คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 672
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 672
“ฮ่า ฮ่า ภรรยาของฉันช่างดีกับฉันมาก”
แดร์ริลหัวเราะพร้อมกับลูบหัวของเทพธิดาตัวน้อย
กระดูกในร่างกายของเธอแทบจะอ่อนแรงเมื่อเธอเรียกเขาว่าสามี
“นาย…” เทพธิดาตัวน้อยรู้สึกละอายและโกรธจัด เธอไม่เคยคิดฝันเลยว่าเธอจะต้องมาเรียกใครว่าสามี
“ลงไปนอนบนพื้น!” เทพธิดาตัวน้อยคร่ำครวญ
“ก็ได้ สามีของเธอจะลงไปนอน” แดร์ริลยังคงหยอกล้อเธอ เขาปูผ้าลงบนพื้นและหลับไปอย่างมีความสุข เขาไม่ได้ปลดปล่อยนางฟ้าตัวน้อยให้เป็นอิสระ เพราะว่าผู้คนยังคงสามารถนอนได้แม้ว่าจะถูกสะกัดจุดก็ตาม
…..
เช้าวันรุ่งขึ้น
แดร์ริลที่กำลังหลับสนิทก็ต้องตื่นขึ้นด้วยเสียงแตร
เสียงแตรดังราวกับสายฟ้าฟาดจนทำให้หูของเขาสั่นสะเทือน แดร์ริลรีบลุกขึ้นนั่งและหัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความตกใจ
เสียงนั้นคือเสียงปลุก
เทพธิดาตัวน้อยเองก็ตกใจตื่นเช่นกัน ใบหน้าของเธอแสดงออกชัดเจนว่าเธอรู้สึกเหนื่อยล้า เธอนอนหลับไม่สนิทเพราะเธอกังวลว่าแดร์ริลจะฉวยโอกาสถ้าหากว่าเธอหลับไป ตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอคิด แดร์ริลหลับสนิทดั่งท่อนซุง
“ท่านปรมาจารย์แดร์ริล ให้เราเข้าไปได้ไหม?” เสียงของสาวใช้ดังมาจากภายนอกเต็นท์
“เอ่อ เข้ามา” แดร์ริลตอบในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนด้วยความงุนงง
สาวใช้ทั้งสองผลักเข้ามาและนำชุดเกราะมามอบให้แดร์ริล ชุดเกราะนี้เป็นชุดเกราะสำหรับตำแหน่งของเขา
หลังจากช่วยแดร์ริลสวมชุดเกราะเรียบร้อยแล้ว สาวใช้ทั้งสองก็เดินออกจากเต็นท์ไป
สาวใช้คนหนึ่งกระซิบเบา ๆ ว่า “ท่านปรมาจารย์แดร์ริลและภรรยาของเขาเป็นคู่ที่ประหลาดจริง ๆ พวกเขายังเล่นสะกัดจุดแม้กระทั่งเวลานอนอีกด้วย”
“ฉันว่าท่านหญิงคงจะชอบความรู้สึกที่ถูกครอบงำจนเคลื่อนไหวไม่ได้” สาวใช้อีกคนกล่าว
เทพธิดตัวน้อยเกือบจะระเบิดความโกรธออกมาเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น มันเต็มไปด้วยความอับอายและความโกรธแค้น เธอจ้องไปที่แดร์ริล
“เธอมองฉันทำไม…” แดร์ริลยิ้มเยาะ “สาวใช้สองคนนั้นนินทาลับหลัง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”
“เร็วเข้า ปล่อยฉัน!” เทพธิดาตัวน้อยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เอ่อ…
แดร์ริลก้าวไปข้างหน้าและคลายจุดสะกดให้เธอ จากนั้นเขาก็เดินออกมาจากเต็นท์
ภายนอกเต็นท์มีเสียงกลองอันดังสนั่น!
กองกำลังจากโลกใหม่ยังคงไม่มีความเจริญ ดังนั้นพวกเขาจึงเดินทัพและสื่อสารกลยุทธ์การทำสงครามผ่านเสียงกลอง
เมื่อเสียงกลองดังขึ้น เหล่าทหารของโลกใหม่ต่างก็ถือดาบยาวและหอกอยู่ในมือเพื่อการโจมตีเมืองตงไห่ด้วยจิตวิญญาณอันสูงส่ง!
ในขณะนั้น แดร์ริลและเทพธิดาตัวน้อยกำลังจะฉวยโอกาสนี้หลบหนีไป แต่แล้วทันทีที่พวกเขาออกมาจากเต็นท์ พวกเขาก็ได้พบกับอัศวินม้าดำและอัศวินขาวพร้อมรอยยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของพวกเขา
“ปรมาจารย์แดร์ริล ท่านผู้หญิง” อัศวินม้าดำยิ้มและตบไหล่แดร์ริล
“ท่านแม่ทัพหญิงสโลนเชิญพวกคุณทั้งสองไปที่เต็นท์ทหาร”
ตัวโชคร้ายทั้งสองคนนี้
แดร์ริลถอนหายใจยาว เขาไม่แน่ใจว่าทำไม แต่การได้เห็นพวกเขาทั้งสองคนนั้นช่างน่ารำคาญอยู่เสมอราวกับว่าไม่มีอะไรดีเลย
‘ฉันกำลังจะหลุดพ้น พวกเขาต้องการให้ฉันไปที่เต็นท์ทหารทำไม?’
แดร์ริลสาปแช่งอยู่ภายในใจ เขาแสร้งยิ้มตอบและถามกลับ “บราเธอร์แบล็ค บราเธอร์ไวท์ ผมควรไปที่สนามรบไม่ใช่เหรอ? ทำไมแม่ทัพหญิงจึงเชิญให้ผมไปที่เต็นท์ทหารแทน?”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” อัศวินม้าดำกางแขนกว้าง “เราพี่น้องมาที่นี่เพื่อมอบคำสั่งตามที่ท่านแม่ทัพสั่ง ปรมาจารย์แดร์ริล ได้โปรด”
จากนั้นอัศวินม้าดำและอัศวินม้าขาวก็นำทางไป
