คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 684
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 684
แดร์ริลเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นแล้วเดินกลับเข้าค่าย
ทันทีที่เขาเข้าไปในเต็นท์ เขาก็เห็นเทพธิดาตัวน้อยเธอดูหน้าบึ้งถมึงทึง
แดร์ริลยิ้มและกล่าว “ยอดรัก ฉันกลับมาแล้ว”
แดร์ริลกระวนกระวายปั่นป่วนใจกับสถานการณ์ แต่เมื่อเขาเห็นเทพธิดาตัวน้อย เขาก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น และอยากจะหยอกล้อแกล้งเธอเล่น
เทพธิดาตัวน้อยก็หน้าแดงและสบถด่าเขา “ไสหัวออกไป! แกเรียกใครว่ายอดรัก?”
เทพธิดาตัวน้อยรู้สึกหงุดหงิดรำคาญ เธอติดแหงกอยู่ในค่ายทหารและไม่รู้ชะตากรรมว่าจะหนีออกไปได้เมื่อไหร่
แดร์ริลฉีกยิ้มและกล่าว “นี่เธอพูดกับสามีคนดีของเธอแบบนี้เหรอ? อยากจะให้ฉันพาเธอออกไปไหม?”
เทพธิดาตัวน้อยดูมีเสน่ห์อย่างน่าเหลือเชื่อในตอนที่เธอโมโหร้าย
เธอลุกขึ้นยืนในทันทีและขานรับอย่างตื่นเต้นลิงโลด “ใช่!”
จากนั้นเธอก็จ้องมองแดร์ริลอย่างเป็นโล้เป็นพาย “นายคิดหาทางพาฉันออกไปจากที่ได้แล้วใช่ไหม?” ดวงตาที่งดงามของเธอแสดงให้เห็นถึงความร้อนรนขณะเธอวิงวอนเขา
ถึงแม้ว่าไอรีนจะอยู่ในค่ายทหารเพียงหนึ่งวันหนึ่งคืน แต่เธอก็รู้สึกราวกำลังจะเป็นบ้า
เธอต้องการที่จะหาทางออกไปถึงขนาดเก็บไปฝัน
สำหรับความผิดหวังของเธอ แดร์ริลฉีกยิ้มและส่ายหัว “ยังก่อน ไม่ใช่ตอนนี้”
แม้กระทั่งแหล่งน้ำดื่มก็ยังได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนาภายในค่าย นับประสาอะไรกับการที่เขาจะลักลอบแอบพาสาวสวยหนีออกไป?
“แก…”
ไอรีนโมโหมาก เธอกระทืบเท้าอย่างกระวนกระวายใจเมื่อรู้ตัวว่าเธอถูกแกล้ง
แดร์ริลกล่าวเสริม “อ้อ เมื่อกี้ฉันไปข้างนอกค่ายและเห็นผู้หญิงหน้าตาดีเดินป้วนเปี้ยนอยู่ที่ทางเข้า… เธอสวมชุดเดรสยาวสีเขียวห้อยหยกขาวรอบเอว เหมือนกับที่ห้อยอยู่บนเอวของเธอเปี๊ยบเลย”
“อะไร?”
เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น เทพธิดาตัวน้อยก็ตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น “นั่นคือพี่สาวหกของฉัน เวนดี้!”
ใช่แล้ว! เวนดี้เทพธิดาคนที่หกแห่งพระราชวังฟูเหยา ชื่นชอบการสวมใส่ชุดสีเขียว
เธอลุกขึ้นยืนอย่างวิกตกกังวล “ฉันจะทำยังไงดี? พี่สาวหกของฉันต้องออกมาตามหาฉันแน่นอน ในเมื่อฉันหายตัวมาสองวันแล้ว ฉันติดแหงกอยู่ในค่ายนี้เพราะม่านเวทมนต์ และก็ไม่มีทางที่จะออกไปจากที่นี่ได้ ฉันควรจะทำยังไง?”
ซวย!
ผู้หญิงคนนั้นคือพี่สาวของเธอ
แดร์ริลรู้สึกตกตะลึง อย่างไรก็ตาม เขาก็ดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็วและฉีกยิ้ม เขาปลอบประโลมเทพธิดาตัวน้อย “ไม่ต้องห่วง ยอดรัก ฉันสามารถพาพี่สาวหกมาเจอกับเธอได้”
“จริงเหรอ?” ไอรีนรู้สึกปลาบปลื้ม เธอหน้าแดงแต่เธอแผดเสียง “แก… ใครคือยอดรักของแก?”
“เธอยังไงล่ะ!” แดร์ริลตอบกลับด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็เดินออกไปจากเต็นท์
เมื่อแดร์ริลเดินมาถึงด้านนอกค่าย เขาก็เห็นเทพธิดาคนที่หกเธอยืนอยู่ตรงปากทางเข้า
แดร์ริลเดินเข้าไปหาเธอด้วยรอยยิ้ม
สายตาของแดร์ริลเบิกกว้างเมื่อเดินเข้าไปใกล้สาวงามคนนี้ เขาชื่นชมความงามของเทพธิดานางนี้
แจ่ม!
เธอนั้นงดงามมาก
หรือว่าพระราชวังฟูเหยาจะได้รับพรด้วยบรรดาสาวงามเหล่านี้?
เทพธิดาคนที่หกมีผมยาวสลวยปลิวไสวตามสายลม เธอดูเหมือนกับดอกบัวสีเขียวในน้ำ เธองดงามอย่างน่าเหลือเชื่อ เธอดูเป็นผู้หญิงที่สวยและเฉลียวฉลาด
“เฮ้ แม่คนงาม! เธอใช่เวนดี้พี่สาวหกของไอรีนรึเปล่า?” แดร์ริลเขยิบเข้าไปประชิดและทักทายผู้หญิงคนนั้น
เวนดี้สบสายตาแดร์ริล ทันใดนั้นเธอก็คิ้วขมวดและกล่าวถามอย่างเย็นชา “นายคือแดร์ริลใช่ไหม?”
ย้อนกลับไปตอนอยู่ที่พระราชวังฟูเหยา ลีรอยได้แสดงรูปของแดร์ริลให้ดูเมื่อเขาร้องขอให้ลอบสังหารชายคนหนึ่ง เวนนี้จึงจนจดจำใบหน้าของแดร์ริลได้
เวนดี้โมโหเดือดดาลเมื่อเธอเห็นแดร์ริล เธอสะบัดข้อมือและกระบี่เล่มยาวก็ปรากฏขึ้นในกำมือของเธอ “ไอรีนอยู่ที่ไหน บอกฉันมา!”
เป็นเวลาสองวันแล้วที่เทพธิดาตัวน้อยหายไปจากพระราชวังฟูเหยา เวนดี้คิดว่าน้องสาวของเธอคงล้มเหลวในการลอบสังหารแดร์ริล
เธอมาถึงที่เมืองตงไห่เพื่อตามหาน้องสาวของเธอ เธอรู้ว่าจะต้องตามหาตัวแดร์ริลก่อนเพื่อตามหาไอรีน
