คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 730
เสียงดังจากการตบค่อนข้างน่ากลัว!
การตบขึ้นหนักกว่าเดิม
ยูมิกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เธอดิ้นรนจนสุดแรงแต่เธอถูกสะกัดจุดเอาไว้ เธอจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้แต่น้อย
จากนั้น โดน็อกก็เอื้อมมือไปลูบที่หัวของเธอก่อนที่เขาจะพูดอย่างเย็นชาว่า “ความจริงฉันคือโดน็อก ดิกสัน นายน้อยแห่งตระกูลดิกสันแห่งเมืองหยุนโจว”
อะไรนะ?
ยูมิจ้องไปที่โดน็อกด้วยความตกตะลึง
ผู้คนในเมืองตงไห่ต่างก็เคยได้ยินเรื่องการทำลายล้างของตระกูลดิกสัน ยูมิเองก็เคยได้ยินเรื่องนั้นเช่นกัน
“เธอรู้ไหมว่าน้องชายคนที่สองของเธอ แดร์ริล เป็นคนทำลายตระกูลของฉัน? ถ้าไม่ใช่เพราะมัน ฉันคงจะไม่ต้องเร่ร่อนไปมาเหมือนซอมบี้แบบนี้!”
“แล้วเธอจะให้ฉันปฏิบัติกับเธอยังไง? ในเมื่อเธออ้างว่าเธอเป็นพี่สะใภ้ของแดร์ริล”
โดน็อกกำหมัดแน่นในขณะที่เขาพูด
ยูมิมองโดน็อกอย่างว่างเปล่า เธอไม่ได้พูดอะไร
ไอ้สารเลวแดร์ริลสร้างปัญหาแต่เธอกลับเป็นคนที่ต้องทุกข์ทนเพราะเขา ช่างโชคร้ายอะไรเช่นนี้!
ยูมิโกรธจนเธอไม่สามรถหยุดร้องไห้ได้ เธอตะคอกใส่โดน็อก “แกควรจะไปจัดการกับแดร์ริล เพราะเขาเป็นคนที่ทำลายตระกูลดิกสันของแก แกมันเลวระยำที่มาข่มขืนผู้หญิงที่อ่อนแอเช่นนี้!”
โดน็อกฉีกยิ้ม “หยุดแสร้งทำเป็นว่าเธอบริสุทธิ์ได้แล้ว ปฏิกิริยาของเธอก่อนหน้านี้ไม่ได้ดูเหมือนว่าเธอกำลังทุกข์ทรมานในตอนที่ฉันสัมผัสเธอเลย ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะทำให้เธอได้ลิ้มรสมากขึ้นถ้าหากว่าเธอสนุกกับมัน”
“แก!”
ร่างกายของยูมิสั่นสะท้าน ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เธอรู้ดีว่าเธอไม่สามารถเอาชนะเขาได้
…
อีกด้านหนึ่ง
แดร์ริลมาถึงยังเมืองตงไห่และมุ่งหน้าไปยังโอเรียนทอล เพิร์ล
แดร์ริลโทรหาเชสเตอร์เมื่อครู่ก่อน พวกเขานัดพบกันที่โอเรียนทอล เพิร์ลก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังโลกใหม่
แดร์ริลขมวดคิ้วในขณะที่เขาก้าวลงมาจากรถแท็กซี่ ที่โอเรียนทอล เพิร์ล
เขาสัมผัสได้ถึงพลังโกรธที่อยู่ไม่ไกลนัก เขามองไปรอบ ๆ ก่อนที่เขาจะเห็นแม่ชีแห่งโชคชะตานำสาวกหญิงไม่กี่คนมากับเธอด้วย ทุกคนกำลังโกรธ
“แดร์ริล!”
แม่ชีแห่งโชคชะตาเดินเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว “บอกฉันมาว่าเมแกนอยู่ที่ไหน?”
เมแกน?
แดร์ริลงุนงง เขาตอบว่า “ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเมแกน ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่ไหน”
แดร์ริลไม่เคยมีความประทับใจที่ดีต่อแม่ชีแห่งโชคชะตาเลย เขารู้สึกรำคาญทุกครั้งที่เขาเห็นเธอและทัศนคติของเธอ
แม่ชีแห่งโชคชะตาชี้ไปที่แดร์ริลด้วยความโกรธ “หยุดสร้างเรื่องโกหก ฉันส่งเมแกนเพื่อไปคืนเกราะให้นายเมื่อวานนี้ จนถึงตอนนี้เธอยังไม่กลับมา บอกฉันมาว่านายทำอะไรกับเธอ”
ดวงตาของแม่ชีแห่งโชคชะตาแสดงความเป็นกังวลนอกเหนือจากความโกรธในขณะที่เธอพูด
เมแกนเป็นลูกศิษย์คนโปรดของเธอ
สาวกหญิงไม่กี่คนที่อยู่ด้านหลังก็ก้าวออกมาและกล่าว
“บอกมา พี่เมแกนอยู่ที่ไหน”
“แกจะต้องจับพี่เมแกนเอาไว้แน่ ๆ”
พวกเขาได้สรุปเอาไว้แล้วว่า แดร์ริลจะต้องเป็นคนที่จับเมแกนไป
เนื่องจากเมแกนฆ่าภรรยาของเชสเตอร์ที่เป็นพี่ทูนหัวแดร์ริล ดังนั้นเขาจึงเป็นผู้ต้องสงสัยในการหายตัวไปของเมแกน
แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเมแกนกำลังรู้สึกแย่จากการถูกปฏิเสธเมื่อคืนนี้ ในตอนที่เธอนำชุดเกราะไปคืนให้แดร์ริลและขอร้องให้เขายกโทษให้เธอ
เธอได้ปิดโทรศัพท์และนั่งเพลิดเพลินอยู่ที่ริมฝั่งไปกับลมทะเล
แดริลหัวเราะเยาะ “แม่ชีแห่งโชคชะตา คุณลืมกินยาหรือเปล่า? ลูกศิษย์ของคุณหายตัวไป แต่คุณมาหาฉันเพื่อตามหาเมแกน? คุณกำลังคิดอะไรของคุณอยู่? ฉันไม่มีเวลาที่จะมาเสียกับคุณเพราะฉันมีบางอย่างที่สำคัญที่จะต้องทำ หลีกไปซะ!”
แดร์ริลผลักสาวกสำนักง้อไบ๊และเดินออกไป
“แดร์ริล หยุดอยู่ตรงนั้น!”
ในขณะที่เขาเดินออกไปเพียงไม่กี่ก้าว เขาก็ได้ยินเสียงของแม่ชีแห่งโชคชะตาตะโกนเรียกจากด้านหลัง
วินาทีต่อมา แม่ชีแห่งโชคชะตาหันร่างของเธอและพุ่งเข้าหาแดร์ริลทันที “นายจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นถ้าวันนี้นายไม่ส่งเมแกนคืนมาให้ฉัน”
