คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 704
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 704
ดวงตาของแดร์ริลแดงก่ำในขณะที่พลังงานภายในของเขาเพิ่มขึ้น ดาบกลืนโลหิตสาดแสงสีแดงออกมามันดูเหมือนมังกรนองเลือดที่สามารถจะฆ่าใครก็ตามที่มันเจอ!
“สำนักประตูสุราลัยจะไม่ยอมแพ้ เราจะสู้จนตัวตาย ฆ่ามัน!”
ฆ่ามัน! ฆ่ามัน! ฆ่ามัน!
ราวกับว่าสาวกเพียงไม่กี่ร้อยคนกำลังบ้าคลั่งในขณะที่พวกเขาตามแดร์ริลไป!
อย่างไรก็ตาม ด้วยช่องว่างขนาดใหญ่ในจำนวนคนจากทั้งสองฝ่าย พวกเขาจึงสูญเสียสมาชิกไปในเวลาเพียงไม่กี่วินาที
ในขณะนั้น สมาชิกของตระกูลดาร์บี้ที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากสนามรบที่อ้างว่าพวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อให้การสนับสนุนเมืองตงไห่ แต่พวกเขาก็ยังคงซ่อนตัวอยู่และไม่ได้มีความตั้งใจที่จะเข้าร่วมการต่อสู้เลย
เมื่อเห็นว่าจักรวาลโลกกำลังจะแพ้พ่าย แจ็คสันก็จับดาบยาวไว้ในมือแน่นในขณะที่ความดันโลหิตของเขาสูงขึ้น เขาตะโกนบอกฟลอเรียน “พี่ เราไปช่วยพวกเขาเถอะ!”
เขาพร้อมที่จะพุ่งเข้าสู่การต่อสู้เมื่อเขาพูดจบ
หลังจากก้าวไปข้างหน้าเพียงสองก้าว ฟลอเรียนก็หยุดเขาเอาไว้
ฟลอเรียนส่งสายตาที่ผิดหวังให้เขา เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “แจ็คสัน นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? พวกเขาจะไม่สามารถปกป้องหอคอยดาวปรารถนาได้อีกต่อไปถ้าหากว่าแดร์ริลตายไป ไอ้สารเลวนั่นแค่ต้องการทำตัวเป็นฮีโร่ ปล่อยเขาไปเถอะ เราไม่จำเป็นต้องเสียสละตัวเอง!”
แจ็คสันถอนหายใจยาวหลังจากได้ยินเช่นนั้น เขาไม่ได้ตอบโต้อะไรแต่เขายังคงกังวล
ในขณะนั้นการต่อสู้ก็เริ่มดุเดือดยิ่งขึ้น!
ร่างกายของแดร์ริลเต็มไปด้วยเลือด สาวกแห่งสำนักประตูสุราลัยล้มลงกับพื้นทีละคน มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังคงต่อสู้ไปกับแดร์ริล
กองทัพของศัตรูนั้นใหญ่เกินไป ไม่มีทางใดที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้!
แดร์ริลยังคงยืนหยัดต่อสู้ถึงแม้ว่าเขาแทบจะหมดกำลัง
ในที่สุดทหารของโลกใหม่ก็สามารถใช้ดาบของเขาแทงทะลุเข้าที่หน้าอกของแดร์ริลได้
“อ๊าก!”
เลือดไหลออกจากร่างกายของเขาแดร์ริล
“บราเธอร์ดาร์ริล!”
สองขุนพลสายฟ้าและคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างหลังตะโกนขึ้นเมื่อพวกเขาเห็นฉากนั้น ดวงตาของพวกเขาเป็นสีแดง!
“ฆ่ามัน!”
แดร์ริลคำรามอย่างบ้าคลั่ง เขาเหวี่ยงดาบกลืนโลหิตโดยที่เขาไม่ได้ใส่ใจอาการบาดเจ็บของเขาเลย จากนั้น ทหารอีกกลุ่มหนึ่งก็ล้มลง!
อย่างไรก็ตาม กองทัพอีกกลุ่มหนึ่งก็พุ่งไปข้างหน้า พวกเขายกหอกยาวขึ้นและแทงมันลงทะลุแผ่นหลังของแดร์ริล!
“อ๊าก!”
แดร์ริลไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้ ร่างกายของเขาได้รับความเสียหายจนเขากระอักเลือดออกมาและล้มลงกับพื้นทันที!
“แดร์ริล!”
เสียงเรียกชื่อเขาดังขั้น
เขามองไปตามทิศทางของเสียงและเขาก็ได้เห็นอีวอนที่อยู่ใกล้ ๆ เธอกำลังร้องไห้เพื่อเขา!
อีวอนได้ยินเกี่ยวกับการต่อสู้ภายนอกเมือง เธอจึงพาตระกูลยังมาที่นี่ทันทีเพื่อดูว่าพวกเธอสามารถช่วยอะไรได้บ้าง
เมื่อเธอมาถึง เธอก็เห็นแดร์ริลกำลังแปดเปื้อนไปด้วยเลือดและหอกยาวที่แทงทะลุร่างกายของเขา เขากำลังนอนจมอยู่บนกองเลือด!
อีวอนเสียใจมาก เธอกระทืบเท้าและร้องไห้คร่ำครวญ
“แดร์ริล นายจะตายไม่ได้นะ ฉันขอร้อง อย่าทิ้งฉันไป! ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนาย!” น้ำตาของอีวอนเป็นดั่งไข่มุกบนเชือกที่หลุดหลวม มันหล่นลงมาอย่างควบคุมไม่ได้
อีวอนต้องการเข้าไปหาเขาแต่ครอบครัวของเธอหยุดเธอเอาไว้
มีศัตรูมากมายเกินไปที่กำลังรุมล้อมแดร์ริล เธอจะต้องตายอย่างแน่นอนถ้าเธอเข้าไปหาเขา
ใบหน้าของแดร์ริลซีดเซียวในขณะที่เขานอนราบอยู่บนพื้น เขาไม่ได้ยินอะไรจากปากของอีวอนแม้แต่คำเดียว เขาสัมผัสได้เพียงกำลังภายในร่างกายของเขาที่ค่อย ๆ จางหายไป
แดร์ริลฝืนยิ้ม เขาไม่กลัวความตาย จากนั้นเขาก็พูดอย่างชัดเจนว่า “ฉันคือแดร์ริล ฉันไม่มีอกุศลต่อโลก ฉันไม่มีอกุศลต่อจักรวาลโลก แม้ว่าฉันจะต้องตายที่นี่ ฉันก็จะไม่เสียใจ!”
คำพูดของเขาดังก้องราวกับระเบิด ทุกคนได้ยินเสียงของเขา!
“ใช่แล้ว แม้ว่าพวกเราจะต้องตาย พวกเราก็จะไม่เสียใจ!”
สำนักประตูสุราลัยที่อยู่เบื้องหลังต่างก็คำรามขึ้น
ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเลวินก็เต็มไปด้วยเลือดของเขาและศัตรู
เช่นเดียวกับแดร์ริล เลวินใช้กำลังภายในทั้งหมดของเขาในการต่อสู้ครั้งนี้ เขาทำได้เพียงแค่ยืนหยัดด้วยกำลังสุดท้ายของเขา
ธงเก้ามังกรผดุงความยุติธรรมสูงราวสิบเมตรยังคงอยู่ในมือของเขา มันยังคงสูงสง่าและแข็งแกร่ง แม้ว่ามันจะถูกปกคลุมไปด้วยเลือดแต่มันก็ยังสะบัดอยู่ท่ามกลางลมหนาว!
สำนักประตูสุราลัยจะต้องไม่แพ้!
ธงเก้ามังกรผดุงความยุติธรรมจะต้องไม่ตก!
มาสเตอร์ลีโอนาร์ด แม่ชีแห่งโชคชะตาและนิกายหลักคนอื่น ๆ ต่างก็อ่อนแอและซีดเซียว
สำนักประตูสุราลัยไม่สามารถทนได้อีกต่อไป พวกเขาจะไม่สามารถปกป้องหอคอยดาวปรารถนาไว้ได้
เมืองตงไห่จะต้องล่มสลาย มันเป็นหายนะที่จักรวาลโลกไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้!
“ทหาร! ถึงเวลาที่จักรวาลโลกจะต้องล่มสลายแล้ว กำจัดพวกมันให้สิ้นซาก!”
สโลนเพิ่มกำลังภายในของเธอและตะโกนสุดเสียง
“ฆ่ามัน!”
ทหารหลายหมื่นคนมีแรงจูงใจและตื่นตัวเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น
อย่างไรก็ตาม นิกายหลักทั้งหมดต่างก็รู้สึกผิดหวังเมื่อพวกเขาเห็นเช่นนั้น
แดร์ริลคุกเข่าข้างหนึ่งลง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา
เขาพยายามเต็มที่แล้ว
เขาทำดีที่สุดแล้ว
แดร์ริลถอนหายใจยาวเมื่อเขาคิดเช่นนั้น เขาหลับตาลงและรู้สึกผิดหวัง
“บราเธอร์แดร์ริล ฉันขอโทษที่ฉันมาสาย!”
ทันใดนั้นเอง เสียงคำรามก็ดังขึ้น!
มองเห็นได้จากระยะไกล ผู้คนนับหมื่นกำลังเดินทางเข้ามายังสนามรบอย่างยิ่งใหญ่! ผู้ที่นำสาวกมาด้วยขวานคู่ที่อยู่ในมือ เขาดูเหมือนดั่งขุนศึก!
เขาคือแด็กซ์ แซนเดอร์!
“แด๊กซ์!”
แดร์ริลหลั่งน้ำตาเมื่อเขาเห็นแด็กซ์พร้อมกับเหล่าสาวกสำนักภูเขาบุบผา!
ในขณะเดียวกัน เสียงอีกเสียงก็ดังขึ้นจากทางทิศตะวันออก!
“แดร์ริล ฉันมาช่วยนายด้วย!”
เขามองไปยังทิศทางของเสียง ผู้คนนับหมื่นกำลังเดินมาจากทางทิศตะวันออก!
เจ้าสำนักของพวกเขาสวมชุดยาวสีขาวและถือพัดอยู่ในมือ เขาดูสง่า!
นิกายตำหนักอมตะ เชสเตอร์ วิลสัน!
ภายใต้แสงแดดที่สาดส่อง ทั้งสามพี่น้องมองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มของพวกเขาสดใสเป็นพิเศษ
