คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 72

บทที่ 72

หลังจากผ่านวันอันยาวนาน แขกเกือบทั้งหมดก็ออกจากคฤหาสน์ไปแล้ว ผู้อาวุโสของดาร์บี้บางคนก็กลับไปเช่นกัน ปล่อยให้สมาชิกตระกูลรุ่นใหม่ทั้งหลายดื่มกินในโถงจัดเลี้ยง แล้วพยายามคะยั้นคะยอให้เจ้าบ่าวพาเจ้าสาวเข้าเรือนหอได้แล้ว
เจ้าบ่าว แจ็คสันดื่มมากไปเล็กน้อยเมื่อช่วงกลางวัน ตอนนี้เขาจึงหลับสนิทอยู่ ในขณะที่เจ้าสาวอย่างรีเบคก้า ซง กำลังยุ่งอยู่กับการอำนวยความสะดวกให้กับแขกแทนสามี
แน่นอน พี่ชายคนโต ฟลอเรียน และภรรยาของเขา ยูมิ เองก็อยู่ด้วยเช่นกัน
“เอาล่ะ นี่ก็ดึกแล้ว ได้เวลากลับบ้านกัน!” ยูมิดูเวลาแล้วกล่าวเตือน
ฟลอเรียนดูจะไม่ค่อยพร้อมกลับเท่าไหร่นัก เขาโบกมือ “อา วันนี้เป็นโอกาสแสนพิเศษสำหรับพวกเราทุกคน ทำไมคุณไม่กลับไปก่อนล่ะ? ผมจะอยู่ที่นี่ ผ่อนคลายอีกสักหน่อย”
“คุณเมามากแล้วนะ ยังจะมีเรื่องคุยอะไรอีก?” ยูมิไม่พอใจนัก แต่เธอก็ไม่ต้องการที่จะทำให้ฟลอเรียนขายหน้าต่อหน้าคนในตระกูลนัก เธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกลับไป
เมื่อยูมิกลับ สายตาของฟลอเรียนก็จ้องไปที่เจ้าสาว รีเบคก้า เหล่าชายหนุ่มนั่งดื่มขณะที่รีเบคก้ารินเหล้าให้พวกเขา ราวกับภรรยาที่ยอดเยี่ยม
‘ผู้หญิงคนนี้ที่น้องชายเราแต่งด้วย เธอช่างดงามและมีรูปร่างที่ยอดเยี่ยม’ ฟลอเรียนคิด
แอลกอฮอล์ทำให้ความคิดของเขาวุ่นวาย ยิ่งมองรีเบคก้านานเข้า เธอก็ยิ่งสวยขึ้นเรื่อย ๆ
เอื้อก!
ฟลอเรียนทนไม่ได้จนน้ำลายไหลออกมา
ในขณะที่ทุกคนกำลังเมาเละเทะ ฟลอเรียนก็ยืนขึ้นแล้วยิ้ม “เอาล่ะ ทุกท่านดูจะมีเวลาที่ดีในคืนนี้! แจ็คสันยังไม่ตื่นดี และรีเบคก้าเองก็ต้องจัดการงานแต่งหลังจบต่อ ทำไมเราไม่พอสำหรับคืนนี้กันล่ะ ดีไหมครับ?”
ทุกคนพยักหน้าด้วยความเห็นด้วย เพราะพวกเขายังต้องสืบทอดธุรกิจของครอบครัวต่อ
“รีเบคก้า เธอคงจะเหนื่อยมากเลยวันนี้” ฟลอเรียนเข้าหารีเบคก้าเมื่อแขกกลับไปหมด
รีเบคก้ายิ้ม “อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะ มันเป็นเกียรติของฉัน แจ็คสันนั้นดื่มมากไปจนเขาอำนวยความสะดวกให้พวกคุณไม่ได้ ฉันต้องทำแทนเขา”
“เขาโชคดีที่สามารถแต่งงานกับคนแบบคุณ ช่างเป็นคนที่โชคดี!” เขายิ้มออกมาในขณะที่เดินไปรินชาใส่ถ้วย
ในขณะที่เขารินชา เขาก็นำขวดเล็ก ๆ ที่มีผงอะไรบางอย่างในนั้นออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วโปรยมันลงในชา จากนั้น เขาก็หันไปหารีเบคก้า ส่งชาให้เธอ “รีเบคก้า เธอดื่มไปค่อนข้างเยอะแล้ววันนี้ ดื่มชานี่สิ แล้วเธอจะดีขึ้น เธอยังต้องไปดูแลแจ็คสันอีก”
“ขอบคุณค่ะ พี่ใหญ่” รีเบคก้าไม่ได้คิดอะไรมาก เธอจิบชา
“อย่างนั้นก็ดี ฉันขอตัวก่อน ฉันต้องกลับบ้านแล้ว” ฟลอเรียนยิ้ม
หลังจากที่รีเบคก้าเห็นเขาออกจากโถงจัดเลี้ยงไป เธอก็กลับไปทำความสะอาดงาน หลังจากไม่กี่นาที เธอก็เริ่มรู้สึกมึนหัว ในขณะที่เธอเอนตัวลงที่โซฟา เธอก็หมดสติไป
ในตอนนั้น ก็มีเงาปรากฏที่นอกโถงจัดเลี้ยง ฟลอเรียนเดินเข้ามาพร้อมแสยะยิ้มแล้วกล่าว “กลิ่นเธอหอมจริง ๆ”
เขาเดินไปด้าหน้าโซฟา อุ้มรีเบคก้าไว้ แล้วจูบเธอ! รีเบคก้านั้นกำลังหมดสติ นั่นจึงทำให้ฟลอเรียนทำอะไรกับเธอก็ได้
สิบนาทีต่อมา รถคูเป้สีแดงก็หยุดอยู่ที่หน้าทางเข้า ยูมิเดินจ้ำออกจากรถด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
เมื่อเธอเข้ามาถึงโถงจัดเลี้ยง ยูมิได้ยินเสียงอันน่าอับอายที่เธอไม่อยากได้ยินดังออกมา โดยไร้ซึ่งความลังเล เธอพุ่งเข้าไปเปิดประตูทันที
เมื่อประตูถูกเปิดออก ฟลอเรียนผู้ซึ่งกำลังอยู่ระหว่างการทำกิจ ไร้ซึ่งการระมัดระวัง เขาแทบหัวใจวายตาย เพราะที่นอนอยู่ข้างเขาคือรีเบคก้า ที่นอนอย่างไร้สติและถูกลวงละเมิดไปแล้ว
หลังจากยูมิเข้าใจภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า เธอก็ปะทุด้วยโทสะ เธอเดินเข้าไปตบหน้าของฟลอเรียนอย่างแรง
“ฟลอเรียน ดาร์บี้ คุณกล้าดียังไงทำแบบนี้กับฉัน! ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณต้องมีอยากอยู่ต่อเพราะอะไรบางอย่าง” เธอดุเขา และชี้นิ้วไปที่เขา “เธอเป็นน้องสะใภ้คุณนะ! คุณทำแบบนี้ได้ยังไง? ไอ้ชั่วเอ๊ย! คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!”

ด้วยความโกรธรุนแรงของภรรยา สติกกลับมาหาเขา เขาคุกเข่าลงกับพื้นแล้วทุบที่ตัวเองไม่หยุด “ที่รัก ที่รัก ผมทําผิดกับคุณ ผมมันเลว ผมมันไอ้เลวโรคจิต! ผมขอโทษ! ผมขอโทษจริง ๆ” ฟลอเรียนนั้นมักจะกลัวภรรยาเสมอ โดยเฉพาะในครั้งนี้ที่เขาถูกจับได้คาหนังคาเขา แน่นอน เขากลัวแทบจะตายอยู่แล้ว ยูมิสันเพิ่มด้วยความโกรธ เธอรับไม่ได้ที่สามีของเธอทําสิ่งที่น่าอัปยศแบบนี้ “ถ้าเรื่องแดงขึ้นมา เขาจะสืบทอดธุรกิจของตระกูลต่อได้อย่างไร? อย่างที่คนโบราณว่าไว้: ไม่มีใครควรล่อลวงภรรยาของพี่น้อง!” เธอคิด ยูมิกัดปาก พร้อมกล่าวลอดไรฟันออกมา “ลุกขึ้นมาแล้วใส่เสื้อผ้าของคุณซะ” ฟลอเรียนยอมทําทุกอย่างที่เธอกล่าว เขากลัวเธอมาตลอด ในขณะที่เขาสวมเสื้อผ้า เขาก็ถามอย่างระมัดระวัง “ที่รัก เราจะทําอย่างไรกันต่อ?” “ทําอย่างไรต่อ?” เธอจ้องเขา เห็นได้ชัดว่ารีเบคก้านั้นยังบริสุทธิ์ ตอนนี้ฟลอเรียนไปละเมิดเชื้อไปแล้ว ไม่มีทางที่เธอจะจับไม่ได้เมื่อตื่นขึ้นมา ยูมิกระทืบเท้ากับพื้น “ฟลอเรียน ฉันจะจัดการเรื่องนี้เมื่อเรากลับบ้าน ส่วนตอนนี้ไปเอากระจกแปดด้านมา แล้ววางไว้ข้าง ๆ หล่อนซะ” กระจกแปดด้าน? เอามาเพื่ออะไร?” ฟลอเรียนสับสน “แล้วคุณจะยืนอยู่ทําไมอีก? ไปเอามาสิเนี่เป็นวิธีเดียวที่เราจะหนีจากปัญหานี้ได้ เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใส่ร้ายน้องชายงเง่าของคุณ แดร์ริล” เธอตะโกน