คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 652
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 652
เพียะ! เพียะ!
การตบแต่ละครั้งทวีคูณความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
เจเน็ตเดือดดาลมาก เธอกระชากผมของโมนิก้าและเตะเข้าไปที่ท้องน้อยของเธอ
“แกมีหน้ามาทำเป็นใสซื่อที่นี่ได้ยังไง!” เจเน็ตด่าทอขณะตบตีโมนิก้า
ไม่เคยมีใครทำร้ายโมนิก้าอย่างนี้มาก่อน
เธอทั้งอ่อนแอและตั้งครรภ์ เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างมากในตอนที่เจเน็ตเตะท้องน้อยของเธอ โมนิก้าหวาดกลัวและเศร้าเสียใจและเธอยังคงร้องไห้ต่อไป
“พอแล้ว อย่าทำให้เสียของ” ดาลตันฉีกยิ้มขณะเขาบอกให้เจเน็ตหยุด เขาเดินเข้าไปประชิดตัวโมนิก้าและฉีกยิ้ม
“โอ้ไม่ หน้าของเธอแดงเถือกไปหมดแล้ว” ดาลตันกล่าวขณะเขาจับหน้าของโมนิก้า
“แก…” โมนิก้าขุ่นเคือง เธอโวยวายต่อ “อย่ามาแตะตัวฉัน ไสหัวออกไป ไปให้พ้น!”
เมื่อใบหน้าของดาลตันขยับเข้ามาใกล้และมือของเขาโอบลูบไล้ไปทั่วทั้งตัวเธอ โมนิก้ารู้สึกสิ้นหวัง เธอหลับตาและร่ำไห้ต่อไป
‘แดร์ริลนายอยู่ที่ไหน? ฉันตามหานายไปทั่วทุกที่แต่ฉันก็ยังไม่เจอนาย นายรู้บ้างไหมว่ามีคนกำลังรังแกฉันอยู่?’ โมนิก้าคิด
“ไอ้เวรนี่! ฉันจะฆ่าแก ดาลตัน!”
ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องคำราม วินาทีต่อมา เสียงกระแทกประตูก็ดังลั่นและประตูก็แตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ!
ทุกคนหันไปมองที่ประตูทางเข้า
ชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงประตู ดวงตาของเขาแดงเถือกในมือของเขาถือดาบกลืนโลหิต
เขาไม่ใช่ใครที่ไหนนอกไปเสียจาก แดร์ริล!
“แดร์ริล…” โมนิก้ากัดริมฝีปากของเธอขณะร้องไห้
‘ฉันฝันไปรึเปล่า? เขาอยู่ที่นี่จริง ๆ เขามาช่วยฉันแล้ว’ โมนิก้าคิด
“แกเป็นใคร? ใครให้แกเข้ามาในนี้?” เจเน็ตหน้านิ่วคิ้วขมวดขณะเธอมองไปที่แดร์ริล “ออกไปเดี๋ยวนี้ แกจะเข้ามาในห้องสวีทนี้ไม่ได้!”
เธอเห็นว่าเขาสวมใส่เสื้อผ้าราคาถูก เธอจึงคิดว่าเขาเป็นแค่ขี้เมาคนหนึ่ง
เจเน็ตไม่ลังเลที่จะไล่ตะเพิดขี้เมาออกจากบาร์ของเธอ
เธอกำลังจะผลักไสไล่ส่งแดร์ริล ขณะเธอเดินเข้าไปหาเขา
ก่อนที่เธอจะเข้าไปประชิดตัวแดร์ริล เธอก็สัมผัสได้ในทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ชายผู้ยืนอยู่ตรงประตูกำหมัดของเขาแน่น ใบหน้าของเขาดูดุร้าย
เธอรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงกระดูกดำ เธอถึงกับหายใจไม่ออก!
ดวงตาของแดร์ริลเป็นสีแดงเถือก ร่างกายของเขาสั่นสะเทือนไปทั้งตัว!
สิ่งเดียวที่เขาเห็นคือนายหญิงแห่งนิกายถูกมัดและมือสกปรกของดาลตันก็จับอยู่บนใบหน้าของเธอ!
ตึง! ตึง! ตึง!
ทุกก้าวที่แดร์ริลเดิน ก่อกำเนิดเสียงดังสนั่น
“นี่… นี่แกพยายามจะทำอะไร?” เจเน็ตรู้สึกหวาดกลัว เธอเริ่มก้าวถอยหลัง “สวนซ่อนเร้นแห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่แกควรจะมาก้าวก่าย…”
ก่อนที่เจเน็ตจะกล่าวจบประโยค แดร์ริลก็ยกมือขึ้นมาบีบคอเธอและยกตัวเธอลอยจากพื้น!
“วันนี้พวกแกทุกคนต้องตาย!”
จากนั้นแดร์ริลก็ยกมืออีกข้างขึ้นมาตบหน้าเจเน็ต!
เพียะ!
