คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 711
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 711
มีคำเขียนอยู่ภายในโลงศพ
แจ็คสันตัวสั่นเทาขณะเขารีบเร่งไปที่โลงศพ เขาตกตะลึงและตกใจอย่างถึงที่สุด!
มีคำบางคำเขียนอยู่ในโลงศพ เห็นได้ชัดว่าเขียนโดยเลือดของรีเบคก้าจากนิ้วของเธอก่อนที่เธอจะสิ้นลมหายใจ คำเหล่านั้นมีสีแดงฉาน
‘ฟลอเรียนคือปีศาจ เขาข่มขืนฉัน ทำลายชีวิตฉัน และโยนความผิดให้กับแดร์ริล’
“อะไร?”
“ฟลอเรียนคือคนที่ข่มขืนและฆ่ารีเบคก้า!”
“ไอ๊หยา!”
ทุกสายตาต่างจ้องเขม็งไปที่ฟลอเรียน เปี่ยมไปด้วยความประหลาดใจและความโมโหเดือดดาล!
“ฟลอเรียน เป็นเพราะแกนั่นเอง!” แม่ชีแห่งโชคชะตาฝืนทนต่อไปอีกไม่ไหวขณะเธอชี้ไปที่หน้าของฟลอเรียนและด่าทอ “แกไอ้มารชั่ว!”
ตัวของแม่ชีแห่งโชคชะตาสั่นสะท้านขณะเธออุทาน “จะยกโทษให้คนอย่างเขาไม่ได้!”
แม่ชีแห่งโชคชะตาต้องการที่จะสังหารฟลอเรียนทิ้งในทันที แต่อย่างไรก็ตามเธอก็ได้ใช้กำลังภายในของเธอไปหมดแล้วกับการต่อสู้กับกองทัพโลกใหม่ และไม่สามารถที่จะลงมือได้
“แกไอ้ปีศาจที่ข่มขืนและฆ่าปิดปากภรรยาของน้องชายตัวเอง!”
“ไอ้สารเลวนี่ควรถูกกำจัดให้สิ้นซาก!”
ความเคืองโกรธของแม่ชีแห่งโชคชะตา จุดชนวนให้เกิดความไม่พอใจระเบิดพรั่งพรูออกมา ขณะทุกคนเริ่มรุมชี้ประณามฟลอเรียน
ทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาสำนักหลัก พวกเขาโมโหมาก! พวกเขาหันกลับมามองที่แดร์ริลอย่างสะเทือนใจและเสียใจขณะพวกเขาด่าทอฟลอเรียนสารพัด
ทุกคนต่างรู้สึกแย่สำหรับการที่แดร์ริลโดนใส่ร้าย
ในเวลานั้นเอง ก็ได้ยินเสียงดังสนั่นลั่นขึ้นมาตอนที่แจ็คสันคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล!
“ท่านพี่ ฉันขอโทษที่เข้าใจผิดและกล่าวหานายมาตลอด…”
เขาเอาแต่ก้มกราบและกระแทกหัวของตัวเองซ้ำไปซ้ำมาจนกระทั่งเลือดเริ่มไหล!
“ท่านพี่ ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว” น้ำตาของแจ็คสันไหลอาบนองหน้าขณะเขารู้สึกปวดร้าวไปถึงขั้วหัวใจ เขารู้สึกผิดเป็นอย่างมากในขณะที่คนอื่น ๆต่างรู้สึกเสียใจไปกับเขา
แดร์ริลถอนหายใจในความโล่งอก แต่เขาไม่สามารถจะกล่าวคำใด ๆ ออกมาได้เพราะเขานั้นอ่อนแอเกินไป
อีกทางด้านหนึ่ง มาสเตอร์รี้ดก็ชักกระบี่ออกมาและจ่อไปที่ฟลอเรียน!
“ไอ้เวรตะไล!”
“แกยังลอยหน้าลอยตากับสิ่งที่แกทำลงไปได้ยังไง!”
มาสเตอร์รี้ดพุ่งตัวเข้าไปหาฟลอเรียนหลังจากกล่าวจบ อย่างไรก็ตามกระบวนท่ากระบี่ของเขานั้นปวกเปียกและเชื่องช้าจากการได้รับบาดเจ็บแสนสาหัส
ฟลอเรียนตัวสั่นเทาและหลบหลีกกระบี่ขณะเหงื่อแตกไหลท่วม!
‘เป็นไปได้ยังไง จะทำยังไงดีล่ะทีนี้?’
เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่ารีเบคก้าจะเขียนคำอำลาเหล่านั้นไว้ด้วยเลือดของเธอตอนอยู่ภายในโลงศพก่อนที่จะสิ้นลมหายใจ และเขาก็คิดไม่ถึงว่าแดร์ริลจะสามารถดึงโลงศพออกมาได้ด้วยเพียงแค่ทักษะอันน้อยนิดของเขา!
ฟลอเรียนตื่นตระหนกและมองไปที่ยูมิเพื่อขอความช่วยเหลือ
ยูมิเองก็วิตกกังวลเช่นกัน แต่เมื่อสายตาของเธอประสานกับฟลอเรียน เธอก็มีความคิดผุดขึ้นมาและขยิบตาให้กับฟลอเรียน
ยูมิชี้ไปที่ฟลอเรียนและเริ่มด่าทอ “แก ไอ้สารเลว! ฉันหลงกลไปแต่งงานกับคนอย่างแกได้ยังไง? แกทำอะไรลงไป? แกไม่สมควรจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว”
ขณะเธอกล่าว สีหน้าของเธอเปี่ยมไปด้วยความทุกข์ระทมและความผิดหวังในขณะที่เธอกล่าวและร้องไห้ฟูมฟายออกมาเสียงดังสนั่น
ยูมิรู้ดีว่าทุกคนจะต้องรังเกียจฟลอเรียน เมื่อความจริงถูกเปิดเผย
เธอจะต้องตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาและทำให้ทุกคนรู้สึกว่าเธอบริสุทธิ์ไร้เดียงสา มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เธอได้อยู่ในตระกูลดาร์บี้ต่อไป! เมื่อฟลอเรียนจากตระกูลไปแล้ว เธอก็จะได้ขึ้นเป็นคนบงการตระกูล
ยูมิรีบวิ่งไปหาร่างของรีเบคก้าและแสร้งทำเป็นร้องไห้พรางคิดแผนการอยู่ในหัว “น้องสาว ฉันขอโทษ ฉันแต่งงานกับไอ้คนจัญไร ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าเธอถูกข่มขืน”
ยูมิร้องไห้เสียใจ
“ฮ่าฮ่า…”
ในขณะเดียวกัน ฟลอเรียนหัวเราะดังลั่นขณะกวาดสายตามองไปรอบ ๆและทำตัวแปลกประหลาด “ใช่ ฉันเองที่ข่มขืนรีเบคก้าและฝังศพเธอ!”
ฟลอเรียนรู้ตัวว่าความจริงถูกเปิดเผย เขาเลยพยายามจะรับผิดชอบกับการกระทำทั้งหมด
นัยน์ตาของฟลอเรียนดูชั่วร้ายในขณะที่เขากล่าวต่อ “มันเป็นความหลงผิด ฉันทำผิดพลาด ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธอจะท้อง? ถ้าฉันไม่ฆ่าเธอทิ้ง ฉันควรจะรอให้เด็กมันเกิดออกมาหรือไง? ฮ่าฮ่า…”
ฟลอเรียนทำตัวบ้าคลั่งแต่ในหัวของเขายังคงมีสติรับรู้
ยูมิขยิบตาให้กับเขาและเขาเข้าใจถึงสิ่งที่ภรรยาของเขาพยายามที่จะทำ
ว่ากันตามตรง มันคงจะง่ายกว่าถ้าหากเขายอมรับผิดทั้งหมดไว้ด้วยตัวเอง ดีกว่าที่จะต้องเหมารวมไปถึงพวกเขาทั้งสองคน หนึ่งในสองคนอาจจะหลบหนีหลุดรอดออกไปได้จากเหตุการณ์นี้และอาจจะมีโอกาสอีกครั้งในภายภาคหน้า
“ไอ้สารเลว!”
