คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 693
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 693
“เราจะเบาเสียงลงเพื่อไม่ให้รบกวนทหารคนอื่น ๆ เอง” แดร์ริลยิ้มขณะเขาให้คำมั่นสัญญา
สโลนพยักหน้าและเดินออกจากเต็นท์ไปพร้อมกับอัศวินม้าขาวและอัศวินม้าดำ
บรรดาเทพธิดาต่างหน้าแดงฉาน! พวกเธอจ้องไปที่แดร์ริลขณะเขาทำให้พวกเธอรู้สึกอับอาย
“ยอดรักของฉัน ทำไมต้องมองฉันด้วยสานตาแบบนั้น?” แดร์ริลหัวเราะ “ท่านแม่ทัพแค่มาเตือนเราให้เบาเสียงลงตอนกลางคืน…”
“แดร์ริล!” เหล่าเทพธิดาต่างรู้สึกขายขี้หน้าและโกรธเคือง เวนดี้ขบริมฝีปากของเธอและกล่าวถาม “เมื่อไหร่นายจะปล่อยพวกเราไป?”
แดร์ริลรู้สึกขบขันเวลาที่เห็นพวกเธอเกรี้ยวกราด เขาฉีกยิ้มและกล่าว “ฉันปล่อยตัวพวกเธอไปก็ได้แต่พวกเธอทั้งหมดจะต้องสัญญากับฉันก่อนว่าจะพาพระราชวังฟูเหยามาช่วยปกป้องเมืองตงไห่”
เทพธิดาต่างสบสายตากัน เทพธิดาคนที่สามนาตาเลียพยักหน้าและกล่าว “ก็ได้ เราจะสัญญากับนาย คลายจุดสะกดของเราสักทีและปล่อยให้เราฟื้นกำลังภายในด้วย”
“เยี่ยมไปเลย!” แดร์ริลรู้สึกลิงโลดดีใจ ถ้าหากพระราชวังฟูเหยาสามารถช่วยเหลือพวกเขาได้ในการสู้รบกับโลกใหม่ มันก็คงจะเป็นข่าวดีอย่างแน่นอน!
แดร์ริลยกมือขึ้นและแตะไปที่จุดสะกดของบรรดาเทพธิดาทั้งหกเพื่อคลายการปิดผนึก
เมื่อจุดสะกดของพวกเธอคลายออกมาแล้ว กำลังภายในอันมหาศาลของทั้งหกคนก็พุ่งพรวดก่อร่างขึ้นมาในร่างกายของพวกเธอ!
ไม่ทันได้ตั้งตัว นาตาเลียก็ก้าวเท้าออกมาข้างหน้าและยื่นมือไปสะกดจุดปิดผนึกแดร์ริล!
แดร์ริลไม่มีเวลาหลบหลีกได้ทัน ร่างกายของเขาแข็งทื่อในทันที เขามองนาตาเลียด้วยความตกใจและโมโห “เธอ…”
“ไอ้เวรอย่างแกไม่มีสิทธิ์ที่จะมาต่อรองอะไรกับเรา!” เวนดี้กล่าวอย่างเย็นชา “นายเฝ้าฝันต่อไปเถอะว่าเรายอมช่วยปกป้องเมืองตงไห่”
นาตาเลียยกมือขึ้นและทุบแดร์ริลอย่างเลือดเย็นก่อนที่เธอจะคว้าเอาป้ายสัญลักษณ์จากเขาไป พวกเธอจะสามารถก้าวข้ามม่านเวทมนต์ออกไปจากค่ายได้ด้วยป้ายสัญลักษ์ณ์ชิ้นนี้
พวกเธอแสร้งทำเป็นยอมตกลงกับคำขอของแดร์ริล มันเป็นเพียงกลอุบาย พระราชวังฟูเหยาไม่ได้สนใจเรื่องราวอะไรของโลกภายนอก พวกเธอจะปกป้องเมืองตงไห่ไปทำไม? ต่อให้จักรวาลโลกจะถูกทำลายสิ้นซาก มันก็ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับพระราชวังฟูเหยา!
“พี่สาวสาม!” เทพธิดาตัวน้อยวิตกกังวลขณะเธอมองไปที่นาตาเลีย “พี่สาวสาม เรายอมตกลงกับคำขอของแดร์ริลแล้ว มันคงจะดูไม่ดีถ้าเรามากลับคำพูดแบบนี้…”
“แล้วมันผิดตรงไหน? เราใช้ชีวิตอย่างสันโดษมันไม่มีทางเป็นไปได้ที่เราจะช่วยเหลือสนับสนุนเมืองตงไห่” นาตาลีปฏิเสธอย่างเกรี้ยวกราดขณะเธอเตะแดร์ริล “ไอ้เลวนี่มันเอาเปรียบเรา เราจะเอาตัวมันกลับไปที่พระราชวังฟูเหยาเพื่อลงโทษ”
นาตาเลียลากตัวแดร์ริลเดินออกจากค่าย และบรรดาพี่สาวน้องสาวคนอื่น ๆ ก็เดินตามเธอไปติด ๆ
พวกเธอใช้ประโยชน์จากตอนกลางคืนที่มืดมิด บรรดาพี่สาวน้องสาวเหล่านั้นแบกตัวแดร์ริลไปและใช้ป้ายสัญลักษณ์ของเขาเพื่อเดินทางออกจากค่าย จากนั้นพวกเธอก็มุ่งหน้ากลับไปที่พระราชวังฟูเหยา
…
อีกด้านหนึ่ง สโลนนั่งอยู่ในเต็นท์ทหารของเธอ เธออยู่ในช่วงของการทำสมาธิ
เธอนั้นอยู่ในระดับจักรพรรดิยุทธขั้นสาม
เธออยู่คนเดียวภายในเต็นท์ทหารของเธอและเธอสวมชุดเกราะทองคำของเธอ เธอนั่งหลังตรงและเรือนร่างของเธอก็ยืดสูงและดูมีภูมิฐานสง่างาม
“รายงาน!”
นายทหารรีบวิ่งเข้ามาและคุกเข่าลง “ท่านแม่ทัพ มีข่าวดี! ข่าวดีมาก ๆ!”
สโลนปริริมฝีปากของเธอเล็กน้อยและพึมพัมเบา ๆ “ว่ามา”
นายทหารรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากในขณะเขากล่าว “ท่านแม่ทัพ สำนักจอมยุทธในจักรวาลโลกหันมาเข่นฆ่ากันเองแล้ว! เราได้ยินมาว่าสาวกของสำนักประตูสุราลัยและสำนักอื่น ๆ กำลังห่ำหันกันเองอยู่”
“เหอะ?” สโลนค่อย ๆ ลืมตาขึ้น “ข่าวนี้แม่นยำแค่ไหน?”
“แม่นมาก!” นายทหารพยักหน้ารัว ๆ
เพื่อช่วยเหลือพ่อแม่ของแดร์ริล เซปไฟร์ได้นำสาวกประตูสุราลัยต่อสู้กับสำนักอื่น ๆ เหตุการณ์นองเลือดดำเนินไปเป็นเวลานานกว่าครึ่งชั่วโมง
“วิเศษไปเลย!” สโลนหัวเราะและกล่าว “ฟังคำสั่งของฉันให้ดี! ทหารทุกนายเตรียมออกเดินทางไปหอคอยดาวปราถนา ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ที่วุ่นวายของพวกมันและฆ่าพวกมันทิ้งให้สิ้นซาก! ทำลายเมืองตงไห่ลงให้ได้ในคราเดียว!”
“ขอรับ ท่านแม่ทัพ!”
นายทหารรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น จากนั้นเขาก็เดินออกจากเต็นท์ทหารอย่างรวดเร็ว
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
ไม่กี่วินาทีต่อมาค่ายพักแรมทหารโลกใหม่ก็ตีกลองสงครามของพวกเขาส่งสัญญาณออกรบดังสนั่น! กองทัพทหาร 200,000 นายเดินมุ่งหน้าไปที่หอคอยปราถนา!
