คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 708
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 708
แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เจ็ดเทพธิดาเป็นกังวลเลย
ซินดี้ก้าวไปข้างหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ก่อตัวค่ายกล”
นางฟ้าทั้งเจ็ดเคลื่อนไหวอย่างคลุมเครือในขณะที่พวกเธอรายล้อมสโลนเอาไว้
นั่นคือวิชาค่ายกลใช่ไหม?
แดร์ริลตกตะลึงเมื่อเขาเห็นเช่นนั้น
เขาสามารถมองเห็นได้ว่าเทพธิดาทั้งเจ็ดรวมตัวกันเช่นไร ถึงแม้ว่าเทคนิคของพวกเธอจะดูยุ่งเหยิง แต่ขั้นตอนในแต่ละขั้นตอนก็ถูกก่อตัวขึ้นอย่างระมัดระวัง
สโลนถูกรายล้อมเอาไว้แล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะแข็งแกร่งเพียงใดแต่เธอก็ไม่สามารถหลบหนีมันได้
ความสงสัยของแดร์ริลนั้นถูกต้อง
มันคือค่ายกลเจ็ดเทพธิดาปลิวสะบัด ค่ายกลนั้นได้ถูกสืบทอดมาหลายพันปีโดยพระราชวังฟูเหยา ค่ายกลนี้ไม่เคยถูกเปิดเผยต่อบุคคลภายนอก ดังนั้น แดร์ริลจึงไม่มีความรู้เกี่ยวกับค่ายกลนั้น
สโลนถูกค่ายกลเจ็ดเทพธิดาปลิวสะบัดควบคุมเอาไว้ชั่วคราว ในขณะเดียวกัน สาวกหญิงของพระราชวังฟูเหยา สาวกสำนักภูเขาบุบผาและนิกายตำหนักอมตะได้ร่วมมือกันในการต่อสู้ที่ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง
“เจ็ดเทพธิดา ฉันมาช่วยเธอแล้ว”
เสียงที่หนักแน่นดังขึ้น เธอคือ ออโรร่า เจ้าสำนักง้อไบ๊ เธอลอยตัวไปยังเทพธิดาทั้งเจ็ดพร้อมดาบในมือเพื่อช่วยพวกเธอ
ว้าว…
ทุกคนรู้สึกประทับใจ
เทพธิดาทั้งเจ็ด ออโรร่าและสโลน พวกเธอทั้งเก้าช่างเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบ ในขณะที่พวกเธอกำลังต่อสู้กันอยู่กลางอากาศ บรรดาผู้ชายบนพื้นดินต่างก็เพลิดเพลินไปกับฉากนั้น
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เทพธิดาทั้งเจ็ดและออโรร่ายังไม่สามารถเอาชนะสโลนได้!
ภายในสนามรบ ผู้คนจำนวนมากล้มลงกับพื้น แดร์ริลเริ่มเป็นกังวล เขาตะโกนสุดเสียง “กองทัพโลกใหม่ พวกแกจะต้องล่มสลายภายในวันนี้! เจ้าสำนักง้อไบ๊ เจ็ดเทพธิดา ฉันจะช่วยพวกเธอเอง”
ตู้ม!
จากนั้น อากาศรอบ ๆ ตัวของแดร์ริลก็ถูกแช่แข็งเมื่อเขาปลดปล่อยพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวออกมาจากร่างกายของเขา!
“หัตถ์พลังอมตะ!”
ท้องฟ้าและพื้นดินแปรปรวนด้วยเสียงที่ดังสนั่นราวกับระเบิด!
แดร์ริลประสานมือของเขาและหลับตาลง ร่างกายของเขาเป็นดั่งขีปนาวุธ เขาลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและหายตัวไปจากสายตาของทุกคน
“เขากำลังทำอะไร?”
“นี่มันทักษะอะไร?
“แดร์ริลหายไปไหน?”
ทุกคนกำลังมองขึ้นไปบนท้องฟ้า อย่างไรก็ตาม เงาของแดร์ริลก็ได้เลือนหายไปในก้อนเมฆ
ในเวลานั้นเอง ทางฝั่งของกองทัพโลกใหม่ต่างก็เริ่มเป็นกังวล
ทุกคนสัมผัสได้ถึงพลังที่น่าสะพรึงกลัวกำลังรวมตัวกันอยู่ท่ามกลางท้องฟ้า
“มาสเตอร์รีด คุณรู้ไหมว่าแดร์ริลกำลังใช้ทักษะอะไร?” มาเสอตร์ลีโอนาร์ดถามในขณะที่เขามองไปยังท้องฟ้า
ทักษะนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่สามารถหายตัวไปในท้องฟ้าได้
มาสเตอร์รีดสูดหายใจเข้าในขณะที่เขามองไปบนท้องฟ้า เขาพูดอย่างช้า ๆ “ตามคัมภีร์เส้าหลินของเรานั้น เมื่อพันปีที่แล้ว นักรบจู่ลงก็มีทักษะพิเศษเช่นนี้และทักษะนี้ก็ยังสามารถฆ่าศัตรูได้นับไม่ถ้วน”
มาสเตอร์รีดหยุดพูดและปาดเหงื่อที่ไหลท่วมหน้าผากของเขาก่อนจะพูดต่อ “ทักษะของจู่ลง เป็นพลังฝ่ามือที่หล่นลงมาจากฟากฟ้า แต่ว่าเทคนิคนั้นได้หายไปนานมากแล้วและนี่ดูเหมือนทักษะพิเศษของจู่หลง!”
ทุกคนมองมายังมาสเตอร์รีด พวกเขาเองก็สงสัยเช่นกัน
“ชื่อของพลังฝ่ามือของจู่หลงคืออะไร?” มาสเตอร์ลีโอนาร์ดถาม
มาสเตอร์รีดกำหมัดแน่น ร่างกายของเขาสั่นเทาด้วยความตื่นเต้น จากนั้น เขาก็กล่าวออกมา “หัตถ์พลังอมตะ!”
ตู้ม!
ทันใดนั้น แดร์ริลก็ปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้าราวกับว่าเขาได้หล่นลงมาจากฟากฟ้าด้วยฝ่ามือขวาของเขา!
การเคลื่อนที่ของเขาเร็วมาก เขาทิ้งรอยดำเอาไว้ในก้อนเมฆทุกก้อนที่เขาพุ่งผ่าน มันดูเหมือนกับเสาที่อยู่ระหว่างท้องฟ้ากับพื้นดิน
ฝ่ามือของแดร์ริลใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ และในที่สุด ฝ่ามือของเขาก็หล่นลงบนพื้นด้วยฝุ่นที่ปกคลุมไปทุกพื้นที่ทันที
ทิ้งร่องรอยของรูปทรงฝ่ามือเอาไว้ประมาณหนึ่งพันฟุต ศัตรูที่อยู่ในพื้นที่นั้นต่างก็เสียชีวิตทันที กระดูกของพวกเขาถูกบดขยี้
สมองของพวกเขากำลังปั่นป่วนและพวกเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อ!
