำกล่าวของแดร์ริล แต่มันยังคงบินมุ่งหน้าไปทางภูเขามังกรเหลือง

แดร์ริลสับสน “นายหมายความว่ายังไง? ฉันไม่เข้าใจ”

แดร์ริลพยักหน้า การแสดงออกของมันทำให้เห็นว่ามันคือนกที่มีสติปัญญาอันชาญฉลาด มันจะต้องมีเหตุผลที่มุ่งหน้าบินไปภูเขามังกรเหลือง แดร์ริลจึงตัดสินใจที่จะหยุดพูดและจับคอพญาอินทรีหิมะไว้ให้กระชับ

ไม่กี่นาทีต่อมา พญาอินทรีหิมะก็เริ่มร่อนลงมาและจอดอยู่บนภูเขามังกรเหลือง มันมีถ้ำอยู่บริเวณใกล้ ๆ

พญาอินทรีหิมะร้องจิ๊บ ๆ เสียงดังหันหน้าเข้าไปที่ถ้ำและใช้หัวของมันสะกิดไหล่ของแดร์ริล

แดร์ริลไม่แน่ใจว่ามันต้องการอะไร เขาเดินไปข้างหน้าและมองเข้าไปในถ้ำ เขาถึงกับสะดุ้งตกใจ!

มีกลุ่มคนอยู่ในถ้ำ พวกเขาทั้งหมดแต่งกายด้วยชุดที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของตนเอง

แดร์ริลรู้ได้ในทันทีว่าบางคนมาจากสำนักวณิพก บางคนมาจากสำนักวาฬยักษ์และบางคนมาจากสำนักเกาะลูกท้อเบ่งบาน พวกเขาทั้งหมดมาจากสำนักเล็ก ๆ และพวกเขามีกันประมาณร้อยคน

ท่ามกลางในบรรดาพวกเขา มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของแดร์ริล

ผู้หญิงคนนั้นสวมชุดเสื้อคลุมยาวสีขาว เธอดูสวยมีเสน่ห์แต่สีผมของเธอเป็นสีขาวล้วน เธอคือลูกสาวคนโตของสำนักเกาะลูกท้อเบ่งบาน ลินดา โฮลท์ แดร์ริลเคยเห็นเธอที่การประชุมพิฆาตราชสีห์ ผมสีขาวของเธอโดดเด่นเป็นสง่า

พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ปากทางเข้าถ้ำและดูเหมือนว่าพวกเขากำลังหารือกันอยู่

มีแผ่นเหล็กกล้าตั้งอยู่ปากทางเข้าถ้ำมันมีข้อความอะไรบางอย่างแกะสลักอยู่บนแผ่น แต่มันอยู่ไกลเกินไป แดร์ริลจึงมองไม่เห็นสิ่งที่สลักอยู่แผ่นเหล็กกล้า

ถ้ำแห่งนี้อาจเป็นสุสานโบราณ มันตั้งอยู่ในจุดที่สันโดษ ทำไมคนพวกนี้ถึงมารวมตัวกันที่นี่?

หรือว่ามันจะมีขุมทรัพย์อะไรบางอย่างอยู่ในสุสาน?

แดร์ริลลูบพญาอินทรีหิมะเบา ๆ และกล่าวชื่นชม “นายฉลาดมาก นายพาฉันมาที่นี่ก็เพราะนายรู้ว่ามีสมบัติซ่อนอยู่”

พญาอินทรีหิมะร้องจิ๊บ ๆ เบาและผงกศรีษะ

พญาอินทรีหิมะรู้สึกชอบใจกับการกระทำของแดร์ริล เขาลูบพญาอินทรีหิมะอีกครั้งเพื่อยกยอมัน

“แดร์ริล?”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลังของเขา

ฉิบหาย! แดร์ริลตกตะลึง เขาหันหลังและประหลาดใจกับสิ่งที่เขาได้เจอ

หญิงสาวรูปงามยืนอยู่เบื้องหลังเขา เธอนั้นกำลังยิ้มกรุ้มกริ่ม เธอคืออีเว็ตต์

องค์รักษ์หนูและองค์รักษ์วัวยืนเคียงข้างเธอท่าทางสุขุม

อีเว็ตต์สวมชุดกีฬาสีเขียวเข้มกับรองเท้าผ้าใบ เธอดูทันสมัยและยั่วยวนมากแม้ว่าเธอจะอยู่ในเขตภูเขาพงไพร

ในบรรดาสาวงามที่แดร์ริลเคยได้พบเจอ อีเว็ตต์คือคนที่มีทรวดทรงโค้งเว้ายั่วยวนมากที่สุด

แดร์ริลรวบรวมสติของเขาและกล่าวถาม “เธอมาทำอะไรที่นี่?”

อีเว็ตต์ยิ้มและกล่าวตอบ “นายก็มาที่นี่ ทำไมฉันจะมาบ้างไม่ได้?”

จากนั้นเธอก็หันกลับไปมองกลุ่มคนที่รวมตัวกันอยู่หน้าสุสานโบราณ เธอเฝ้าสังเกตพวกเขาอย่างเงียบเชียบเช่นเดียวกัน

แดร์ริลสงสัยใคร่รู้ “ทำไมพวกเขาถึงมารวมตัวกันที่สุสานโบราณ? มันมีสมบัติอยู่ล้ำค่าอยู่ในนั้นเหรอ?”

อีเว็ตต์ฉีกยิ้ม “ในช่วงหลายร้อยหลายพันปีที่ผ่านมามีปราชญ์ยุทธผู้ทรงพลังมากมาย พวกเขาได้สร้างหลุมฝังศพตัวเองด้วยวิธีการที่ไม่ซ้ำใคร ด้วยความหวังที่ว่าสักวันนึงจะมีคนเข้าไปในหลุมฝังศพของพวกเขา พวกเขาหลายคนไม่มีลูกศิษย์หรือผู้ติดตามสาวก แต่พวกเขาไม่ได้ปราถนาที่จะให้ความสามารถที่บ่มเพาะมาสูญเปล่าไปหลังจากที่พวกเขาตาย พวกเขาต้องการที่จะส่งต่อความรู้ของพวกเขาไปยังผู้อื่น”

อีเว็ตต์หันไปมองที่สุสานอีกครั้ง “แม้ว่าฉันจะไม่รู้จักเจ้าของสุสานนั้น แต่ฉันก็แน่ใจว่ามันต้องเป็นของปราชญ์ยุทธผู้ทรงพลังมาก ไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่มีสำนักไหนสนใจแห่กันมา”